بررسی بازی Onimusha 2: Samurai’s Destiny Remaster

مجموعه بازی Onimusha از کپکام مدت‌هاست که به عنوان یکی از پیشگامان سبک اکشن-ماجراجویی شناخته می‌شود؛ ترکیبی از زیبایی‌شناسی تاریخی ژاپنی با عناصر وحشت فراطبیعی و مبارزات سریع.  دومین قسمت از این مجموعه که در سال ۲۰۰۲ برای پلی‌استیشن ۲ منتشر شد، گامی مهم در مسیر پیشرفت این فرنچایز بود و روایت گسترده‌تر، شخصیت‌های قابل بازی بیشتر و مکانیک‌های پیشرفته‌تری را معرفی کرد. اکنون با بازی Onimusha 2: Samurai’s Destiny Remaster، کمپانی Capcom این اثر کلاسیک را برای پلتفرم‌های مدرن آماده کرده تا هم طرفداران قدیمی و هم گیمرهای جدید بتوانند این جواهر را با گرافیکی به‌روز و بهبود یافته تجربه کنند. اما آیا این نسخه بازسازی‌شده توانسته عدالت را در حق نسخه اصلی اجرا کند، یا تبدیل به یک فرصت از دست‌رفته شده؟ پس از ساعت‌ها بازی، با اطمینان می‌گویم که که جوهره اصلی‌ای که باعث موفقیت Onimusha 2  شده بود، حفظ شده اما در زمینه نوسازی مدرن هنوز جای پیشرفت وجود دارد.

یکی از بارزترین تغییرات در نسخه ریمستر Onimusha 2، وضوح تصویر بالا و بافت‌های بهبودیافته است. پس‌زمینه‌های پیش‌پردازش‌شده، که از ویژگی‌های برجسته نسخه اصلی بودند، اکنون شفاف‌تر شده‌اند و تاری آن‌ها که در نمایشگرهای مدرن بیشتر به چشم می‌آمد، کاهش یافته است. مدل‌های شخصیت‌ها، به‌ویژه جوبی یاگیو و همراهانش، نیز بهبود یافته‌اند و ظاهری دقیق‌تر را با حفظ سبک هنری بازی اصلی به نمایش در می‌آورند. با این حال، باید توجه داشت که این نسخه یک بازسازی کامل نیست—زاویه‌های ثابت دوربین و زیبایی‌شناسی اوایل دهه ۲۰۰۰ همچنان حفظ شده‌اند. برخی این ویژگی را دلنشین می‌دانند و برخی دیگر معتقدند کپکام می‌توانست فراتر برود، مثلاً با بازسازی کامل پس‌زمینه‌ها یا افزودن نورپردازی پویا. با این وجود، بازی با نرخ ۶۰ فریم در ثانیه اجرا می‌شود، که نسبت به محدودیت ۳۰ فریم نسخه اصلی پیشرفت چشمگیری است و باعث روان‌تر شدن مبارزات شده است.

اگر با Onimusha 2 آشنا نیستید، داستان بازی درباره جوبی یاگیو است، یک سامورایی ماهر که به دنبال انتقام از نوبوناگا اودا، جنگ‌سالاری شیطانی می‌گردد. گیم‌پلی ترکیبی از اکتشاف به سبک Resident Evil  و مبارزات الهام‌گرفته از Devil May Cry است—حل معماها، مدیریت محدودیت‌های موجودی و نبرد با شیاطین. کنترل‌های نسخه اصلی حفظ شده‌اند، اما گزینه‌ای برای استفاده از کنترل‌های مدرن نیز اضافه شده است که اجازه می‌دهد جوبی را با آنالوگ استیک کنترل کنید، نه کنترل‌های سختگیرانه قدیمی. این تغییر بسیار خوشایند است، چون کنترل‌های نسخه اصلی امروزه قدیمی به نظر می‌رسند. البته علاقه‌مندان به سبک کلاسیک همچنان می‌توانند از کنترل‌های قدیمی استفاده کنند. یکی از ویژگی‌های متمایز Onimusha 2  گسترش شخصیت‌های قابل بازی بود. برخلاف نسخه اول که فقط سامانوسوکه را در اختیار داشت، در این نسخه می‌توانید کنترل چهار شخصیت دیگر را نیز به دست بگیرید—اکِی، کوتارو، ماگوییچی و اویو—که هر کدام سلاح‌ها و توانایی‌های منحصربه‌فرد دارند. این تنوع، برای زمان خود نوآورانه بود و همچنان یکی از نقاط قوت بازی محسوب می‌شود. ریمستر این ویژگی را بدون تغییر حفظ کرده که برای طرفداران قدیمی خوشحال‌کننده است. با این حال، یکی از بخش‌هایی که می‌توانست بهبود یابد، سیستم دوربین است. زاویه‌های ثابت، اگرچه نوستالژیک هستند، گاهی دشمنان را پنهان می‌کنند یا در بخش‌های پلتفرمر مشکل‌ساز می‌شوند. افزودن گزینه‌ای برای دوربین پویا می‌توانست عالی باشد، اما نبود آن تجربه را خراب نمی‌کند.

داستان Onimusha 2 جاه‌طلبانه‌تر از نسخه اول است و شخصیت‌های بیشتری را معرفی می‌کند و تعاملات بین‌فردی عمیق‌تری دارد. بازی یک سیستم «دوستی» دارد که در آن جوبی می‌تواند با شخصیت‌های غیرقابل‌بازی روابط برقرار کند که بر داستان و پایان‌بندی‌های متفاوت تأثیر می‌گذارد. این مکانیک برای زمان خود نوآورانه بود و ارزش تکرار بازی را افزایش می‌دهد. صداپیشگی مانند نسخه اصلی باقی مانده است، که یعنی برخی اجراها—به‌ویژه دوبله انگلیسی—کمی تاریخ‌مصرف‌گذشته به نظر می‌رسند و دیالوگ‌های کلیشه‌ای زیادی دارند. البته صدای ژاپنی نیز در بازی گنجانده شده و کیفیت بهتری دارد. کات‌سین‌های سینمایی اصلی نیز حفظ شده‌اند که از لحاظ طراحی صحنه همچنان تأثیرگذارند، اما در انیمیشن چهره‌ها و همگام‌سازی لب‌ها با صدا قدیمی به نظر می‌رسند. یکی از فرصت‌های از دست رفته در این ریمستر، نبود محتوای داستانی جدید است. در حالی که تجربه اصلی به‌خوبی بازسازی شده، اضافه شدن کات‌سین‌های جدید، بسط داستان شخصیت‌ها یا حتی یک شخصیت قابل بازی تازه می‌توانست بسیار جالب باشد. با این حال، هسته داستانی همچنان جذاب باقی مانده، به‌خصوص برای علاقه‌مندان به ژاپن فئودال و داستان‌های فراطبیعی.

موسیقی متن Onimusha 2 همیشه یکی از نقاط قوت آن بوده و ترکیبی از سازهای سنتی ژاپنی با قطعاتی اسرارآمیز و فضاساز است. ریمستر موسیقی اصلی را حفظ کرده و هنوز هم زیبا و تأثیرگذار است. از تم‌های هیجان‌انگیز مبارزه گرفته تا موسیقی‌های غم‌انگیز بخش‌های اکتشاف، صداگذاری فضای بازی را به‌خوبی منتقل می‌کند. افکت‌های صوتی مانند برخورد شمشیرها و نعره شیاطین نیز بهبود یافته‌اند و مبارزات را ملموس‌تر کرده‌اند. تنها نکته منفی جزئی، صدای محیطی برخی موارد مانند صدای قدم زدن است که هنوز کمی تخت به نظر می‌رسد، اما این ایراد در مقایسه با سایر بخش‌های صوتی ناچیز است. نسخه اصلی Onimusha 2 از لحاظ ارزش تکرار بسیار غنی بود، با پایان‌بندی‌های متعدد، سلاح‌های قابل باز شدن و حالت‌های جانبی. ریمستر همه این محتوا را حفظ کرده و چند ویژگی جدید همچون حالت گالری جدید و امکان ذخیره سریع هم به بازی اضافه کرده.اگرچه این موارد خوشایندند، اما تغییرات بنیادینی در تجربه ایجاد نمی‌کنند. حالت “New Game+” یا یک سیاه‌چال اضافی پس از پایان بازی می‌توانست فوق‌العاده باشد، اما در حال حاضر، ریمستر با یک بازسازی وفادار و محافظه‌کارانه راضی شده است. بازی Onimusha 2: Samurai’s Destiny Remaster احیایی محکم، هرچند محافظه‌کارانه، از یک اثر کلاسیک است. این نسخه چرخ را دوباره اختراع نمی‌کند و به این کار نیازی ندارد. مبارزات جذاب، داستان گیرا و مکانیک تعویض شخصیت‌ها همچنان در سال ۲۰۲۴ سرگرم‌کننده‌اند. بهبودهای بصری و امکانات مدرن اضافه شده آن را به بهترین روش برای تجربه Onimusha 2 تبدیل کرده‌اند، اگرچه ممکن است گیمرهایی که خواهان ریمیک کامل هستند را راضی نکند.