بررسی بازی God Eater 3

با وجود این که بهترین نسخه‌های سری God Eater، پورت نسخه‌های قابل حمل برای کنسول‌های خانگی به حساب می‌آید، اما «شرکت بندای نامکو» به ساخت قسمت‌های جدید با هدف پیشرفت و ارتقاء تجربه کلی سری ادامه داده و این بار به بهانه ایجاد تغییرات بنیادی در پایه‌های سری، بازی God Eater 3 را به طور اختصاصی برای نسل هشتم توسعه داده است. فرنچایز «گاد ایتر» که زیر شاخه سبک Action RPG محسوب می‌شود، همواره در سایه عناوین بزرگی همچون Monster Hunter قرار گرفته است. آثار پیشین عمدتاً از مشکلاتی همچون تکراری شدن، کمبود محتوا و عملکردی ضعیف‌تر نسبت به رقبا رنج می‌بردند. حال زمان بررسی سومین عنوان از این فرنچایز محبوب رسیده است و باید دید آیا موفق به سربلند ساختن سازندگان خود می‌شود یا خیر.

گاد ایتر 3 داستان دنیای پسا آخرالزمانی Ashlands را روایت می‌کند. سرزمینی که طوفان‌های پیاپی خاکستر، آن را در معرض نابودی بیشتر قرار داده‌اند. عبور و مرور روی سطح زمین  به واسطه هوای آلوده و موجودات عظیم الجثه‌ای که Aragami نامیده می‌شوند، برای انسان‌های عادی امری غیر ممکن است. در این میان، بشر به دنبال  ایجاد  راه حلی در جهت مقابله با تهدید «آراگامی‌ها»، اسلحه‌ای با نام Adaptive God Eater یا آن طور که بازی این افراد را صدا می‌کند، AGE خلق کرده است. این اشخاص که عمدتاً از میان گروه‌های نوجوان انتخاب می‌شوند، توانایی مقابله با آراگامی و خطرهای موجود در دنیای آلوده را دارند.

 اما در مقابل این سطح از قدرت و توانایی‌، مبارزان نترس داستان در اسارت بشر قرار داشته و به نوعی همانند یک برده، باید از اوامر روزمره اربابان خود پیروی کنند و در غیر این صورت، جان خود را از دست خواهند داد. موضوع کلی گاد ایتر 3 درباره رهایی یافتن از چنگال بی عدالتی و ایجاد زندگی آزاد است که در حین روایت، صدها پند اخلاقی مختلف به بازیکن گوشزد می‌شود تا یادآور این نکته شود: AGEها هنوز هم عواطف انسانی دارند و نباید به آن‌ها به چشم یک سلاح نگاه کرد.

در این بین، هنگامی که یکی از طوفان‌های خاکستر که در نزدیکی محل اسارت قهرمان اصلی رخ می‌دهد، وی فرصت را غنیمت شمرده و پس از فرار به همراه گروهش، با افرادی جدید آشنا می‌شود. درست در نقطه‌ای که انتظار می‌رود هیجان داستانی ادامه بیابد، همه چیز متوقف شده و بازیکن با سدی از مأموریت‌های تکراری مواجه می‌شود. یکی از مواردی که به ریتم روایی ضربه وارد می‌کند، کات‌ سین‌های طولانی و دیالوگ‌های Filler است.

 در اکثر مواقع، نیازی به این کات سین‌ها نبوده و وجود آن‌ها صرفاً موجب کند شدن روند اکشن گیم‌پلی می‌شود. از اندک نکات مثبت بخش داستانی می‌توان به مواردی اشاره داشت که برخی از عناصر و مکانیک‌های کلی بازی را توجیه می‌کنند، هرچند که تعداد آن‌ها زیاد نیست. همچنین در اکثر مواردی که قرار است  احساس غم و افسردگی  به بازیکن منتقل شود، بازی عملکردی خشک و ضعیف دارد. در حالت کلی، از آن‌ جایی که موضوع داستان کلیشه‌ای  بوده و در روایت و شخصیت پردازی نیز تلاشی برای بهبود آن نمی‌کند، این قسمت موفق به جذب بازیکن نشده و باید منتظر عملکرد قدرتمند گیم‌پلی ماند.

برخلاف بخش قبل، گاد ایتر گیم‌پلی سرگرم کننده‌ای دارد… اما در صورتی که با دوستان خود به صورت آنلاین به انجام آن بپردازید. برای صحبت راجع به مکانیک‌های بازی، از سیستم مبارزات این عنوان آغاز می‌کنم. با ارائه تعداد بی‌شماری از اسلحه‌ مخصوص نبرد تن به تن و سلاح‌های مبارزه از راه دور، بازی دست شما را در انتخاب روش برای جنگیدن با آراگامی‌ها باز می‌گذراد. علاوه‌بر تنوع بالا در سلاح‌ها و میزان آسیب متفاوتی که روی دشمنان مختلف دارند، با پیش‌روی در مراحل به کمبوها و قدرت‌های جدید دسترسی پیدا می‌کنید. به طور مثال یکی از کاربردی‌ترین قابلیت‌های بازی که در اوایل به دست می‌آورید، Devour نام دارد که به واسطه آن می‌توانید Aragamiها را بلعیده تا لوت ویژه به دست بیاورید.

از ایرادات مبارزه در این عنوان، اسلحه‌ راه دور یا به عبارتی دیگر، سلاح‌های گرم است. نحوه تیراندازی و نشانه گیری در اغلب مواقع می‌تواند دست و پا گیر واقع شده و به دلیل کند بودن و عملکرد ضعیفی که دارد، به احتمال زیاد خیلی کم مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر سلاح‌های گرم و سرد، قابلیت حمل سپر نیز به بازیکن داده می‌شود که کاربرد آن کاملاً مشخص بوده و نیازی به توضیح ندارد. روند مراحل بازی تا چند ساعت آغازین تازه باقی می‌ماند اما به محض عبور از بخشی خاص، تکرار مکررات شروع شده و برای پیش‌روی در خط داستانی نیاز به انجام ماموریت‌های یکنواخت دارید که جوایز کم ارزشی را به بازیکن در پایان خود اهدا می‌کنند.

کشتن غول‌های اصلی به تنهایی با کمک هوش مصنوعی می‌تواند خسته کننده باشد اما در صورت تجربه این عنوان به صورت چندنفره، هیجان این بخش چندین برابر شده و می‌توان لذت بیشتری از آن برد. در کنار قابلیت شخصی سازی عمیق که امکانات مختلفی همچون تغییر رنگ اعضای بدن و پوشیدن لباس‌های متنوع به بازیکن می‌دهد، وجود بخش‌هایی برای سامان دهی inventory و ساخت آیتم‌های جدید در پایگاه اصلی از موارد مثبت گیم‌پلی محسوب می‌شود. اما بزرگ‌ترین آسیب وارده به بازی را می‌توان کنترل بد آن دانست. یک کلید گاهی اوقات در نقش دویدن عمل می‌کند، گاهی تغییر سلاح و حتی در برخی از موارد  کاربرد آن مخصوص جاخالی دادن است! این دست  از موارد متأسفانه در بازی زیاد تکرار می‌شوند و انجام برخی از کارها برای ورود به مأموریت‌های جدید می‌تواند موجب کند شدن تجربه کلی شده و حالتی ناخوشایند به آن می‌بخشد.

طراحی‌ کارکترهای بازی حالت انیمه‌ای داشته و از تنوع خوبی برخوردار است، اما طراحی مدل فوق العاده دشمنان است که در این بخش به طور کامل می‌درخشد. بخش فنی گرافیک از موارد ضعیف گاد ایتر به حساب می‌آید. گاد ایتر 3 برای اثری که در سال 2019 منتشر شده، آن هم در مقایسه با عناوین هم سبکی که مدت‌ها پیش‌‌ از این عنوان وارد بازار شده‌اند، ظاهری کهنه دارد. وجود تکسچرهای ضعیف، انیمیشن‌های فرسوده و Lip Sync تاریخ مصرف گذشته قابل چشم پوشی نیست. اکثر محیط‌ها شبیه هم بوده و از نظر وسعت کوچک هستند اما در عین حال، سازنده هیچ تلاشی برای افزایش نرخ فریم و بهبود بافت‌ها نکرده است.

صداگذاری نسخه انگلیسی بازی زیاد جالب نیست و تداعی‌گر حالتیست که صداگزاران بدون تماشای صحنه‌ها، صرفاً متنی را از روی کاغذ بازگو می‌کنند. در کنار کات سین‌های داستانی، دیالوگ‌های عادی بین شخصیت‌ها فاقد صدا بوده که تا حدی حس صحنه را از بین می‌برد. اما موسیقی‌های بازی کمک بسزایی به غرق شدن بازیکنان در نبردها می‌کند و در این قسمت بازی  عملکردی مناسب دارد.

در نهایت، به نظر می‌رسد بندای نامکو باری دیگر در رقابت با عناوین هم سبک موفق نبوده اما این به معنای بد بودن گاد ایتر 3 نیست. اثر مذکور شاید دارای ضعف‌هایی در زمینه کنترل و گرافیک باشد اما با ارائه تجربه گیم‌پلی سرگرم کننده و حالت چندنفره جذاب، بهترین انتخاب حال حاضر برای طرفداران این سبک است.