بازی Tomb Raider Definitive Edition اخیراً بر روی کنسول نینتندو Switch 2 منتشر شده و بازسازی تحسین‌شده سال ۲۰۱۳ را به نسل جدید سخت‌افزار آورده است. با وجود عرضه دوازده سال پس از نسخه پلی‌استیشن 4، نسخه Switch 2 ضعف‌های قابل‌توجهی را نشان می‌دهد و پرسش‌هایی درباره تصمیمات پشت این پورت ایجاد کرده است. هرچند بازی از وضوح تصویر بالاتر و نرخ فریم پایدار ۶۰ بهره می‌برد، اما همچنان از نظر کیفیت بصری نسبت به کنسول‌های پیشین عقب‌تر است.
نسخه Definitive Edition بازیکنان را با لارا کرافت بازآفرینی‌شده آشنا کرد؛ ماجراجویی که پس از یک سانحه دریایی و گرفتار شدن در جزیره‌ای خطرناک، از یک کاوشگر بی‌تجربه به یک بازمانده مقاوم تبدیل می‌شود. این بازی ترکیبی از مبارزات سوم‌شخص، مخفی‌کاری و بقا را ارائه می‌دهد و بسته Definitive Edition شامل تمامی محتوای دانلودی منتشرشده پیشین است. در اقدامی غافلگیرکننده، این عنوان بدون اطلاع قبلی در تاریخ ۱۸ نوامبر ۲۰۲۵ به‌طور همزمان برای نینتندو Switch و Switch 2 عرضه شد.
انتظار می‌رفت نسخه Switch 2 به‌دلیل سخت‌افزار قدرتمندتر جهش فنی محسوسی داشته باشد، اما نتیجه ترکیبی از نقاط قوت و ضعف است. مهم‌ترین عقب‌نشینی‌ها در بخش بصری دیده می‌شود؛ رندرینگ مو، کیفیت سایه‌ها، تراکم پوشش گیاهی و نورپردازی کلی نسبت به نسخه PS4 کاهش یافته‌اند. هرچند یک تغییر کوچک در قالب اضافه شدن چند درخت در نسخه Switch 2 دیده می‌شود، اما این تغییر تأثیر چشمگیری بر کیفیت کلی ندارد. در مقابل، عملکرد بازی قابل‌اعتماد است و نرخ فریم ۶۰ پایدار را ارائه می‌دهد؛ چیزی که نسخه PS4 به‌ندرت توانسته بود حفظ کند. 
این پورت همچنان تجربه‌ای سرگرم‌کننده ارائه می‌دهد، اما ممکن است برای بازیکنانی که انتظار داشتند Switch 2 نسخه‌ای فراتر یا حتی هم‌سطح استانداردهای کنسول‌های پیشین عرضه کند، رضایت‌بخش نباشد. در نهایت توصیه این نسخه دشوار است، زیرا برای سخت‌افزاری که توان اجرای بازی در شرایط بسیار بهتر را دارد، محدود به نظر می‌رسد.
