نقد و بررسی The Red Strings Club

چراغ‌های نئونی، باران‌های ممتد، ساختمان‌های سر به فلک کشیده، همگی این‌ها نشان از یک دنیای سایبرپانک می‌دهند. بعضی از افراد از اعضای بدن مصنوعی استفاده می‌کنند، چون با وجود آن‌ها قادر به انجام کارهایی می‌شوند که تا به حال نمی‌توانستند، و بعضی هم از تعویض اعضای بدن خود با نمونه‌های مشابه مکانیکی سرباز می‌زنند. شاید فردی همیشه در مصاحبه‌های کاری مختلف رد می‌شود، پس با کارگذاری یک عضو مصنوعی می‌توان کاری کرد که شخص جذبه بیشتری داشته باشد و در نتیجه در همان مصاحبه‌های کاری قبول شود. شاید فردی در شبکه‌های مجازی در حال دریافت کامنت‌های منفی زیادی است، پس با نصب کردن یک عضو مصنوعی مخصوص می‌تواند تمام افکار منفی ذهنش را خنثی کند، و بسیاری مثال دیگر. همه ی این راه حل‌ها باید به خوشحالی هر چه بیشتر شخص منجر شوند، ولی آیا بدون وجود ناراحتی، خوشحالی هم معنایی خواهد داشت؟

The Red Strings Club یک بازی ماجراجویی Point&Click دیالوگ محور است که در آن قادر به بازی کردن با چند شخصیت مختلف هستید. در این آینده فرضی، شرکت Supercontinent در حال تلاش برای منتشر کردن سیستمی جهت حذف کردن احساساتی مثل خشم، ناراحتی و … از مشتریان خود و در نتیجه تعمیم دادن آن به تمام انسان‌هاست. شخصیت‌های اصلی قابل بازی که در ابتدا مخالف این سیستم هستند با افراد مختلف و شرایط مختلفی روبرو می‌شوند که دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به شرایط موجود دارند و همین بازی کردن با چند شخصیت مختلف که همه ی آنها شخصیت پردازی مناسبی دارند باعث می‌شود تا نظرات و دیدگاه‌های مختلف در مورد یک موضوع را بهتر درک کنید و شما هم نسبت به جواب دادن به سوال‌های مختلف، مردد شوید.

برای مثال Akara یکی از شخصیت‌های قابل بازی The Red Strings Club است، یک روبات که در اصل برای ایجاد حس همدردی با انسان‌ها ساخته شده، تا مشکلات آن‌ها را درک کند و راه حل مناسب ارائه دهد. کار او دقیقاً همان گوش دادن به مشکلات انسان‌ها و ارائه راه حل برای آن‌ها توسط نصب اعضای مصنوعی ساخته شده توسط شرکت Supercontinent برای مشتری‌ها و درنتیجه «خوشحال ساختن» آن‌هاست. ولی هر بار با ارائه راه حل مناسب برای یک مشکل، مشتری‌‌ها با مشکلات دیگری که در نتیجه راه حل مشکل قبلی ایجاد شده‌اند برمی‌گردند، و همین باعث مردد شدن او نسبت به کارش می‌شود؛ که شاید وجود مشکل خود جزئی از زندگی است.

The Red Strings Club مشابه عناوین ماجراجویی دهه 90 از استایل هنری پیکسلی استفاده می‌کند. انیمیشن‌ها همگی فوق‌العاده کار شده‌اند و با وجود این که تعداد پیکسل‌ها چندان زیاد نیست، حرکات و رفتار شخصیت‌ها به خوبی مشخص است. به همه ی این موارد یک SoundTrack نئو-نوآر هم اضافه کنید و خواهید دید که بازی از نظر خلق اتمسفر بعضی اوقات تمام-ماشینی محلی که Akara در آن کار می‌کند، یا باری که اسم بازی از آن گرفته شده و یکی دیگر از کاراکترهای قابل بازی در آن با سرو نوشیدنی‌های مختلف و صحبت کردن با آن‌ها از نظرات و عقاید و مشکلات افراد مختلف آگاه می‌شود، موفق است.

با این حال بزرگ‌ترین مشکل The Red Strings Club گیم‌پلی آن است. البته در یک بازی که مشخصا دیالوگ محور است در صورتی که بازی دیالوگ‌های مناسب ارائه دهد بیشتر راه موفقیت را طی کرده، ولی بازی چند مینی گیم مختلف هم در سرتاسر بازی گنجانده، تا به مخاطب بعد از خواندن تعداد زیادی دیالوگ بعضی اوقات به شدت فلسفی، کمی استراحت دهد. برای مثال شما بعد از انتخاب راه حل مناسب برای مشکلات مشتریان Akara، باید به او برای درست کردن همان اعضای مصنوعی توسط یک مینی گیم کوزه‌گری کمک کنید! یا به Donovan که متصدی بار The Red Strings Club است جهت سرو نوشیدنی‌های مناسب به مشتری‌ها جهت برانگیختن احساسات و گرفتن اطلاعات از آنها کمک نمایید. ولی اکثر این مینی گیم‌ها با اینکه می‌توانند در ابتدا سرگرم کننده باشند، عمق چندانی ندارند و بعد از مدتی حس اضافه کاری به شما دست خواهند داد.

و صد البته نقطه قوت The Red Strings Club دیالوگ‌های آن است. شخصیت‌ها به لطف دیالوگ‌های مناسب به خوبی شخصیت پردازی می‌شوند و روایت داستان با این که ممکن است در ابتدای آن مشابه داستان‌های کلیشه‌ای چند نفر در برابر شرکتی با اهداف شیطانی (حذف احساسات از تمام مردم با نصب اعضای مصنوعی و در نتیجه کنترل کردن آن‌ها) به نظر بیاید، ولی با پیشرفت داستان، روایت پیچ و خم‌های زیادی می‌بیند و در انتها به داستانی بامعنی‌تر از کلیشه‌های معروف داستان‌های سایبرپانکی منتهی می‌شود. شاخه‌های داستانی و دیالوگ‌ها و انتخاب‌های مختلف و زیادی توسط بازیکن می‌توانند ایجاد شوند و با این که می‌توانید در طول 3-4 ساعت بازی را به اتمام برسانید، خود بازی هم در انتهای آن به پایان‌های مختلف و اتفاقات مختلفی که می‌توانند توسط انتخاب‌های داستانی شما منجر شوند اشاره می‌کند و همین موضوع می‌تواند ارزش تکرار بازی را افزایش دهد.

در نهایت، The Red Strings Club از اول تا آخر و در اکثر مواقع شما را با خود همراه می‌کند، درگیر مسائل فلسفی که ارائه می‌دهد، درگیر مشکلات و درگیری‌های ذهنی شخصیت‌ها و مشکلاتی که این آینده سایبرپانکی می‌تواند به همراه داشته باشد. The Red Strings Club به راحتی می‌تواند شما را وادار به فکر کردن نه تنها در مورد آینده‌ای که می‌تواند انتظار ما را بکشد، بلکه مشکلات و دغدغه‌های ذهنی که همین امروزه هم با آن ها درگیر هستیم کند. Deconstructeam توانسته استایل قدیمی و منسوخ شده پیکسلی بازی‌های ماجراجویی Point&Click دهه 90 را همراه با انیمیشن‌های فوق‌العاده و موسیقی مناسب ترکیب کند و بینابین روایت داستان، مینی گیم‌های هر چند ساده ولی لذت بخش ارائه دهد و در آخر، با ارائه سوالات مختلف درمورد این آینده فرضی، مخاطب را به فکر وا دارد.

نقد و بررسی بازی The Red Strings Club بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازی‌سنتر نوشته شده است.