نقد بازی Life Is Strange 2 Episode 1: Roads

رابطه «دوستی» و «برادری» همواره با یکدیگر عجین و همراه بوده‌اند؛ در حالی که اولی تشکیل دهنده کانسپت کلی عنوان نخست «Life Is Strange» است، دومی به عنوان دست مایه ساخت «Life Is Strange 2» مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر چندین سال به عقب برگردیم، آن زمان در جایی که احساس می‌شد ژانر قدیمی ادونچر دیگر نمی‌تواند از انحطاطی که تقریبا از سال 2000 به بعد بنا به دلایل مختلفی، گریبان‌گیر آن بود، نجات یابد، استودیوهای مختلفی و خصوصا «Telltale Games» و «Quantic Dream» نقش مهمی در بازیابی محبوبیت این ژانر ایفا کردند و هر کدام این ژانر را تقریبا به سبک خود، معنا کردند. استودیو فرانسوی «Dontnod Entertainment»، در سال 2015 با ساخت Life Is Strange، نشان داد که در این سبک، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. بازی در حالی که ساختار کلی آن به صورت بازی‌های Telltale بود، اما به کار گیری قابلیت استعاری بازگشت زمان برای شخصیت اصلی خود و موضوعی که قلب مخاطب را هدف گرفته بود، توانست جان دوباره‌ای به ساختار «انتخاب و نتیجه» در بازی‌های ادونچر مدرن، ببخشد. حالا با موفقیت این عنوان و منتشر شدن یک پیش درآمد تحت نام «Life Is Strange: Beform the Storm» (ساخته استودیو Deck Nine) و یک عنوان رایگان «The Awesome Adventures of Captain Spirit» (به عنوان ورودی به دنیای نسخه دوم) به عنوان Life Is Strange 2 می‌رسیم. استودیو دونت ناد با دومین نسخه از این مجموعه، نه تنها چهار المان اصلی این سری یعنی داستان، شخصیت، سبک هنری خاص و موسیقی را به طرز شگفت آوری به آن تزریق می‌کند، بلکه تغییر جهت و ستینگ کاملا شجاعانه و هوشمندانه آن‌ها نسبت به عنوان اول، به خوبی در بازی پیاده شده است. چندی پیش قسمت اول از پنج قسمت Life Is Strange 2 با نام «Roads» منتشر شد و با بازی‌سنتر همراه باشید که به نقد و بررسی Life Is Strange 2 Episode 1: Roads بپردازیم و جنبه‌های مختلف این عنوان را مورد بررسی قرار دهیم.

معمولا قسمت‌های اول عناوین اپیزودیک، بیشتر وقت خود را صرف شناساندن دنیا و شخصیت‌های اصلی و اهداف آن‌ها به مخاطب خود می‌کنند و مخاطب را تا حدودی با مشکلاتی که شخصیت‌ها را تهدید می‌کند، آشنا می‌کنند. بعد از آن بازی در ریتم و جریان اصلی خود می‌افتد و موتور بازی گرم می‌شود. Life Is Strange 2 Episode 1: Roads هم از این قاعده مستثنی نیست. بازی بعد از افتتاحیه خود، ریتم کندتری در پیش می‌گیرد تا شما را بیشتر با رابطه برادری دو کاراکتر اصلی و هم‌چنین مکانیک‌های جدید آشنا کند. این رویه همراه با نویسندگی و دیالوگ‌های خوب همراه می‌شود تا در همان ابتدا بتواند به طرز خوبی با دو کاراکتر اصلی و موقعیت آن‌ها، ارتباط برقرار کنید. در ادامه فراز و فرود‌هایی به موقع، در داستان پیش می‌آید و اگرچه به اندازه افتتاحیه تاثیرگذار نیستند، اما ریتم بازی را از یکنواختی خارج می‌کنند. نکته قابل توجه‌ای که باید به آن اشاره شود، این است که بازی در ایالت Oregon جریان دارد، ایالتی که شهر عنوان قبلی یعنی Arcadia Bay در آن قرار دارد؛ بنابراین این فرصت برای سازندگان پدید آمده که اشاره‌هایی به عنوان قبلی نیز داشته باشند و خصوصا برای کسانی که نسخه اول را تجربه کرده باشند، می‌تواند جالب توجه باشد. اگر پیش از این شک داشتید که دو کاراکتر اصلی نسخه دوم نمی‌توانند همانند قسمت اول باشند، باید بگویم که سخت در اشتباه هستید! رابطه برادری بین شان و دنیل و تعامل بین آن‌ها به همان اندازه که رابطه دوستی مکس و کلویی در نسخه اول Life Is Strange باورپذیر بود، احساس‌برانگیز و پخته کار شده است.

بازی از نظر بصری به طرز چشم‌گیری، نسبت به عنوان قبلی پیشرفت کرده است. حالا به لطف استفاده از سیستم فیزیک و انیمیشن جدید و تغییر موتور بازی از Unreal Engine 3 به Unreal Engine 4 شاهد ارائه تجربه بصری زیبایی هستیم. انیمیشن‌های صورت دیگر آن حالت مصنوعی قبل را ندارند و کنترل کردن کاراکتر اصلی نیز حس بسیار بهتری نسبت به قبل ارائه می‌کند. تعداد انیمیشن‌ها نیز بسیار افزایش پیدا کرده و موجب بهتر شدن بازی شده است. نماها، قاب‌بندی‌ها، محیط‌ها و حرکات دوربین مثال زدنی هستند و می‌توان آن‌ها را با آثار سینمایی مقایسه ‌کرد. بازی از نظر فنی به طور کامل پولیش شده نیست و سازندگان می‌توانند که در قسمت‌های آینده این بخش را کامل‌تر کنند. مکمل داستان و تاثیرگذاری آن، بدون هیچ تردیدی موسیقی بازی است. آقای «Jonathan Morali» بار دیگر به عنوان آهنگساز حاضر شده و موسیقی‌ها به شدت با حال و هوای بازی هم‌خوانی دارند. مشخص است حسی که سازندگان به دنبال انتقال آن از طریق موسیقی به مخاطب بوده‌اند، به معنای واقعی خوب از آب درآمده و به خوبی حس تنهایی و آوارگی دو برادر و سفر در جاده را انتقال می‌دهند. اگر موسیقی‌های فوق العاده بازی را از بدنه اصلی آن جدا کنیم، احتمالا بازی بخشی از هویت خود را از دست می‌دهد. از طرف دیگر صداگذاری شخصیت‌ها به بهترین شکل ممکن انجام شده و صداپیشه‌ها نقش مهمی در زنده کردن و شخصیت بخشیدن به کاراکترهای داخل بازی ایفا کرده‌اند. در طول تمام بازی صداپیشگی دو کاراکتر شان و دنیل که توسط «Gonzalo Martin» و «Roman Dean George» انجام شده، احساسات مختلف را آن‌قدر خوب به مخاطب منتقل می‌کنند که به راحتی می‌توان با آن‌ها همذات‌ پنداری کرد و دوست داشت.

نقد و بررسی بازی Life Is Strange 2 Episode 1: Roads بر اساس نسخه ارسالی سازنده برای وبسایت بازی‌سنتر نوشته شده است.