پول بدهید تا برنده شوید! | نقد و بررسی NBA 2K18

می‌گویند «در شهر كوران، يك چشم پادشاه است.» در چند سال اخیر و در میان بازار بازی‌های ورزشی، تنها یک عنوان است که به چشم می‌خورد و آن چیزی نیست جز سری بازی‌های NBA 2K. گرچه در این میان EA SPORTS نیز بارها تلاش کرده تا با احیای دوباره‌ NBA Live، پا به عرصه رقابت با ساخته‌ی 2K بگذارد، اما نتیجه چیزی بیشتر از شکست سنگین EA نبود. البته که آوردن ضرب‌المثل یاد شده در ابتدای مقاله به این معنا نیست که نسخه امسال بازی 2K نصفه و نیمه است و یا این‌که به‌خاطر نبود رقیبی جدی است که هنوز بهترین در سبک خود به‌شمار می‌رود، که تنها هشداری برای استدیوی سازنده است، هشداری که باید 2K را نهیب بزند که در صورت ادامه راه فعلی، منزلتی که طی این سال‌ها برای این سری بازی دست و پا کرده رو به افول خواهد رفت… . اما به راستی چه عواملی باعث شده تا چنین دیدگاهی در مورد 2K18 داشته باشیم؟ در ادامه به شرح هر یک از آن‌ها خواهیم پرداخت.

طولی نخواهد کشید که پس از ورود به اولین مسابقه، از گیم‌پلی روان و همیشگی این سری لذت ببرید. مکانیزم گیم‌پلی NBA 2K که حالا به بلوغ خوبی نیز رسیده، روند رو به رشد خود را حفظ کرده و در عین حال که سختی خاصی در کنترل آن دیده نمی‌شود، اما تاکتیکی است و برای پیدا کردن مهارت در آن نیاز به تمرین زیادی نیاز دارید. سبک بازی هریک از بازیکنان NBA بیش از هروقتی در بازی پیاده شده و همین مورد باعث گشته تا تیم‌های گوناگون دارای کنترل منحصر به فرد خودشان باشند. این شامل نحوه حرکت، پاس دادن و استایل مخصوص هر بازیکن می‌شود که در نوع خود بسیار خوب اجرا شده است. گیم‌پلی بازی این‌بار شاهد بیشترین پیشرفت در بخش دریبل زدن است. حرکات متنوع و البته به همراه کنترل بسیار دقیق، این بخش را به یکی از بی‌نقص‌ترین نکات مثبت NBA 2K18 تبدیل کرده است. در کنار موارد ذکر شده، باید شوتینگ عالی و بهبود یافته 2K18 را ستود. به همراه این موارد، پاسینگ خوب و روان را اضافه کنید تا مجموعه حرکات گنجانده شده در بازی به میزان قابل قبولی برسد. متاسفانه به همراه چنین موارد بسیار خوبی، سیستم دفاعی بازی دچار ضعف‌های نه چندان کمی است. با بازی کردن مسابقات مختلف، تا مدت‌ها این بخش به‌طور زیادی سردرگم کننده است و مخاطب نمی‌داند که برای رویارویی با حریف به چه شکل دفاع کند. در اکثر مواقع از بازیکن حریف جا می‌ماند و در اکثر مواقع برای دفاع کردن مرتکب خطا می‌شود، توپ‌ربایی‌ها سخت و اعصاب خردکن هستند و در عین حال کنترل کردن بازیکنان در این حالت سخت و ناکارآمد است. در حالی که از سختی دفاع کردن صحبت می‌کنیم، در طرف دیگر هوش‌مصنوعی بازی چندان متعادل نیست و خصوصاً در درجات سختی بالا، تقریباً در تمامی موقعیت‌های حساس کار به نفع تیم کنترل شده توسط هوش‌مصنوعی خواهد بود. آن‌ها به راحتی بازیکنان شما را دریبل خواهند زد و در پایانی‌ترین لحظات نیز شوت‌های ۳ امتیازی خود را به درون سبد خواهند انداخت.

HUD طراحی شده برای بازی کامل‌تر از همیشه است و اطلاعات بسیار خوب و مفیدی در اختیار مخاطب قرار می‌دهد. همچنین در راستای توجه به جزئیات، طراحی مفسران و مجریانی که در بازی حضور دارند نیز از نکات قابل توجه این شماره هستند. با تمامی این اوصاف، همان‌طور که اشاره شد، طراحی مدل‌ها و محیط‌ها در بخش‌های داستانی بازی یعنی My Career و MyGM چندان دل‌چسب نیستند و این موضوع بیش از هرچیزی یادآور این مورد است که پیاده‌سازی بخش گرافیکی بازی در این قسمت‌ها به‌خاطر استفاده از موتوری است که مخصوص بازی بسکتبال است، نه وسیله‌ای برای یک عنوان داستانی. موردی که EA از دوسال پیش برای اضافه کردن بخش داستانی به سری FIFA، اقدام به استفاده از یک موتور حرفه‌ای که برای ساخت بازی‌های دیگر به‌کار گرفته می‌شد، کرد.

در اینکه NBA 2K18 عنوان بسیار خوبی است شکی نیست. گیم‌پلی روان، گرافیک زیبا، صداگذاری فوق‌العاده و همچنین بخش‌های جدیدی که در عین داشتن مشکلات ریز و درشتشان، می‌توانند برای مدت‌ها سرگرم‌کننده باشند، همه نکاتی هستند که یک بازی با داشتنشان می‌تواند از داشتن مخاطبان ثابت خود مطمئن باشد. اما همان‌طور که در ابتدای این مقاله نیز ذکر شد، تصور اینکه به‌دلیل تک‌قطبی بودن بازار بازی‌های رایانه‌ای این ورزش، استدیوی سازنده را به فکر پول در آوردن از کاربران خود آن هم به اجبار بیندازد، خیالی بیهوده است که در صورت ادامه چنین روندی، یقیناً کاربران روی خوشی به آن نشان نخواهند داد. 2K باید بداند که مسیری که این بار در پیش گرفته، عاقبت چندان خوبی نخواهد داشت.