بررسی بازی Ghost Recon Breakpoint

بررسی ویدیویی بازی Ghost Recon Breakpoint را در یوتوب مشاهده کنید

۱۸ سال قبل اولین شماره Tom Clancy’s Ghost Recon به دست استودیو Red Storm Entertainment ساخته شد. عنوانی شوتر بر پایه استفاده از گجت‌ها و ابزار های مدرن جنگی که بازیکن را در نقش سربازان ویژه آمریکایی قرار می‌دهد. از زمان عرضه شماره اول تا به امروز شرکت یوبی‌سافت همواره سعی کرده‌است تا سری را با گذر زمان دگرگون و مدرن کند. آخرین تلاش آن‌ها عنوان جهان باز Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands بود که در سال ۲۰۱۷ عرضه شد و علارغم مشکلات فراوانش همچنان یک عنوان قابل قبول و سرگرم کننده حساب می‌شود. عنوانی که توسط یوبی‌سافت پاریس ساخته شد. حال همان استودیو با وعده بر طرف سازی مشکلات شماره قبل، دست به ساخت ادامه‌ای مستقیم با عنوان Tom Clancy’s Ghost Recon Breakpoint زده است که می‌توان تلاش آن‌ها را یک قدم رو به جلو و چندین قدم رو به عقب خواند.

بریک پوینت بازگو کننده همان داستان کلیشه‌ای و نام آشنایی است که این روز ها تقریبا تمام عناوین شرکت یوبی سافت از آن استفاده می‌کنند. دوباره یک جزیره، یک دیوانه و یک قهرمان که باید یک تنه مردم جزیره را نجات دهد و از خطراتی که جهان را تحریک می‌کنند، جلوگیری کند. داستانی که بار ها و بار ها توسط یوبی‌سافت در قالب سری فارکرای بیان شده و البته در آن‌جا معمولا نتیجه قابل قبول و سرگرم کننده بودند. اما در بریک پوینت این گونه نیست و به جز شروع اثر که نوید داستانی کامل و سرگرم کننده را می‌دهد، در ادامه با داستانی ضعیف، خسته کننده و فراموش شدنی طرف هستیم.

کلیت داستان خیانت شخصیت والکر به ارتش امریکا و تشکیل یک حکومت نظامی در جزیره خیالی Auroa را بازگو می‌کند. بازیکن هم به عنوان شخصیت نومد پا را به جزیره گذاشته و بر اثر حمله ارتش قدرتمند والکر در کسری از ثانیه تنها نومد و چند تن دیگر از سربازان جان سالم به در می‌برند. بازی در همان سی دقیقه‌ای ابتدایی کل داستانش را برای شما بیان می‌کند و حتی نوید داستانی غنی که البته شباهت های فراوانی هم به شماره پنجم MGS دارد را می‌دهد، اما در ادامه دیگر نه خبری از کات‌سین های جالب و با کیفیت دقایق ابتدایی بازی می‌شود و نه خبری هم از داستان مهیج و سرگرم کننده، بلکه کلیت داستان پیدا کردن مدرک و جمع‌آوری قدرت پیشتر برای مبارزه با والکر است. در این بین هم با گذر مراحل اثر، بیشتر و بیشتر داستان کم‌رنگ و کم‌رنگتر می‌شود. شخصیت‌های نومد و والکر که در شروع شخصیت‌ های جالبی را از خود به نمایش می‌گذارند، در اواسط داستان تبدیل به موجوداتی احمق می‌شوند که در جزیره‌ای عجیب و غریب گیر افتاده‌اند و تمام حرکات و تصمیم‌های آن‌ها بیشتر به شخصیت های رامبو و آرنولد شباهت دارد تا یک سرباز ویژه که از دنیای Tom Clancy’s الگو گرفته شده‌است. بقیه شخصیت‌ها و NPCها هم تکمیل کننده این تیم هستند و در نهایت با پایان بازی حتی نام یکی از آن‌ها را هم به یاد نخواهید آورد. برخلاف فارکرای که موفق شده بود در زمینه داستانی موفق عمل کند، بریک پوینت به هیچ عنوان نتوانسته مشکلات این بخش را بر طرف سازد و حتی در خیلی از موارد عنوانی ضعیف تر نسبت به شماره قبلی است.

یکی از مواردی که به شخص با آن شدت مشکل داشتم گیم پلی کم عمق و سطحی شماره اول بود. خوشبختانه در این شماره با کند و سنگین شدن شخصیت و اسلحه‌ها شاهد گیم‌پلی و گان‌پلی بسیار بهتری نسبت به عنوان قبلی هستیم. بریک پوینت دارای چهار کلاس مختلف همانند مدیک و اسالت است که با توجه به تاکتیک نظامی خود می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. همچنین بازی دارای آپگرید ها و سیستم وسیعی برای پیشرفت است. در نهایت هم باید به سیستم اسلحه‌ و لباس بازیکن اشاره کنم که همانند دستنی و دویژن طراحی شده و هر اسلحه و لباس دارای قدرتی است که با پیشروی در بازی بازیکن را مجاب می‌کند تا اسلحه‌ها و لباس‌های قویتری را برای مبارزه با دشمنان پیدا کند. تمام این موارد دست در دست هم داده‌اند تا با گیم‌پلی کامل و سرگرم کننده‌ای در یک سمت طرف باشیم. به عنوان مثال کلاس اسالت می‌تواند به صورت مستقیم وارد جنگ با دشمنان شود و کلاس Panther به صورت مخفیانه دشمنان را از پا در آورد. وسایل نقلیه هم به لطف هندلینگ بهترشان نقش به سزایی در طول گیم‌پلی اثر ایفا می‌کنند.

اما تمام این موارد زمانی درست عمل می‌کنند که در آن طرف جبهه جنگ شاهد دشمنانی با برنامه و هوش مصنوعی باهوشی باشیم که در طول ماموریت‌ها و موقعیت های مختلف با ما مبارزه کنند. متاسفانه یوبی‌سافت پاریس به کل فراموش کرده‌است که بازی نیازمند یک هوش مصنوعی قوی است که بتواند این وسعت وسیع گیم‌پلی را پوشش دهد. دشمنان تنها زمانی درست عمل می‌کنند که بخواهید به صورت مخفیانه آن‌ها را از پا درآورید. در باقی موارد آن‌ها کاور خود را ترک می‌کنند و به صورت گروهی به سمت شما حمله ور می‌شوند. دیگر برای آن‌ها فرقی ندارد که موقعیت شما به چه شکل است. حتی در مواردی دشمنان هزاران متر یک کوه بلند را به دنبال من به بالا آمدند. مواردی که بیشتر یادآور سری Just Cause هستند تا سری Ghost Recon. دشمنان هم تنها دو حالت در بازی دارند و در باقی موارد فقط پوشش ظاهری آن‌ها با یک دیگر متفاوت است. خوشبختانه حداقل در این شماره خبری از یاران خودی نیست که بیشتر ما را در تجربه خود اذیت کنند. اما عمق فاجعه زمانی است که باگ‌های بازی تبدیل به دشمنان اصلی شما می‌شوند. در اکثر زمان ها شاهد دیر لود شدن اسلحه‌ها بودم. در مواردی به دلیل وجود باگ امکان ادامه ماموریت وجود نداشت و مجبور بودم بازی را دوباره اجرا کنم. در مواردی دیگر بازی به من اجازه نمی‌داد تا دشمنان را برای به دست آوردن اسلحه‌های جدید لوت کنم. از این دست باگ‌ها در طول تجربه ۲۰ ساعتی که در جزیره Auroa داشتم به وفور یافت می‌شد.

در کنار این موارد تمام ماموریت‌های اثر، درست خواندید تمام ماموریت ها خلاصه شده به حمله به یکی از پایگاه های دشمن و به دست آوردن مدرک و یا کشتن دشمنان و در ادامه رفتن به سراغ ماموریت بعدی که در آن سر نقشه و با فاصله بسیار دورتری قرار دارد. در کنار حالت Co-Op برای مراحل اصلی، حالتی چند نفره هم با نام Ghost War برای بازی در نظر گرفته شده که به صورت خلاصه همان حالات استاندارد بخش‌های چند نفره است. مواردی مثل Team Death-match و خنثی کردن بمب. اگر برای تجربه بخش چند نفره می‌خواهید این عنوان را تجربه کنید، بریک پوینت گزینه مناسبی نیست.

البته شاید با خود بگویید همان گیم‌پلی، کلاس بندی و اسلحه‌های مختلف کافی است بری لذت بردن، اما درست همین جا است که خرید های درون برنامه وارد عمل می‌شوند. همیشه به این عادت کرده بودیم که تنها موارد ظاهری که نقشی در مبارزات ندارند، قابل خرید باشند. اما یوبی‌سافت پا را فراتر گذاشته و در بریک پوینت همه چیز قابل خرید است. از اسلحه و بخش های مختلف آن گرفته تا وسایل نقلیه و کوله پشتی شخصیت اصلی. گویا ناشر اثر فراموش کرده که برای بازی خود قیمت ۶۰ دلاری و برای نسخه‌ای که در اختیار ما قرار داده شده بود، قیمتی ۱۲۰ دلاری در نظر گرفته‌است و بازی در نهایت بیشتر شباهت به یک عنوان f2p دارد.

احتمالا تنها بخشی از اثر که از نظر نگارنده نمره قابل قبولی را دریافت می‌کند، بخش بصری است. بریک پوینت هر چقدر در تمام موارد مختلف ضعیف باشد، در بخش بصری یک عنوان چشم‌نواز و قابل قبول است. جزیره استوایی Auroa میزبانی زیبا برای به تصویر کشیدن یک محیط جنگلی با پوشش گیاهی فراوان، نورپردازی و رنگ بندی فوق‌العاده است. مدل ها و انیمیشن های شخصیت اصلی هم بسیار با کیفیت و در مواردی قابل تقدیر هستند. انیمیشن های حرکت و تیر اندازی به قدری خوب از کار درآمده که در بسیاری از موارد یادآور عنوان MGS 5 هستند. در بخش تکنیکی هم بریک پوینت نمره قبولی را کسب می‌کند. شاید تنها مشکل دیر لود شدن اسلحه‌ها و دیگر باگ‌های بازی باعث شود تا در بخش بصری با یک عنوان بی‌نقص همراه نباشیم. در قسمت صداپیشگی و موسیقی هم بریک پوینت تنها قابل قبول است. قطعات استفاده شده در طول مراحل و منو ها به شدت تکراری و بدون ریتم و یا تم خاصی هستند تا بتوان از آن‌ها لذت برد. صداپیشگی شخصیت‌ نومن و والکر هم با آن‌ که واقعا صدا های خوبی دارند، اما به دلیل سطحی بودن بخش داستانی هیچ وقت آن طور که باید و شاید نمی‌توان از صدای خوب آن‌ها استفاده کرد.

در نهایت به نقطه‌ای رسیدم که باید باور کنم عنوان Tom Clancy’s Ghost Recon Breakpoint هنوز کامل نشده و سازندگان آن حداقل یک سال دیگر برای توسعه آن نیاز به وقت داشتند. در تمامی موارد بازی دارای ضعف و کمبود هایی است که از تبدیل شدن آن به یک اثر قابل قبول جلوگیری کرد‌ه است. در کنار تمام موارد، خرید های درون برنامه تیشه به ریشه یکی از بهترین عناوین شوتر تاکتیکی تاریخ است. عنوانی که هیچ شباهتی به آثار Tom Clancy ندارد و بیشتر یک ادامه معنوی برای عنوان Just Cause است.