بررسی بازی Sackboy A Big Adventure

برای سال‌هاست که علاقه‌مندان به ژانر پلتفرمر برای تجربه بازی‌های باکیفیت در این سبک بایستی به سمت نینتندو بروند. کمپانی ژاپنی برای هر کدام از کنسول‌های خود چند بازی سوپر ماریو با کیفیت را توسعه می‌دهد که هر کدام از آنها با گذشت زمان نسبت به نسخه‌های پیشین پیشرفت کرده و حرف جدیدی برای گفتن دارند. رویکردی که به خصوص در سبک پلتفرمر شاید یکی از سخت‌ترین کارهایی باشد که یک استودیو بازیسازی در این روزها می‌تواند به سراغ آن برود. سونی در جایگاه مقابل اما سال‌هاست نتوانسته حرف خاصی را در این ژانر برای گفتن داشته باشد. آنها در سال‌های دور به واسطه حضور Crash Bandicoot توانستند برای مدتی سوپر ماریو و نینتندو را به چالش بکشند اما این وضعیت ادامه پیدا نکرد و برای سال‌ها خبری از پلتفرمرهای رنگارنگ روی کنسول‌های پلی‌استیشن نبود. اینبار اما برای عرضه پلی استیشن 5، سونی برنامه‌ای متفاوت را دنبال کرده و توسعه آثاری همچون Astro’s Playroom و Sackboy A Big Adventure نشان می‌دهد که آنها برنامه ویژه‌ای برای یکی از پرطرفدارترین ژانرهای صنعت بازی دارند که اتفاقا گیمرهای کم سن و سال مشتری مستقیم آن محسوب می‌شوند. از همان نگاه اول متوجه خواهید شد که بازی Sackboy A Big Adventure شباهت بسیاری به Super Mario 3D World دارد که اتفاقا نسخه کامل آن به تازگی برای Nintendo Switch در دسترس قرار گرفته. بازی‌ای که به هیچ‌وجه به رقابت با سوپر ماریو نرفته اما توانسته زیر سایه این غول لوله‌کش، خودی نشان داده و طرفداران پلتفرمر روی PS5 را راضی کند.

درست مانند دیگر بازی‌های پلتفرمر، در Sackboy A Big Adventure نیز خبری از داستان خاصی نیست و تنها در قامت بهانه‌ای برای شروع گیم‌پلی ظاهر می‌شود. موجودی عجیب با نام Vex به Craftworld، دنیای آشنای مجموعه LittleBigPlanet حمله کرده و حالا نوبت سک‌بوی است تا با پشت سر گذاشتن مراحل مختلف او را شکست دهد. داستان بازی تا انتهای کار در همین حد و اندازه باقی مانده و پیشرفت خاصی را نمی‌بیند. در این میان شخصیت‌های جانبی مختلفی برای کمک به سک‌بوی معرفی می‌شوند اما هر کدام از آنها هم داستانی خاص را مطرح نکرده و بعد از گذشت چند مرحله از جریان کلی بازی خارج می‌شوند. با این حال داستان این اثر به هیچ‌وجه در میان نکات منفی آن قرار گرفته و این موضوع که تلاشی بیش‌اندازه را از خود به نمایش نمی‌گذارد، شاید دلیلی باشد که داستان را هیچگاه با ظاهری ضعیف مقابل مخاطب قرار نمی‌دهد.

هر آن چیزی که از یک پلتفرمر استاندارد و سه‌بعدی انتظار دارید را Sackboy A Big Adventure پیش روی شما قرار می‌دهد. قابلیت‌هایی همچون پریدن، حرکت کردن برای مسافتی کوتاه روی هوا، ضربه زدن به دشمن یا غل خوردن بدون دستکاری خاصی و مشابه با دیگر بازی‌های این سبک در این ساخته Sumo Digital به خوبی پیاده شده‌اند. مهم‌ترین عامل در طراحی یک پلتفرمر خوب یعنی حرکت روان و متوقف نشدن جریان بازی در این انحصاری پلی‌استیشن وجود دارد و همین موضوع باعث شده در همان لحظات ابتدایی تجربه Sackboy A Big Adventure متوجه شوید که با یک اثر باکیفیت و خوش ساخت روبرو هستید. طراحی مراحل بخش دیگری از این پازل است تا توانایی جذب مخاطب را در اختیار داشته باشد. در این زمینه شاید چیزی منحصر به فرد شبیه به نسخه‌های مختلف سوپر ماریو را شاهد نباشیم اما بزرگ‌ترین مسئله یعنی تنوع مراحل به خوبی مورد توجه سازندگان قرار داشته. در میان مراحلی که طبق فرمول‌های اولیه بازی دنبال می‌شوند شاهد طراحی مراحلی متفاوتی هستیم که می‌توانند جریان بازی را از تکراری شدن دور کنند. از جمله این موارد می‌توان به مراحلی اشاره کرد که با ریتم موسیقی همراه می‌شوند. ساختاری شبیه به مراحل خاص Rayman Legends که طراحی و جریان فوق‌العاده‌ای داشتند. اینجا به هیچ‌وجه شاهد آن نبوغ طراحی مراحل Rayman Legends نیستیم اما به شکل کلی همراه شدن با ریتم موسیقی‌هایی که از میان آثار شناخته شده انتحاب شده‌اند می‌تواند به عنوان نکته‌ای مثبت در بدنه کلی Sackboy A Big Adventure شناخته شود.

محل قرارگیری دوربین و چرخش زاویه دید در هر کدام از مراحل به شکل کلی می‌تواند یک اثر پلتفرمر را نابود یا در جایگاه بالایی قرار دهد. موضوعی که اینجا همچون شمشیری دو لبه عمل کرده و بعضا به بهترین شکل و برخی اوقات دردسرساز می‌شود. گیمر برخی اوقات خود را در مقاطعی از مراحل می‌یابد که دوربین زاویه‌ای دو‌بعدی یا ایزومتریک به خود می‌گیرید. طراحی کنترل بازی به شکل کاملا سه‌بعدی صورت گرفته و همین مسئله بعضا در زاویه دوربین‌های خاص باعث می‌شود که گیمر به درستی متوجه محل فرود شخصیت اصلی بعد از هر پرش نشود. قرارگیری مجازات‌های بازی بعد از هر شکست در مرحله‌ای تقریبا ساده، البته از مشکل‌ساز شدن این ضعف جلوگیری کرده. ضعفی که می‌توانست با اصلاح چند تصمیم ساده به شکل کامل حذف شود. از مجازات صحبت کردیم بد نیست به این نکته نیز اشاره داشته باشیم که Sackboy A Big Adventure بازی‌ای ساده و آسان است اما اگر به دنبال جمع‌آوری تمامی نکات پنهان آن بروید احتمالا باید چالش‌های مختلفی را پشت سر بگذارید. در این میان مراحلی نیز با هدف ثبت رکورد زمانی قرار گرفته‌اند که بالاترین سطح از حرکت و انتقال در محیط را طلب کرده و بالاترین میزان چالش بازی را نمایان می‌کنند که باز هم باعث نمی‌شود درجه سختی بازی از یک اثر استاندارد پلتفرمر بالاتر برود.

پیش‌تر به استفاده از موسیقی در برخی مراحل برای برقراری ریتم صبحت کردیم اما باید این نکته را نیز بیان کرد که موزیک‌های مورد استفاده در Sackboy A Big Adventure در بالاترین سطح ممکن قرار دارند. از قطعه‌های معروف موسیقی روز یا حتی کلاسیک که بگذریم با مجموعه‌ای از موزیک‌های مخصوص بازی می‌رسیم که هر کدام به نسبت اتمسفر و طراحی ظاهری مراحل متغیر بوده و جو لازم را منتقل می‌کنند. در این میان البته نباید موسیقی‌هایی را نیز فراموش کرد که به شکلی ظریفی سعی دارند به آثار معروف صنعت سرگرمی ادای احترام کنند. از این میان می‌توان به موسیقی سومین دنیای بازی اشاره کرد که با تمی شبیه به آثار علمی‌تخیلی همراه شده و البته به راحتی می‌توان نشانه‌های موسیقی متن سریال Futurama را در آن شنید.

موسیقی و البته گرافیک دو بخشی از Sackboy A Big Adventure هستند که شاید پیدا کردن مشکلی خاص در آنها، سخت‌ترین کار در بررسی ساخته Sumo Digital باشد. از طراحی هنری گرفته که به هر کدام از دنیاها و مراحل بازی شکل و شمایلی منحصر به فرد داده تا خروجی فنی که با قدرت PS5‌ در سطح بسیار خوبی قرار می‌گیرد. تنوع رنگی و افکت‌های مختلفی که روی تصویر نمایان می‌شوند، در کنار یکدیگر تصاویری زیبا و دلنشین را ایجاد کرده‌اند که تنها در فضای شاد بازی‌های نینتندو یافت می‌شود. سازندگان Sackboy A Big Adventure تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند تا پلتفرمری در سطح و اندازه ساخته‌های نینتندو را شکل دهند اما چند اشتباه کوچک در میان راه از تحقق این موضوع جلوگیری کرده. شاید اگر سازندگان بازی تمرکز بیشتری روی گجت‌های جانبی می‌کردند که هرچند مرحله یکبار در اختیار گیمر قرار می‌گیرد، نتیجه نهایی می‌توانست با کیفیت به مراتب بالاتری همراه شود.