برای مشاهده آیتم نا امید کننده ترین بازی های نقش آفرینی در یوتوب کلیک کنید
RPG یا نقش آفرینی همیشه یکی از محبوب ترین سبک ها بوده و هر ساله تمرکز ویژه ای از طرف سازنده ها به آن میشود. از دلایل این موضوع بزرگی و آزادی عملی است که در بازی های این سبک وجود دارند و سازندگان هم در عین حال میتوانند ایده های خیلی بیشتری را اجرا کنند و خلاقیت به خرج دهند. اما این موضوع همیشه پایان خوشی ندارد و بازی هایی هستند که در پایان نا امید کننده ظاهر میشوند. البته باید اشاره کنیم که نا امید کننده به معنای بد نیست، بلکه بدین معناست که بازی مورد نظر نتوانسته انتظاراتی که طرفداران یک سری خاص، از بازی و یا استودیو مشخص داشته اند، را برآورده کند. فهرست بازی های این ایتم هم بر اساس نا امید کننده های این سبک از منظر طرفداران بازی های نقش آفرینی انتخاب شده است. این مشکلات طیف متفاوتی را در بر میگیرند. از خط داستانی و ضعف کلی گیم پلی گرفته تا مشکلات تکنیکی و یا حتی وسعت و امکانات. پیش شروع این را بگوییم که بازی های این ایتم بر اساس سال عرضه شان طبقه بندی شده اند.
Deus Ex Invisible War
سال عرضه : 2003
سازنده : Ion Storm
پلتفرم : PC ، Xbox
نسخه اول Deus Ex از جاه طلبانه ترین و موفق ترین RPG های تاریخ بود. نسخه دوم Deus Ex شاید بازی بدی نباشد اما با توجه به انتظاراتی که از آن میرفت تبدیل یکی از نا امید کننده ترین نقش آفرینی های تاریخ نام گرفت. از نظر عمق داستانی، Invisible War کاملا یک عقب گرد بود و شاید کنسولی شدن آن برای اولین بار، باعث شد تا مشکلات تکنیکی نیز به بازی شود. محیط هایی که از نظر معماری همه شبیه هم بودند و نقشه ای که بر خلاف نسخه اول تکه تکه شده بود تا قابل اجرا باشد. مشکل دیگر این بود که بازی سعی نمیکرد تبدیل به یک دنباله شود، بلکه هدف ایجاد تحول مجدد در نسخه دوم را داشت که به دلایل متفاوت (زمانی و تکنیکی و …) موفق نشد به آن دست پیدا کند. هرچند مواردی مثل کوتاه بودن ماموریت ها و مشکلات داستانی و شخصیتی ربطی به مسائل تکنیکی نداشتند و از اشتباهات خود تیم سازنده نشات میگرفتند.
Two Worlds
سال عرضه : 2007
سازنده : Reality Pump Studios، TopWare Interactive
پلتفرم : PC ، X360 ، PS3
Two Worlds ساخته استودیو لهستانی Reality Pump از بازی هایی بود که قبل از عرضه توجهات زیادی را جلب کرد. مواردی مثل یک دنیای بزرگ که قرار بود جادوها را خود پلیر به شکل دلخواه به وجود آورد. و یا اینکه کلاسی برای کارکترها وجود نداشت و هر کلاس با نوع بازی کردن پلیر به مرور شکل میگرفت. اما در عمل شرایط جور دیگری پیش رفت. Two Worlds مشکلات گرافیکی و تکنیکی فراوانی داشت و مکانیزم های گیم پلی که قبل از عرضه در مورد انها هایپ زیادی ایجاد شده بود، تنها مواردی سطحی و بیهوده بودند. به طور مثال درست کردن جادو تنها به مخلوط کردن چند کارت خلاصه شده بود و یا کارکترها با وجود قابلیت شخصی سازی ظاهری زیاد عمق خاصی به تجربه Two Worlds اضافه نمیکردند. البته مشکلات شخصیت پردازی و صداگذاری که داخل خود استودیو ضبط شده بودند ضربه سنگینی به بخش داستانی و سطح کیفی آن وارد کرد. Two Worlds در زمان عرضه تنها سایه ایی بود از چیزی که سازندگانش وعده آن را داده بودند.
Too Human
سال عرضه : 2008
سازنده : Silicon Knights
پلتفرم : X360
روند ساخت طولانی Too Human و اتحصاری بودنش برای کنسول نسل هفتمی مایکروسافت باعث شد تا قبل از عرضه به شدت مورد توجه قرار بگیرد. بازی توسط Silicon Knight توسعه یافت و در ابتدا قرار بود برای PlayStation 1 عرضه گرد. اما با گذشت زمان و بالا و پایین شدن ساختش به game cube منتقل و در نهایت برای X360 به صورت انحصاری عرضه شد. در این بین Silicon Knights با Epic بر سر لایسنس Unreal Engine دچار مشکلاتی شد که برروی روند ساخت بازی تاثیر منفی فراوانی گذاشت. هایپ فراوان و داستانی جدید برای آن سال ها که علم را با اساطیر اسکاندیناوی مخلوط کرده، توجه های زیادی را به خود جلب میکرد. اما نسخه عرضه شده یکی از نا امید کننده بازی های صنعت ویدیو گیم بود. Too Human مشکلات عجیبی داشت. گیم پلی ، حتی سیو و کات سین ها بازی ه بسیار آزاردهنده بودند. همچنین کنترل بازی چیزی نبود که به راحتی بتوان با ان ارتباط برقرار کرد و به شدت به تجربه نهایی Too Human آسیب میرساند تا در نهایت این بازی خیلی زود فراموش شود.
Alpha Protocol
سال عرضه : 2010
سازنده : Obsidian
پلتفرم : PC ، X360 ، PS3
Obsidian همیشه از زمان تاسیس یکی از استودیوهای موفق در ژانر نقش آفرینی بوده. این استودیو طی سال های 2009 و 2010 دو بازی را عرضه کرد. یکی به سفارش بتزدا یعنی Fallout New Vegas که عنوانی کاملا موفق بود. و بازی دوم ـه Alpha Protocol که برخلاف بقیه عناوین ساخته شده استودیو، IP جدیدی محسوب میشد. بازی به دلیل سابقه خوب Obsidian و همچنین جدید بودنش، انتظارات بالایی را رقم زده بود. اما عنوان نهایی پس از عرضه نتوانست انتظارات را برآورده کند و مشکلاتی را هم برای خود استودیو به وجود آورد. مهمترین و آشکار ترین مشکل، گیم پلی و امکاناتی بود که در اختیار پلیر قرار میگرفت. هیچ کدام از مکانیزم های گیم پلی به خوبی کار نمیکردند و آشکار بود که بازی با مکانیزم های ناقص عرضه شده است. همین مسئله انتقادات فراوانی را متوجه Obsidian و سگا به عنوان ناشر کرد. هرچند استودیو سعی در برطرف کردن مشکلات داشت، اما ضربه به دیدگاه عمومی وارد شده بود. از مکانیزم های تقریبا خراب و نا کارآمد که بگذریم، هوش مصنوعی بازی اصلا چیزی که انتظار میرفت نبود و در خیلی موارد بیشتر باعث خراب شدن تجربه بازی میشد. در کنار آن شخصیت اصلی تقریبا هیچگونه پرفورمنس قابل قبولی ارائه نمیداد تا باور پذیر باشد. بیشتر رباتی بود که در اختیار پلیر قرار گرفت تا شخصیتی که بتوان با آن ارتباط برقرار کرد. تمامی این مشکلات آشکار باعث شد تا Alpha Protocol به نا امید کننده ترین بازی ساخته شده توسط Obsidian تبدیل شود.
Fable 3
سال عرضه : 2010
سازنده : Lionhead Studios
پلتفرم : X360 ، PC
Lionhead با ساخت Fable توانست عنوانی متفاوت از خیلی جهات را در سبک RPG خلق کنند. این استودیو همین راه را با Fable 2 ادامه داد. یکی از مهمترین نکاتی که در Fable وجود داشت، حق انتخاب هایی بود که در اختیار پلیر قرار میداد. اما نسخه سوم که انتظارات فراوانی از آن میرفت، چیزی نبود که خیلی ها منتظرش بودند. با عرضه نسخه سوم طرفداران به سرعت نقات ضعف و منفی بازی را دیدند و آنقدر این مسایل بزرگ بود که حتی روی فروش هم بازی تاثیر گذاشت. اولین مشکل کلی فیبل 3 جز جدایی ناپذیر سری، یعنی حق انتخاب بود. در اینجا دیگر خبری آزادی های نسخه اول و دوم نبود و پلیرها مجبور بود راهی را انتخاب کنند که توسط سازندگان در جلو مسیرشان قرار داده بودند. مکانیزم های کنترل کشور و مردم و منابع بازی نیز هیچکدام خوب کار نمیکردند و ناقص بودند. در کنار اینها مبارزات بازی نیز هرچه بیشتر از RPG و Action RPG فاصله گرفته، و شباهت بیشتر به بازی های Hack and Slash داشت. تمامی این موارد در کنار هم باعث دلسردی طرفداران و نا امیدی از سری Fable شد. همچنین خیلی از مکانیزم هایی که قبلا وجود داشتند، برای نسخه سوم ناقص شده بودند. به خصوص مواردی که پیتر مولینیو قبل از عرضه تاکید فراوانی برروی آنها داشت. یعنی مدیریت حکومت و مردم، و راه خیر و شری که پلیر میتوانست برای نوع حکمرانی خود انتخاب کند. چیز هایی که برروی کاغذ خیلی جالب به نظر میرسند، اما در عمل به خوبی اجرا نشدند.
Dragon Age 2
سال عرضه : 2011
سازنده : Bioware
پلتفرم : PC ، X360 ، PS3
نسل هفتم Bioware علاوه بر Mass Effect یک IP موفق دیگر نیز داشت. Dragon Age. بازیی که در فضا و اتمسفری کاملا متفاوت از Mass Effect اتفاق می افتد. شماره اول با داشتن دنیای بزرگ، داستانی حماسی، تنوع نژادی و کلاس های متفاوت به سرعت محبوبیت بالایی کسب کرد. موضوعی که باعث شد تا Bioware به سرعت کار بر روی نسخه دوم را شروع کند . اما استودیو برای ساخت نسخه دوم Dragon Age، تصمیم گرفت تا مسیر متفاوتی را در پیش بگیرد که باعث به وجود آمدن بازخوردهای منفی زیادی شد. اولین مشکل که به طور آشکاری قابل لمس بود، حجم و گستردگی بازی بود که در اکثر بخش های آن به شدت کوچکتر شده بود. این مسئله صرفا محدود به محیط ها نبود. به طور مثال در شماره اول پلیر میتوانست از میان کلاس های متفاوت و نژادهای گوناگون بازی، کارکتر خود را خلق کند. اما در Dragon Age 2 کلاس های بازی به عدد سه خلاصه شده بود و تنها قابلیت انتخاب انسان ها وجود داشت. چیزی که اصلا از نسخه دوم انتظار نمیرفت. از نظر گستردگی گیم پلی نیز، بازی بسیار محدود تر شده بود و روند کنی را در پیش میگرفت که جذابیت بالایی نداشت. در واقع از حدود 70 ساعتی که نسخه اول ارائه میداد، Dragon Age 2 تنها به نصف کاهش پیدا کرده بود. داستان و شخصیت پردازی نیز بشدت مورد انتقاد قرار گرفتند و شخصیت ها کاملا بدون پشتوانه قوی ای در داستان حضور داشتند. البته شاید هیچ چیز به اندازه پایانی داستان به بازی ضربه نزد. Dragon Age 2 یکی از نا امید کننده ترین RPG هایی است که در طول سال های اخیر عرضه شده ، مسئله ای که باعث شد Bioware روند خود را برای نسخه بعدی تغییر دهد.
Dungeon Siege 3
سال عرضه : 2011
سازنده : Obsidian
پلتفرم : PC ، X360 ، PS3
Gas Powered Games با ساخت سری Dungeon Siege توانست فرنچایز موفقی را خلق کند. هر دو نسخه اول از بازی های موفقی بودند که طرفداران زیادی را جمع کردند. اما ساخت نسخه سوم زمانی شروع شد که Gas Powered با مشکلاتی روبرو بود و سرانجام ادامه ساخت آن به Obsidian واگذار شد. اما دیدگاهی که Obsidian داشت متفاوت از سازنده اصلی بود و بازی مسیری را طی کرد که زیاد مورد علاقه طرفداران سری نبود. سیستم کلاس بندی کارکترها کوچکتر شده و بعضی از مکانیزم ها مانند استفاده از محلول ها از بازی حذف شده بودند. اما در همین بین با وجود اینکه منابع راحت تر میتوانستند مورد استفاده قرار گیرند، اما سیستم inventory بازی بشدت پیچیده شده بود. این پیچیدگی تنها برای استراتژی های مورد استفاده نبود، بلکه خیلی از پلیرهای سابق سری را دچار سردرگمی میکرد. از نظر کنترل کارکترها و صحنه ها نیز، بازی روندی را در پیش گرفت که متفاوت از دو نسخه قبلی بود و در کنار اینها مولتی پلیری که به راحتی قابل فراموشی بود و تنها مودهای ساده ای را پشتیبانی میکرد مانند Coop دو نفره که پایین تر از سطح انتظار بود. البته همه چیز منفی نبود، بلکه سیستم مبارزات Dungeon Siege 3 پیشرفت خیلی خوبی داشت اما در کل بازیی نبود که طرفداران انتظارش را می کشیدند.
Diablo 3
سال عرضه : 2012
سازنده : Blizzard Entertainment
پلتفرم : Nintendo Switch, PlayStation 3, Xbox 360, PC ، PS4 ، Xbox One
Diablo یکی از پر طرفدارترین و موفق ترین فرنچایز های تاریخ است هردو نسخه اول بازی محبوبیت بالایی داشتند و نسخه سوم پس از سال ها انتظار ساخته و عرضه شد. اما با وجود موفقیت و بازخورد مثبت منتقدین، در راضی کردن طرفداران دیابلو، به هیچ وجه موفق نبود. از واضح ترین مشکلات بازی که اکثر بازی ها در آن سال ها با آن دست و پنجه نرم میکردند، سیستم DRM و همیشه آنلاین بودن در کنار پرداخت های فراوان درون برنامه ای بود. چیزی که از Diablo انتظار نمیرفت. مسئله مهم بعدی، تغییر به شدت سنگین استایل هنری بازی بود. نسخه های 1 و 2 حالتی تاریک و واقع گرایانه تر داشتند، اما در نسخه سوم بازی از نظر رنگ بندی و دید هنری تغییرات فراوانی کرد که موجبات نارضایتی دوسنتداران سر سخت سری را رقم زد . همچنین دیابلو 3 از نظر بالانس و کاراکترها بدون شک افت کرده بود. از شخصی سازی های فراوان دو نسخه اول، تنها سایه ای باقی ماند که به عوض کردن آیتم ها و یک سری موارد ظاهری در ابتدا خلاصه میشد . در نسخه های 1 و 2 قابلیت ها و توانایی های کاراکترها به شدت میتوانستند متفاوت باشند و لحظه های خاص تری را بسته به نوع بازی به وجود آورند. از نظر ابعاد گیم پلی، شلوغی صحنه ها، استراتژی های مورد استفاده و … نیز، بازی تغییرات زیادی کرد که با بازخوردهای منفی زیادی روبرو شد. در کل Diablo 3 بازی خوبی بود که در برآورده کردن انتظارات کامیونیتی کاملا نا امید کننده ظاهر شد.
Fallout 4
سال عرضه : 2015
سازنده : Bethesda
پلتفرم : PS4 ، Xbox One ، PC
باید یادآوری کنیم که بازی های گفته شده در این لیست حتما بازی های بدی نیستند. بلکه معیار انتظاریست که از یک فرنچایز خاص و یا استودیو مشخص میرود. بازی Fallout 4 با هر معیاری یکی از بازی های خوب نسل حاضر است. Bethesda نیز نسل هفتم با شاهکارهایی مانند TES IV Oblivion، Fallout 3 و TES V Skyrim قطعا یکی از بهترین سازندگان نسل بود. به همین دلیل یک انتظار ویژه از ادامه Fallout میرفت که پس از سال های بر روی PS4 و Xbox One عرضه شد. اولین انتظاری که از بازی با عوض شدن نسل میرفت، پیشرفت تکنیکی و کم شدن باگ های بود که همیشه در بازی های بتزدا وجود داشتند. اما Fallout 4 بشدت از نظر تکنیکی و گرافیکی برای نسل هشتم ضعییف عمل کرد و در کنار آن حجم سنگینی از باگ های گوناگون در همه قسمت های بازی وجود داشتند که بر روی تجربه نهایی تاثیر گذاشته بودند. چندین آپدیت زمان برد تا سرانجام بتزدا بسیاری از این باگ ها و مشکلات را رفع کرد. یکی دیگر از مشکلات اذیت کننده سیستم دیالوگ بازی بود. خلاصه ای که نمایش داده میشد در مواردی با جمله نهایی و حرف های کارکتر تفاوت داشت و میتوانست هدف پلیر را اشتباه نشان دهند که مستقیم روی تجربه بازی تاثیر میگذاشت. اما شاید مشکل اصلی بازی عدم تفاوت آن با Fallout 3 بود. همه چیز از سیستم گیم پلی تا داستان و … همه و همه فقط نسخه بهبود یافته Fallout 3 بودند و تحولی که انتظار میرفت در نسخه 4 دیده نشد. با اینکه Fallout 4 هنوز بازی خوبی است، اما نتوانست انتظارات اکثر طرفداران مجموعه فال اوت را براورده کند
Mass Effect Andromeda
سال عرضه : 2017
سازنده : BioWare
پلتفرم : PS4 ، Xbox One ، PC
بدون شک سه گانه Mass Effect از محبوب ترین و موفق ترین بازی های نسل هفتم است. تغییرات تاثیرگذار در هر نسخه، داستان ، دنیای حماسی و شخصیت پردازی قدرتمند، از جمله دلایلی بودند که این سری را تبدیل به یکی از بهترین مجموعه های Bioware تبدیل کرد. این موفقیت باعث شد تا با تغییر نسل انتظار بالایی از نسخه جدید ایجاد شود. با این وجود، EA ساخت ادامه را به شعبه دیگری از Bioware واگذار کرد و تیم اصلی مشغول پروژه های دیگری مانند Dragon Age Inqusition و Anthem شد. از همان ابتدای معرفی و روند طولانی ساخت میشد حدس زد که Andromeda دچار مشکلاتی شده. این حدس و گمان ها اشتباه نبودند و ضعف شدید مدیریتی به شدت به پروژه ضربه زده بود. زمان عرضه نیز تمام این مشکلات به طور آشکار در تمام نقاط بازی دیده میشد. از مشکلات شدید تکنیکی، تا شخصیت پردازی های بسیار ضعییف ،در کنار گیم پلی خسته کننده و گشت و گذار های بی مورد، باعث شد تا نسخه چهارم مس افکت با واکنش های بسیار منفی همراه شود. بازی ای که قرار بود یک شروع مجدد خوب برای یکی از فنچایز های بسیار موفق نسل هفت باشد، تبدیل شد به عنوانی شکست خورده که حتی موجبات تعطیلی استودیو سازنده را رقم زد. Mass Effect Andromeda بدون کوچکترین شک یکی از نا امید کننده ترین RPG های تاریخ است که متاسفانه ضربه بزرگی را به اعتبار کل سری وارد کرد.
