بررسی بازی Jurassic World Evolution 3

در دورانی که شبیه‌سازهای مدیریتی هر سال چهره تازه‌ای به خود می‌گیرند، بازگشت فرنچایز «ژوراسیک ورلد» با نسخه سوم Evolution نه‌تنها نوید یک تجربه آشنا، بلکه وعده بلوغ کامل یک ایده را می‌دهد؛ ایده‌ای که از همان ابتدا بر پایه رؤیای کودکی ما بنا شد — رؤیای ساختن پارکی پر از دایناسورهای زنده. بازی جدید استودیوی Frontier Developments ادامه‌ای مستقیم بر نسخه دوم است و تلاش می‌کند تا فرمول موفق اما محدود آن را گسترش دهد. بازی سعی دارد میان مدیریت علمی و هیجان جهان ژوراسیک پارک، تعادلی تازه میان نظم و هرج‌ومرج، برقرار کند. اما سوال اصلی این است: آیا Frontier بالاخره توانسته پارک دایناسورها را به رویای واقعی نزدیک کند؟ در ادامه، نگاهی عمیق به انی اثر خواهیم داشت تا ببینیم آیا Jurassic World Evolution 3 می‌تواند تاج شبیه‌سازهای پارک‌سازی را بر سر بگذارد یا خیر.

اگر بخواهیم تنها یک کلمه برای توصیف Jurassic World Evolution 3 انتخاب کنیم، آن کلمه تکامل است. استودیوی Frontier در این نسخه، گیم‌پلی را به مرحله‌ای رسانده که همزمان برای طرفداران نسخه‌های پیشین آشنا و برای تازه‌واردها درگیر کننده است. دایناسورها دیگر صرفاً آبجکت‌هایی متحرک نیستند. سیستم زیستی جدید بازی آن‌ها را به موجوداتی زنده، قابل رشد و حتی تولیدمثل تبدیل کرده است. حالا هر گونه دارای جنسیت مجزا، نیازهای محیطی دقیق‌تر، و روابط اجتماعی پویا است. این یعنی، زمانی که دو تی‌رکس در یک محوطه قرار می‌گیرند، شما فقط با آمار و ارقام روبه‌رو نیستید؛ بلکه شاهد تعامل، رقابت و حتی درگیری میان آن‌ها خواهید بود. افزوده شدن چرخه‌ی رشد از تولد تا بلوغ  باعث شده که حس جریان زندگی و تولد، در پارک شما حضور دائمی داشته باشد. دیدن بزرگ شدن یک بچه تریسراتوپس (Triceratops) از نزدیک، شاید یکی از احساسی‌ترین لحظات تجربه‌های بازی باشد. سیستم ساخت پارک در این نسخه نسبت به نسخه‌های قبلی دچار یک بازطراحی اساسی شده است. اکنون ساختمان‌ها و سازه‌ها به‌صورت معماری مدولار طراحی می‌شوند، یعنی شما می‌توانید تک‌تک اجزای هر مرکز، فروشگاه یا تاسیسات را به سلیقه خود تغییر دهید. این آزادی عمل، حس خلاقیت را به اوج می‌رساند و اجازه می‌دهد هر بازیکن پارک خود را با امضای شخصی خودش بسازد. افزون بر این، ابزار زمین‌سازی (Terrain Tools) در بازی به شکل چشمگیری پیشرفته‌تر شده است. ایجاد تپه، دره، مسیر رودخانه، و طراحی زیستگاه‌های طبیعی حالا بسیار طبیعی‌تر و آزادانه‌تر انجام می‌شود. استودیوی Frontier به درستی فهمیده که لذت اصلی در چنین آثار شبیه‌سازی، در فرآیند ساختن و تجربه آزمون‌ و‌ خطا است.

یکی از تغییرات بزرگ، ورود سیستم بحران‌های پویا (Dynamic Events) است. برخلاف گذشته که فقط طوفان یا فرار یک دایناسور معضل شما بود، حالا اتفاقاتی مثل بیماری‌های واگیردار، کمبود منابع ژنتیکی، یا حتی شورش تیم پژوهشی ممکن است توازن پارک را بر هم بزند. این رویدادها باعث می‌شوند که بازی دیگر قابل پیش‌بینی نباشد و شما را مجبور به تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای کند. با این حال، منتقدان اشاره کرده‌اند که این میزان از (میکرو منیجمنت) گاهی بیش از اندازه می‌شود. نگهداری از ده‌ها گونه متفاوت با نیازهای مخصوص می‌تواند در طولانی مدت خسته‌کننده شود. اگرچه این سطح از جزئیات برای طرفدارانی که سختی این سبک را دوست دارند، لذت‌بخش است، اما برای بازیکنان عادی ممکن است بیش از اندازه پیچیده باشد.

در حالی که دو نسخه پیشین بیشتر به ساخت پارک در یک جزیره خاص محدود بودند، بازی Jurassic World Evolution 3 نگاه جهانی‌تری دارد. داستان بازی در چند قاره دنبال می‌شود — از صخره‌های خشک مونتانا تا سواحل مرطوب ژاپن و تپه‌های سبز مالت. شما در نقش مدیر پروژه‌ای جهانی به نام Dinosaur Integration Network یا همان (DIN) هستید که هدفش ایجاد شبکه‌ای از پناهگاه‌های ایمن برای دایناسورها است. بازگشت شخصیت‌هایی مانند دکتر ایان مالکوم با صدای جف گلدبلوم (Jeff Goldblum) و کلیر دیرینگ حس تداوم و انسجام را برای هواداران فیلم‌ها ایجاد کرده است. روایت، بیشتر از آن‌که صرفاً دستوری برای انجام ماموریت باشد، به‌نوعی تامل فلسفی درباره همزیستی انسان و دایناسور است. در خلال کمپین، بازی سؤالات جالبی مطرح می‌کند: آیا بشر حق دارد دوباره این موجودات منقرض‌شده را احیا کند؟ آیا پارک دایناسورها فقط یک تجارت است یا گامی در جهت علم است؟ این نگاه فلسفی باعث شده که روایت Jurassic World Evolution 3 نسبت به نسخه‌های قبل عمق بیشتری پیدا کند. البته نباید انتظار داستانی سینمایی با پیچش‌های روایی زیاد داشت. این بخش بیشتر مکمل گیم‌پلی است تا موتور محرک آن. ولی در مقیاس بازی‌های مدیریتی، استودیوی Frontier با ارائه دیالوگ‌های هوشمند و مأموریت‌های داستانی متنوع، توانسته حس پیشرفت و معنا را به تجربه کاربر اضافه کند.

از نظر بصری، Jurassic World Evolution 3 بدون اغراق یکی از زیباترین شبیه‌سازهای نسل جدید است. موتور گرافیکی Frontier به‌خوبی بهینه‌سازی شده و در نسخه نسل نهمی، جلوه‌های نوری و ذرات محیطی خیره‌کننده‌اند. دایناسورها ستاره‌های اصلی نمایش با دقتی وسواس‌گونه طراحی شده‌اند. از بافت پوست زبر تی‌رکس (Tyrannosaurus) گرفته تا انعکاس نور روی فلس‌های اسپینوسور (Spinosaurus)، همه‌چیز چشم‌نواز است. انیمیشن‌ها نرم‌تر و طبیعی‌تر شده‌اند و حرکات حیوانات، چه در هنگام شکار و چه در زمان تعامل اجتماعی، حس واقعی بودن را القا می‌کند. محیط‌ها نیز تنوع فوق‌العاده‌ای دارند. در نسخه سوم، هر منطقه نه‌تنها از نظر ظاهری بلکه از نظر رفتار دایناسورها هم متفاوت است. برای مثال، در اقلیم خشک مونتانا باید نگران کمبود منابع آب باشید، در حالی که در مناطق استوایی، طوفان‌های مرطوب تهدید اصلی‌اند. این جزئیات محیطی باعث می‌شود هر مأموریت حس خاص خود را داشته باشد. با این حال، همچنان برخی مشکلات فنی در نسخه اولیه دیده می‌شود؛ افت فریم در صحنه‌های شلوغ، بارگذاری طولانی در میان‌پرده‌ها و occasional clipping در برخورد موجودات. اما در مجموع، سطح گرافیکی بازی به‌قدری بالاست که این ایرادها تاثیر زیادی بر تجربه کلی نمی‌گذارند.

آهنگ‌سازی بازی بار دیگر توسط Michael Giacchino، خالق تم‌های معروف سری فیلم‌های Jurassic World انجام شده است. ملودی‌های ارکسترال او، ترکیبی از حس شگفتی، ترس و شکوه را منتقل می‌کنند. قطعات موسیقی به‌خوبی با وضعیت پارک تطبیق پیدا می‌کنند؛ در زمان آرامش، ملایم و پر از حس کشف، و در هنگام بحران، پرتنش و کوبنده می‌شوند. صداگذاری دایناسورها نقطه قوت بزرگ دیگری است. صدای فریاد تی‌رکس، غرش‌های دوردست و حتی صدای نرمِ تنفس یک Brontosaurus به‌قدری طبیعی طراحی شده‌اند که حضورشان را در فضای بازی حس می‌کنید. Frontier برای ضبط این صداها از ترکیب چندین منبع حیوانی و افکت سینمایی استفاده کرده تا حس مستندگونه‌ای به بازیکن منتقل شود. دیالوگ‌ها نیز با صدای بازیگران اصلی فیلم‌ها اجرا شده‌اند. جف گلدبلوم (Jeff Goldblum) مثل همیشه با لحن خاص خود، فلسفه‌ی مالکولم را به گوش می‌رساند و لحظات طنز آمیزی در میان گفت‌وگوهای علمی ایجاد می‌کند. همین جزئیات صوتی به شکل قابل توجهی به عمق تجربه بازیکن اضافه کرده‌ است.

در مجموع بازی Jurassic World Evolution 3 نه صرفاً ادامه‌ای بر نسخه دوم، بلکه بازتعریفی از آن است. بازی مرز میان مدیریت و زندگی را کم‌رنگ کرده و شما را در موقعیتی قرار می‌دهد که باید همزمان «دانشمند»، «کارآفرین» و «حافظ طبیعت» باشید. در یک نگاه کلی، JWE 3 همانند پارک خودش است: زیبا، منظم، اما گاهی غیرقابل‌کنترل. استودیوی Frontier موفق شده تا پایه‌های فنی و مفهومی بازی را مستحکم کند و عمق تازه‌ای به شبیه‌سازی دایناسور محور بدهد. با این وجود، همچنان سایه‌ی برخی مشکلات مانند جزئیات بیش از اندازه مدیریتی و باگ‌های فنی بر سر آن وجود دارد. اگر از آن دسته بازیکنانی هستید که از ساختن، برنامه‌ریزی و دیدن رشد موجودات لذت می‌برید، Jurassic World Evolution 3 یکی از بهترین تجربه‌های مدیریتی نسل جدید است. اما اگر به دنبال هیجان، هرج‌ومرج و ماجراجویی هستید، شاید بازی نتواند آن حس ناب «پارک ژوراسیکِ» را برای شما تداعی کند.