زمانی که صحبت از فرنچایزهای نمادین ویدئو گیم به میان می‌آید، نید فور اسپید یکی از کلاسیک‌های پرافتخار تمام دوران است. مجموعه‌ای که بی‌اغراق می‌تواند محبوب‌ترین سری بازی ژانر ریسینگ آرکید باشد. همواره این سری در طول حیات خود از 1994 مسیری پر فراز و نشیب را طی کرده. با اینکه بارها با عرضه عنوانی بی‌کیفیت به نظر می‌رسید که میراث فرانچایز به آتش کشیده شده است، اما انتشار دوباره عنوانی درخور موجب شده تا Need for Speed چون ققنوس از خاکستر برخیزد.
تکامل سری Need for Speed در دنیای هنر هشتم در نوع خود منحصر به فرد است. از مسابقات خیابانی غیرقانونی گرفته تا رانندگی در پیست‌ها، NFS تاریخچه‌ای متفاوت را در بیش از دو دهه رقم زده. با توجه به اینکه احتمالا امسال شاهد انتشار جدیدترین نسخه از این سری بازی هستیم، قصد داریم تا در این آیتم بهترین و بدترین نسخه‌های Need for Speed را با هم مرور کنیم.
برای تماشای آیتم ویدیویی در یوتوب کلیک کنید
بدترین نسخه‌های نیدفور اسپید
Need for Speed: The Run .5
حتما تریلر جنجالی Need for Speed: The Run در E3 2011 را به خاطر دارید. تعیقیب و گریز با پای پیاده در صحنه‌های کارگردانی شده، ست‌پیس‌های پیاپی و سکانس‌های دکمه‌زنی از عجیب‌ترین ویژگی‌هایی بود که هیچگاه برای Need for Speed قابل تصور نبودند. بازی شما را در نقش جک قرار می‌داد تا در یک مسابقه خطیر بین سانفرانسیکو تا نیویورک شرکت کنید. در این مسیر باید هم از اوباش دوری کنید و هم از پلیس. با اینکه کانسپت مسابقه در سراسر کشور می‌توانست تنوع بالایی ایجاد کند، اما The Run بسیار کوتاه و تکراری است. ایده تلفیق داستان با گیم پلی هم به وجه از آب درنیامد و از آن بدتر مشکلات فنی و تکنیکی بازی بود که آن را به کابوسی برای طرفداران مجموعه NFS تبدیل کرد. با این حال این بازی مکانیک‌هایی را ارائه می‌دهد و فضایی را در بر می‌گیرد که برای برخی از طرفداران حکم یک کالت کلاسیک دارد.
ProStreet .4
پس از یک انتظار طولانی، ProStreet طرفداران Need for Speed را برای اولین بار وارد پیست‌ها کرد و فرمت مسابقات غیرقانونی را که الکترونیک آرتز را به موفقیتی بزرگ رسانده بود، کنار گذاشت. همچنین ProStreet به تقلید از ریسینگ‌های شبیه‌ساز، آسیب واقعی به خودروها را در دستور کار قرار داد که بر نحوه مسابقه دادن مستقیما تاثیر داشت. عدم دخالت پلیس‌ها باعث شد تا حذف این المان که بخش زیادی از فان نسخه‌های وقت فرانچایز مدیون آن بود، ProStreet را به یک ترکیب نامتعارف و سردرگم بین ریسینگ آرکید و شبیه‌ساز تبدیل کند. عنوانی که نه حس سرگرم‌کننده بودن بازیهای آرکید را داشت و نه حس واقع‌گرایی تمام و کمال بازیهای شبیه‌ساز را. عنوانی که تقریبا همه طرفداران سری از آن متنفر بودند و هستند.
Need for Speed: World .3
به عنوان یک انحصاری برای پلتفرم PC، عنوان Need for Speed: World در سال 2010 عرضه شد. عنوانی که با به عاریه گرفتن عناصر کلیدی Most Wanted و Carbon سعی کرد استایل محبوب‌ترین‌های فرانچایز را وارد فضایی MMO کند. نقشه بزرگ و جهانباز Need for Speed: World فاقد تنوع و ویژگی‌های درگیر کننده یک بازی آنلاین بود. عنوانی که حتی به اعتقاد خود EA هم نتوانست تا در حد و اندازه‌های استاندارد روز فرانچایز ظاهر شود و سرورهای آن برای همیشه در سال 2015 تعطیل شد. مشخصا World نشان داد MMO شدن چندان با DNA سری همخوانی ندارد.
Need for Speed: Nitro .2
عرضه Need for Speed: Nitro تنها برای پلتفرم نینتندو باعث شد تا ناشر تمام سعی خود را به کار گیرد تا اثری سرگرم‌کننده و به دور از واقعیت را تحت نام NFS عرضه کند. هر چند هزینه کم توسعه باعث شد تا لایسنس‌ها در بخش موزیک و خودروها بسیار محدود باشد. علیرغم هیجان اولیه، Nitro ذوق و شوق مخاطب را به سویه‌ای خسته‌کننده بدل می‌کند. متاسفانه Nitro هیچ ویژگی مثبت جدیدی را به فرانچایز معرفی نکرد و با ارائه یک کمپین کم‌عمق باعث شد تا بیشتر شبیه به یک بازی آزمایشی روی پلتفرم‌های نینتندو به نظر برسد و در لیست بدترین نسخه‌های فرانچایز قرار گیرد. عنوانی که البته بسیاری از طرفداران سری NFS هیچ وقت موفق به تست آن نشدند.
Need For Speed Payback .1
از زمانی که مسئولیت Need for Speed به Ghost Games واگذار شد، یک سردرگمی عجیب در روند توسعه فرانچایز ایجاد شد. می‌توان Payback را نتیجه همین سردرگمی توصیف کرد. عنوانی با کیفیت بصری متوسط، روایتی ضعیف و وجود پرداخت‌های درون برنامه پرتعداد که در بعد گیم‌پلی سعی داشت تا مسیری تازه را تست کند. بازی در تلاش بود تا با الهام از فورتزا هورایزن و برن‌اوت 3 مسابقات بیرون جاده‌ای را وارد مجموعه کند، اما در رسیدن به این هدف تا حدی ناکام ماند. هر چند نمی‌توان برخی مکانیک‌های سرگرم‌کننده مثل سکانس‌های تعقیب و گریز با پلیس را از یاد برد، اما Need For Speed Payback به طور کلی یک عنوان متوسط است که هیچ ویژگی برجسته‌ای را ارائه نمی‌دهد.
بهترین نسخه‌های نیدفور اسپید
Need For Speed: Shift 2 – Unleashed .5
شاید کمی به این انتخاب خرده بگیرید اما شیفت 2 موفق ترین عنوان نسبتا شبیه ساز سری NFS است و عجیب اینکه کیفیت بالایی را هم به مخاطب ارائه می‌کند. اعتماد الکترونیک آرتز به استودیوی تازه تاسیس Slightly Mad برای ساخت یک زیرسری شبیه‌ساز در نسخه دوم Shift به بهترین نحو جواب داد. عنوانی که در هر بخش یک پیشرفت گسترده نسبت به نسخه قبل را ارائه کرد. Shift 2 با حفظ شخصیت خود، بر واقعی‌تر کردن تجربه رانندگی تمرکز کرد و نمای دوربین جدیدی از داخل خودرو و همچنین نمای دوربین کلاه ایمنی را به ارمغان آورد. دوربین کلاه ایمنی یک ویژگی اضافه شده عالی بود که خیلی زود به دوربین محبوب بسیاری از طرفداران ریسینگ بدل شد. در این نما سر راننده مطابق با فیزیک ماشین حرکت می‌کرد، که احساس یک راننده واقعی را با مخاطب به اشتراک می‌گذاشت.
Need For Speed: Carbon .4
می‌توان Need For Speed: Carbon را یکی از نوادگان بر حق Underground دانست. با اینکه این بازی کمپین کوتاه‌تری را ارائه داد و در شخصی‌سازی موارد کمتری را شامل می‌شد، اما مکانیک‌های مسابقه‌ای آن فوق‌العاده بود. کربن یک تلاش شجاعانه برای ارائه ویژگی‌های جدید بود که هر کدام با نسخه‌های اولیه متفاوت بودند. کربن با حذف مسابقه درگ، Canyon Duel را اضافه کرد، مسابقه‌ای به سبک موش و گربه که در آن راننده تحت تعقیب برای کسب امتیاز باید تا جای ممکن از رقیب جلو می‌‌زد. این بازی همچنین مسابقه تیمی را به فرانچایز معرفی کرد، جایی که بازیکنان می‌توانستند یک هم‌تیمی را در مسابقات کنار خود داشته باشند. عملکرد هوش مصنوعی در نوع خود قابل تحسین بود و دستورات بازیکن در طول مسابقات را به خوبی اجرا می‌کرد. با گذشت سال‌ها هنوز هم می‌توان Need For Speed: Carbon را تجربه کرد و از آن لذت برد.
Need for Speed: Hot Pursuit .3
نسخه ریبوت Hot Pursuit با در نظر گرفتن قالب نسخه‌های قبل، یک حالت حرفه‌ای قابل بازی برای اولین بار در فرانچایز در نقش پلیس و مسابقه را اضافه کرد. سپردن ساخت NFS جدید به کارمندان بااستعداد استودیو کرایتیریون، باعث شد تا نسخه سال 2010 یک شاهکار واقعی باشد. بزرگترین مورد اضافه شده، دقیقا همین امضای Criterion پای این اثر بود. استودیویی که پیش‌تر با شاهکاری به نام Burnout Paradise شناخته می‌شد. تجربه Hot Pursuit در هر لحظه با ترشح آدرنالین در خون مخاطب‌اش همراه است. هیجانی که در قامت یک ریسیتگ آرکید بارها مورد ستایش قرار گرفت.. به راحتی می‌توان Hot Pursuit 2010 را به یکی از بهترین بازیهای Need for Speed در تمام دوران‌ها دانست. این را اضافه کنید به فهرست فوق العاده ساند ترک‌های بازی که لذت این عنوان را چندین برابر می‌کرد.
Need for Speed: Underground 2 .2
نسخه اول Need for Speed: Underground یک شاهکار بی بدیل بود. عنوانی که پا را از گیم فراتر گذاشت و بسیاری از عاشق کاستومایز کردن خودروهای پرسرعت کرد. نسخه دوم حتی پا را فراتر گذاشت و به اثری تبدیل شد که حتی یادآوری آن هم شیرین است. در حقیقت خاطرات نوجوانی بسیاری از ما با Underground 2 گره خورده. جهش Underground در نسخه دوم با نقشه‌ای جهانباز، گام بزرگی رو به جلو برای این فرنچایز برداشت، جایی که مخاطب مجبور بود برای فعال کردن هر مسابقه به محل شروع رویدادها برود. مکانیکی که حالا به یک استاندارد بین ریسینگ‌های Open World تبدیل شده است. Underground 2 با تیون‌ها و شخصی‌سازی فراوان، داستان طولانی و بهبود گرافیک، محتوای بی پایانی را برای گم شدن بازیکنان در اختیار دوست‌داران ژانر ریسینگ قرار داد.
Need For Speed: Most Wanted 2005 .1
شکی نیست که Most Wanted 2005 نه تنها یک ریسینگ فوق‌العاده است، بلکه در زمره بهترین و خاطره‌سازترین بازیهای تاریخ قرار دارد. چالش تعقیب و گریز پلیس همچنان بهترین استفاده را از مجریان قانون در یک بازی ویدئویی حتی تا به امروز خلق کرده. هیجانی فرار از پلیس و جلوگیری از توقیف خودرویی که چند هزار دلار برایش هزینه کرده بودیم، نقطه عطف تجربه Most Wanted بود. همراه با این مکانیک، یک داستان سرگرم‌کننده روایت می‌شد، جایی که بازیکن باید به لیست سیاه رانندگان وارد می‌شد و در نهایت همه آنها را از دور خارج می‌کرد. Most Wanted مجموعه‌ای عالی از خودروها، دنیای باز تعاملی و سفارشی‌سازی است که به درستی و با درک خوب سازنده از انتظار مخاطب NFS توسعه پیدا کرده. هنوز هم نگاه کردن به BMW M3 GTR روی کاور بازی برایمان یادآور تجربه یکی از بهترین تجربه‌های ریسینگ در تمام دوران گیمری است؛ تجربه‌ای که امیدواریم روزی دوباره با Need for Speed تکرار شود.
