نقد و بررسی Hypergun

بازی «Hypergun» جدیدترین ساخته استودیو «NVYVE Studios»، عنوانی در سبک شوتر اول شخص با گیم‌پلی سریع همراه با اِلمان‌های «Roguelite» است که در حال حاضر بر روی رایانه‌های شخصی از طریق پلتفرم دیجیتالی استیم در دسترس قرار گرفته است و نسخه‌‎ کنسولی‌ آن نیز در دست توسعه قرار دارد. در ادامه با بازی‌ سنتر همراه شوید تا به بررسی نقاط ضعف و قوت این عنوان بپردازیم.

بازی بدون هیچ گونه مقدمه‌ای با باز شدن درب آسانسور شروع می‌شود و خبری از کات سین یا حتی چند خط دیالوگ ساده برای توصیف داستان بازی نیست. با این حال، سازندگان داستان بازی را بدین گونه وصف کرده‌اند؛ سال 2038 است و یک نژاد بیگانه بسیار پیشرفته سیاره زمین را به تصرف خود درآورده است. بشریت در شرف نابودی قرار دارد و سرنوشت انسان‌ها به پروژه فوق سری Hypergun بستگی دارد؛ یک شبیه سازی فوق پیشرفته که برای ایجاد بهترین سلاح طراحی شده است. شما در نقش یک کارآموز «DevTech Labs» به نام «Dewey Owens» قرار دارید که موفق شده است در آخر هفته به صورت مخفیانه وارد شرکت شود. داستان بازی در همین حد ساده و سطحی است و به جز تعداد زیادی یادداشت به جای مانده از کارمندان که معمولا ارتباط زیادی با داستان بازی ندارند چیز دیگری مشاهده نخواهید کرد.

با وارد شدن به شرکت میز بزرگی را مشاهده می‌کنید که می‌توانید آیتم‌های مختلفی از طریق آن خریداری کنید و پیرامون آن بخش‌های مختلفی وجود دارند که عبارتند از؛ گالری بیگانه‌ها که در آن‌ می‌توانید دشمنانی که تاکنون با آن‌ها روبه‌رو شده‌اید را مشاهده کنید، گالری سلاح‌ها که تمام ماژول‌های پیدا شده در طول بازی را به نمایش در می‌آورد، اتاق غذاخوری و کار که به‌ جز تعداد زیادی یادداشت چیز دیگری در آن وجود ندارد و در نهایت اتاق شبیه سازی که بیشتر وقت خود را در آن می‌گذرانید و برای شروع مراحل باید از آن استفاده کنید. در این اتاق می‌توانید قبل از شروع شبیه سازی با استفاده از پول درون بازی پروفایل همکاران خود را باز کرده و از آن‌ها استفاده کنید. هر پروفایل دارای قابلیت‌های منحصر به فرد، سلاح مخصوص به خود و تعدادی توانایی است که باعث می‌شود پروفایل‌ها از یکدیگر متمایز باشند و تجربه متفاوتی ارائه دهند. اما با شروع شبیه سازی اوضاع فرق می‌کند و همه چیز پیچیده‌تر می‌شود. اولین مشکل بزرگ گیم‌پلی، نقشه بازی است که به صورت کاملا تصادفی ساخته می‌شود و تقریبا هیچ گونه محدودیتی برای آن تعریف نشده است. ممکن است در ابتدای بازی به پلتفرمی دسترسی پیدا کنید که تمام نقشه را برای شما آزاد می‌کند و می‌توانید با برنامه ریزی در بازی پیش‌روی کنید و یا در همان ابتدای بازی با فروشگاهی مواجه شوید که به دلیل نداشتن پول کافی نمی‌توانید هیچ کدام از آیتم‌های آن را خریداری کنید. از طرف دیگر ممکن است با چندین اتاق پر از دشمنان سر سخت مواجه شوید و چاره‌ای جز مردن نداشته باشید. متاسفانه این سیستم تصادفی برای دشمنان، لوت‌ها و حتی ماژول‌های سلاح‌ها هم وجود دارد و به همین شکل عمل می‌کند که بسیار ناامید کننده است زیرا باعث می‌شود پیش‌روی در بازی بیشتر به شانس شما بستگی داشته باشد و داشتن مهارت بالا چندان کمکی به شما نخواهد کرد.

مشکل فقط در این سیستم تصادفی خلاصه نمی‌شود و هر کدام از بخش‌های نام برده شده مشکلات مختص به خود را دارند. دشمنان از تنوع نسبتا خوبی برخوردار هستند و در طول بازی با باس‌های مختلفی روبه‌رو خواهید شد که به شدت چالش برانگیز هستند و برای شکست دادن هر یک از آن‌ها باید از تاکتیک متفاوتی استفاده کنید. اما اگر باس فایت‌ها را کنار بگذاریم اکثر دشمنان تمام تلاش خود را می‌کنند تا گیم‌پلی سریع بازی را به شدت کند و آزار دهنده کنند. عمده دشمنان اسنایپرهایی هستند که از سپر استفاده می‌کنند و معمولا در یک جا ثابت هستند و حرکت نمی‌کنند. در میان بقیه دشمنان نیز تعدادی از آن‌ها به دلیل جثه ریز با گیم‌پلی سریع بازی هماهنگ نیستند و بهترین راه برای از بین بردن آن‌ها حرکت نکردن است و اگر به تمامی این موارد بولت اسپانج (Bullet Sponge) بودن دشمنان را هم اضافه کنید متوجه می‌شوید بازی تا چه حد کند و آزار دهنده می‌شود. در بازی تعداد بسیار زیادی ماژول برای سلاح‌ها وجود دارد که به‌ طور کلی یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت بازی محسوب می‌شود. هر ماژول تغییراتی در ظاهر اسلحه به وجود آورده و قابلیت جدیدی به سلاح اضافه می‌کند که در مبارزات تاثیر گذار است. اما گذشته از تصادفی بودن آن‌ها، با هر بار مردن تمامی ماژول‌ها از بین می‌روند و باید با همان سلاح اولیه و ساده بازی را شروع کنید. شاید اگر امکان انتخاب ماژول‌های باز شده پیش از شروع شبیه سازی وجود داشت و هر بازیکن می‌‎توانست سلاح دلخواه و خاص خود را با استفاده از ماژول‌هایی که تاکنون پیدا کرده بسازد، با گیم‌پلی سرگرم کننده‌تری روبه‌رو بودیم و پس از مدتی حس تکراری شدن به بازیکن القا نمی‌شد.

صداگذاری بازی در سطح قابل قبولی قرار دارد و با محیط و همچنین گیم‌پلی هماهنگ است. از نظر بصری نیز وضعیت به همین شکل بوده و اگر چه مدل‌ها و دشمنان از کیفیت خیلی بالایی برخوردار نیستند، اما نورپردازی مناسب باعث شده این مشکل زیاد قابل مشاهده و زننده نباشد. با این حال، طراحی محیط‌های مختلف، تفاوت زیادی با یکدیگر ندارند و سازندگان می‌توانستند بهتر در این بخش عمل کنند. خوشبختانه، از نظر فنی مشکلی وجود ندارد و در طول بازی با افت فریم و باگ مواجه نخواهید شد.

Hypergun با وجود دارا بودن سلاح‌های مختلف، باس فایت‌‌های جذاب و چالش برانگیز و همچنین تعدادی زیادی ماژول اسلحه که تنوع زیادی در گیم‌پلی ایجاد می‌کنند، به دلیل سیستم تصادفی غیر منطقی، بولت اسپانج بودن دشمنان و دیگر مشکلات موجود در گیم‌پلی، چندان موفق عمل نکرده است و پس از مدتی خسته کننده و تکراری می‌شود. با این حال، با توجه به قیمت 15 دلاری آن می‌توان گفت ارزش یک تجربه کوتاه را دارد و اگر به دنبال یک شوتر متفاوت هستید این عنوان می‌تواند شما را چند ساعت سرگرم کند.