بررسی بازی Little Nightmares 3

دو بازی اول Little Nightmares، از آن‌دسته آثاری بودند که به سرعت مورد توجه قرار گرفته و محبوب شدند. استدیوی توسعه‌ دهنده این دو بازی، Tarsier Studios، فرمولی جذاب در فضاسازی و تولید ترس در اختیار داشت که در بازی دوم به اوج خود رسیده بود. اما درست در زمانی که امیدوار به عرضه نسخه سوم این سری بازی و پیشرفت دوباره فرمول آن بودیم، Tarsier Studios به Embracer Group پیوست و با کنار کشیدن از این مجموعه بازی، سرنوشت Little Nightmare در ابهام فرو رفت. با این‌حال ناشر این سری بازی، Bandai Namco همچنان فکر ساخت نسخه سوم را در سر داشت.

در غیاب Tarsier Studios، وظیفه ساخت بازی سوم بر دوش Suppermassive Games گذاشته شد. استدیویی که در ساخت آثار ترسناک، کم ‌تجربه نیست. آیا سابقه این گروه به کمک‌شان آمده یا آشپز جدید این سری بازی، از عهده پخت با فرمول Tarsier Studios ناتوان می‌ماند؟
اولین عنصری که در دو نسخه اول Little Nightmares می‌درخشید، گرافیک هنری آن بود. فضاسازی قدرت‌مند، از مهم‌ترین دلایلی بود که سبب ماندگاری این مجموعه در فهرست مورد علاقه بسیاری از دوست‌داران ژانر وحشت شده بود. فضای تنش‌آلودی که در دو بازی اول این سری عرضه شد، شبیه به گربه‌ای دوست‌داشتنی بود که در عین زیبایی، چنگال‌هایی تیز و ترسناک داشت. حالا که آشپز عوض شده، این ترس وجود دارد که مبادا توسعه دهنده جدید از ارائه همان فضای درگیرکننده، عاجز باشد.

Suppermassive، پیش‌تر هنر خود را در عرضه فضاهای ترسناک گیرا، در آثاری همچون The Quarry، Until Dawn و مجموعه The Dark Pictures به نمایش گذاشته. اما Little Nightmares 3 زمین دیگریست. خبری از گرگینه‌ها یا شخصیت‌هایی با جیغ‌های بنفش نزدیک به واقعیت که به لطف تکنولوژی‌های روز به نمایش در می‌آیند نیست. اما Suppermassive به سرعت ثابت می‌کند که علی‌رغم عوض شدن سبک، دستی که قلمو را تکان داده و روی بوم می‌کشد، در تولید فضایی جذاب، توانمند است. سبک هنری شبیه به آثار تیم برتون، با همان کیفیت در Little Nightmares 3 نیز وجود دارد. جزییات و ریزه‌کاری‌های محیط شانه به شانه کیفیت نسخه‌های پیشین، به خصوص بازی دوم حرکت می‌کند.
هرچند محیط‌های بازی Little Nightmares 2 و فضاهای منحصر به فردش، رکوردی را ثبت کرده که در اینجا نمی‌شکند، اما Little Nightmares 3 نیز حرف‌هایی برای گفتن دارد. فرمول جذاب محیط‌های افسرده‌ای که جای مناسبی برای یک کودک نیست، با هنرمندی، حس ترسناک گم‌شدن در جهانی دشمن با شخصیت اصلی را منتقل می‌کند. انتقال این حس، سخت‌ترین وظیفه Suppermassive در درک گرافیک هنری این سری بازی بود که از آن سربلند بیرون می‌آید.

Little Nightmares 3 با استفاده از نسخه چهارم موتور Unreal جان گرفته و این بر خلاف بسیاری از آثاری است که در این نسل با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم. اما این اثر نشان می‌دهد که برای بیان المان‌های مد‌نظرش، نیاز به تکنولوژی‌هایی که کارت‌های گرافیک‌ و کنسول‌های‌مان را به آتش می‌کشد، ندارد. آن‌چه در ذهن گیمرها می‌ماند، بسیار فراتر از نمایش دقیق تارهای موی شخصیت‌ها یا ترک‌‌های روی لب‌شان است. فضاسازی، چیزی است که با هنر توسعه‌دهنده به وجود می‌آید نه ابزار گران‌ قیمت. Little Nightmares 3 نیز مهر تایید بزرگی است که بر این ادعا زده می‌شود.
شخصیت‌های منفی متفاوت با هر قسمت، بخش دیگری از فرمول طلایی این سری بازی بوده که در نسخه سوم نیز وجود دارد. هم‌راستا با المان‌های گرافیک هنری که در سایر اجزا دیده می‌شود، در شخصیت‌های منفی نیز همان طراحی بیمارگونه و در عین حال زیبای شخصیت‌ها را شاهدیم. چهره‌هایی پیچ‌وتاب خورده که قهرمان‌های داستان را در جهان بازی تعقیب می‌کنند، لحظات پر تنشی را به وجود آورده که به وفور در Little Nightmares 3 یافت می‌شود. بازی در جنبه هنری، با هر بخش خود چیزی جدید پیش روی‌مان می‌گذارد. لحظه‌ای در ساختمان‌های مخروبه شهری مرده قدم می‌زنیم و در قسمتی دیگر، کارناوالی وحشتناک را در شبی بارانی تجربه می‌کنیم. حضور دشمنان متفاوت، در هر منطقه غافلگیرمان کرده و این حس، تا پایان ادامه پیدا می‌کند.

چاشنی نهایی که تولید ترس و تنش در هر بخش از Little Nightmares 3 را کامل کرده، موسیقی‌ و صداگذاری با کیفیت است. صداهای هر محیط، مانند گرداب قدرت‌مندی است که مارا به عمق فضای بازی می‌کشد. هر صدایی از محیط، از آهنگ دل‌خراش کارناوال از رادیویی قدیمی گرفته تا صدای قدم زدن بر سطح چوبی یک اتاق، با کیفیتی بی‌نظیر به گوش‌مان می‌رسد. لحظات تعقیب و گریز به لطف موسیقی درگیر کننده، پرتنش‌تر شده و این کمک کرده تا هر رویداد بازی، از لحظات غمگین آن گرفته تا ترسناک‌اش، ماندگار شود. تمام این عناصر، فرش قرمز را برای عرضه گیم‌پلی این اثر پهن می‌کند.
گیم‌پلی Little Nightmares 3 را می‌توان ارتقا و ارائه بیش‌تر هر آن‌چه در نسخه‌های قبل دیدیم دانست. فرمول لحظه‌ای آرامش و سپس مخفی‌کاری و تعقیب‌وگریز، چیزی بود که در نسخه اول معرفی و در بازی دوم کامل‌تر شد. Little Nightmares 3 ضمن رعایت فرمول طلایی، عناصری اضافه کرده که تجربه آن‌را بیش‌ازپیش ارتقا می‌دهد. بزرگ‌ترین تغییری که در نسخه سوم به چشم می‌آید، بهبود مبارزات بازی است. قهرمان نسخه دوم، کودکی ضعیف بود که مجبور به استفاده از ابزار سنگین در برابر دشمنان می‌شد. این سبب شده بود که مبارزات، خشک و طاقت فرسا شده و هر ضربه نیازمند زمان‌بندی باشد که شبیه به دست‌اندازی در جریان روان بازی بود.

این ایراد در Little Nightmares 3 حل شده. هر دو شخصیت بازی، ابزاری مخصوص در اختیار دارند که متناسب با جثه‌شان طراحی شده و روند بازی را به کندی نمی‌کشد. یکی کمانی کوچک داشته و دیگری با آچار خود، وظیفه نبردهای نزدیک و خرد کردن موانع را بر عهده دارد. این کمک کرده تا نبردها سریع و راحت‌تر پیگیری شود و زمان‌بندی دقیق برای وارد کردن ضربه، جریان بازی را بر هم نزند. این تقسیم وظایف بین دو قهرمان، به خوبی به ظرف Co-op ریخته تا تجربه‌اش، به نقطه قوتی برای این بازی تبدیل شود.
آن‌چه قرار بود در نسخه دوم حضور داشته باشد و در لحظه آخر از آن صرف نظر شد، اکنون با کیفیتی قابل قبول در Little Nightmares 3 قرار گرفته. حالت Co-op در این اثر، به همان اندازه تجربه تک‌نفره آن، پرتنش، هیجان‌انگیز و به یادماندنی است. مسئولیت‌ها در اهداف هر منطقه، از پازل‌های پلتفرمر گرفته تا مبارزات، به خوبی توزیع شده تا نقش یک شخصیت بر دیگری برتری نداشته باشد. این نکته مهمی است که در طراحی بخش Co-op به آن توجه شده و کمک کرده تا عمق کافی پیدا کند.

اما تجربه تک‌نفره Little Nightmares 3 در بخش‌هایی با مشکل همراه است، چراکه در لحظات سریع که نیازمند عملکرد دقیق و به موقع شخصیت دوم است، شاهد جاماندن هوش‌مصنوعی از جریان بازی هستیم. لحظاتی در بازی پیش می‌آید که به دلیل کم‌کاری هوش مصنوعی، مجبور به شروع مجدد بازی از آخرین چک‌پوینت می‌شویم. مثلا ممکن است از طنابی به سرعت عبور کنیم و با افتادن در تشتی از آب، شخصیت دیگر را کنار خود نبینیم یا به اتاقی بدویم و او به همان سرعت به آن منطقه نیاید. البته عملکرد هوش مصنوعی در پیش‌برد بازی به صورت تک‌نفره، مشکلی ایجاد نکرده و در موارد مهم، نظیر نبردها و پازل‌ها به خوبی همراهی‌مان می‌کند.
عنصر دیگری که در نسخه‌های پیشین با مشکل همراه بود و در Little Nightmares 3 بهبود یافته، کنترل است. سرعت پاسخ به موقع شخصیت‌ها به دستورها، در حد قابل قبولی است و در روند بازی، دردسر ایجاد نمی‌کند. توزیع فرامین بین دکمه‌های کنترلر نیز بدون پیچیدگی انجام شده. عملکردهای مهمی همچون پریدن و گرفتن سطوح که نیازمند فشردن همزمان دکمه‌ها هستند، آن‌گونه توزیع شده که بتوانیم بدون مشکل از آن‌ها استفاده کنیم. دوربین بازی نیز به خوبی و متناسب با اهداف هر بخش قرار می‌گیرد تا مزاحم جریان گیم‌پلی نشده و به خوبی آیتم‌ها را نشان دهد. عناصر یاد شده، تجربه‌ای لذت‌بخش از چیزی ساده را عرضه می‌کنند. جریان گیم‌پلی Little Nightmares 3 چندان عمیق نیست، اما به لطف طراحی مراحل قابل قبول‌اش، هربار چیزی جدید پیش روی‌مان قرار می‌دهد.

Little Nightmares 3 را می‌توان اثری دانست که با منطقه اول به صورتی کند، خسته کننده و همراه با شک ناشی از عدم پیشرفت شروع می‌شود و با هر منطقه سرعت گرفته و در نهایت، در اوج خداحافظی می‌کند. عناصر جدید در هر مرحله معرفی شده و اهداف آن بخش را در بر می‌گیرد. در قسمتی با مکانیک حرکت در هوا با کمک چتری کوچک درگیر می‌شویم و در منطقه‌ای، اتاق‌های تاریک را پیش روی خود داریم که باید با کمک چراغ قوه‌ای ضعیف در آن‌ها حرکت کنیم. بخشی از این المان‌ها، در انتهای بازی به ابزار مهمی برای روایت داستان نیز تبدیل می‌شود. به لطف این مکانیک‌های متنوع، تجربه بازی تازه مانده و هیجان آن پله‌به‌پله بیش‌تر شده و تا آن‌جا پیش می‌رود که تیتراژ پایانی را ناباورانه تماشا می‌کنیم. هرچند در مواردی حس می‌شود که بخش‌های آرام بازی کشدار شده و پیوسته در حال رفتن از اتاقی به اتاق دیگر هستیم. در چنین لحظاتی، ضربان نامنظم روند بازی و عدم توزیع مناسب آرامش و تنش، توی ذوق می‌زند.
هنگامی که Tarsier Studios از ساخت ادامه Little Nightmares دست کشید، بسیاری از طرفداران این سری بازی را نگران کرد. اما Suppermassive Games و آن‌چه در بازی سوم عرضه می‌کند، نگرانی‌ها را رفع کرده. آن‌ها عناصری را پیش روی‌مان می‌گذارند که هم راستا با سایر بازی‌های این مجموعه است. هرچند در بسیاری از موارد، رکورد بازی دوم شکسته نمی‌شود، اما گیم‌پلی Little Nightmares 3 از بازی‌های پیشین بالاتر قرار می‌گیرد. پازل‌های پلتفرمر، نبردهای اصلاح شده، مکانیک‌های جدید در هر مرحله و حالت Co-op که نبود آن در نسخه دوم حس می‌شد، بازی سوم از این خانواده را ارزشمند کرده. Suppermassive ثابت می‌کند که Little Nightmares 3، لیاقت به یدک کشیدن نام این سری بازی محبوب را دارد.