بررسی بازی Tom Clancy’s Rainbow Six Extraction

رینبو سیکس سیژ در سال ۲۰۱۵ عرضه شد. عنوان شوتر تاکتیکال محبوب شرکت یوبی‌سافت که بیشتر بر پایه واقع‌گرایی و همکاری بین بازیکنان بنا نهاده و به سرعت به یکی از موفق‌ترین عناوین این شرکت مبدل شد. حال با گذشت هفت سال از عرضه این عنوان، یوبی‌سافت تصمیم گرفته تا نسخه‌ای جدید را از این مجموعه راهی بازار کند. عنوانی مستقل با نام تام کلنسی رینبو سیکس اکسترکشن که بر پایه مکانیزم های اصلی سیج توسعه یافته و این‌بار تمرکز خودش را بر پایه نبرد های پی وی ای بنا نهاده‌است تا با این اوصاف همان فرمول موفق سیژ را در قالبی جدید در اختیار مخاطبانش قرار دهد. اما آیا آن‌ها توانسته‌اند در این زمینه موفق عمل کنند؟ در نقد و بررسی این عنوان سعی خواهیم کرد تا به این سوال پاسخ دهیم.

برای تماشای بررسی ویدیویی در یوتوب کلیک کنید

اکسترکشن با یک داستان به شدت کلیشه‌ای و تنها برای خالی نبودن عریضه دست به روایت داستان می‌زند. همان داستان نابودی بشر توسط زامبی‌ها و موجودات فضایی، این‌بار توسط انگل‌ها اتفاق می‌افتد و حال این وظیفه نیرو‌های ویژه‌ آمریکا است تا با آن‌ها مبارزه کنند و نسل بشر را نجات دهند و در انتها منبع این ویروس را شناسایی کنند. در عمل هیچ نکته خاص، توییست داستانی و یا شخصیت پردازی قابل قبولی در این عنوان وجود ندارد. داستان بازی تنها در قالب تعدادی کات‌سین روایت می‌شود و ما گروهی از سربازان بی‌نام و نشان را در تصویر مشاهده می‌کنیم که در حال برنامه ریزی برای حمله به انگل‌ها هستند و بعد از شروع هر مرحله، دیگر خبری هم از این سربازان نمی‌شود و از همان اپراتور های عنوان سیج به عنوان شخصیت‌های قابل بازی استفاده خواهیم کرد. در واقعه تنها نکته مثبت داستان را می‌توان به کیفیت خوب کات‌سین ها خلاصه کرد و غیر از آن نکته خاص دیگری در زمینه داستان وجود ندارد.

همان طور که در شروع مطلب اشاره کردم، با یک عنوان PvE طرف هستیم. به بیانی دیگر این عنوان را می‌توان به صورت تک‌نفره و یا همراه با دو پلیر دیگر تجربه کرد. با شروع بازی لیست اپراتور های عنوان سیج با همان قابلیت‌ها، اسلحه‌ها و گجت‌ها و بدون کوچک‌ترین تغییری در اختیار ما قرار خواهند گرفت تا یکی از آن‌ها را انتخاب کرده و مرحله را شروع کنیم. با شروع مرحله هم بیشتر از گذشته شباهت این عنوان با سیج آشکار می‌شود. بازی از همان فرمول سیج پیروی کرده و در عمل تنها دشمنان این‌بار موجوداتی جهش یافته هستند و دیگر در مقابل دیگر پلیر ها مبارزه نخواهیم کرد. اولین نکته منفی این اثر را می‌توان در خصوص طراحی نسبتا ضعیف دشمنان و مبارزه با آن‌ها نام برد. هر چند شاهد تنوع زیادی در بین‌ گونه‌های مختلف دشمنان هستیم و با افزایش درجه سختی بازی، این تنوع هم تا حدودی افزایش پیدا می‌کند، اما باید گفت مکانیزمی که سیج بر پایه آن ساخته شده نمی‌تواند به خوبی در عنوان اکسترکشن خود را نشان دهد و مبارزات بازی هیچ‌گاه نزدیک به تجربه سیج و جذابیت‌های آن اثر نمی‌شود و به سرعت جذابیت خود را از دست داده و به تکرار دچار می‌شوند. در عنوان سیج برای هر مچ باید استراتژی خاصی را برای حمله به تیم مقابل انتخاب کنیم و در آن طرف دشمنان هم با یک استراتژی خاص آماده جنگ با ما می‌شوند تا به این صورت هر کدام از مچ‌های بازی، استراتژی و نبوغ پلیر ها تعیین کننده برنده جنگ باشد و با گذشت هفت سال از عرضه آن عنوان، همچنان سیج موفق شده تا جذابیت خود را ثابت نگه دارد. اما در خصوص اکسترکشن دیگر خبری از استراتژی و یا تنوع خاصی در بخش مبارزه با دشمنان نیست. معمولا گونه مختلف دشمنان در محیط های بازی در حال قدم زدن هستند و به راحتی می‌توان آن‌ها را از پا در آورد. حتی اگر دشمنان متوجه حضور ما شوند هم به دلیل تعداد نسبتا کم و هوش مصنوعی ساده آن‌ها، به راحتی قابل پیش بینی هستند و بدین صورت می‌توان به راحتی با آن‌ها درگیر شد. البته سازندگان بازی سعی کرده‌اند تا با کاهش میزان خط سلامتی و محدودیت مهمات تا حدودی سختی بازی را در حد معقول نگه دارند و این مورد در درجه سختی‌های بالاتر تا حدودی هم جواب داده‌است، اما در کل اکسترکشن در شرایط کنونی عنوانی نیست که بتواند ساعت‌ها مخاطبانش را سرگرم نگه دارد و به سرعت تکراری می‌شود.

گان‌پلی و شوتینگ اکسترکشن یکی از نقاط قوت آن محسوب می‌شود. گان‌پلی تاکتیکالی که به لطف پرک‌های هر کدام از شخصیت‌ها تنوع خوبی را برای هر اپراتور فراهم کرده و انتخاب هر کدام از آن‌ها دارای نقاط قوت و منفی مختص به خود است. به عنوان مثال تعدادی از اپراتور ها با سرعت بیشتری حرکت می‌کنند، اما در عوض دارای خط سلامتی کمتری هستند. همچنین بازی برای آن که شما را مجبور به استفاده از تمام اپراتور ها کند، دست به خلق ایده نسبتا جالبی زده است. با انجام هر مرحله، خط سلامتی اپراتور شما در پایان مرحله کاهش می‌یابد و یا حتی اگر در طول مرحله شکست بخورید، آن اپراتور از دسترس خارج خواهد شد و برای استفاده دوباره از آن، باید با یکی دیگر از اپراتورها مرحله را تکرار و اپراتور شکست خورده خود را نجات دهید. هر کدام از اپراتور ها هم دارای لول مختص به خود هستند که با اتمام مراحل، لول آن‌ها هم افزایش یافته و اسلحه‌ها و گجت‌‌های مختلفی همانند عنوان سیج در اختیار آن‌ها قرار خواهد گرفت. این بخش‌ها از جمله نکات مثبتی هستند که تجربه بازی را کمی بهبود بخشیده‌اند.

سیج یک عنوان کاملا چند نفره و بر پایه همکاری بین بازیکنان بود. به صورتی که عملا اگر بدون همکاری با تیمتان در بازی حاظر شوید، شکست شما قطعی است. اما در اکسترکشن این موضوع تا حد زیادی کمرنگ شده و در طول تجربه اثر، مراحلی را که به صورت چند نفره تجربه کردم، اکثرشان با شکست و کشته شدن هم تیمی ها و یا عدم همکاری آن‌ها همراه بود. در حالی که مراحل تک‌نفره را به راحتی و بدون شکست پیش بردم.

 مراحل بازی‌ شامل لوکیشن‌های مختلفی در سطح جهان مثل نیویورک می‌‌شوند که هر کدام از آن‌ها شامل مراحلی هستند که معمولا درون یک ساختمان یا یک مجموعه کوچک که مورد حمله انگل‌ها قرار گرفته، جریان دارند. هر کدام از این مراحل به سه ماموریت کلی تقسیم می‌شوند که با شروع هر مرحله، این اهداف به صورت رندوم برای بازیکنان در دسترس هستند. اهدافی مثل از بین بردن منبع انگل‌ها، مبارزه با دشمنان و یا نجات بازماندگان از جمله مراحلی هستند که در بازی آن‌ها را تجربه می‌کنیم. لول دیزاین مراحل و حس و حال کلی هر کدام از آن‌ها به شدت به عنوان سیج شباهت دارد و از همان ساختار هم‌ پیروی می‌کند که به خودی خود می‌توان از آن به عنوان یک نکته مثبت در اکسترکشن نام برد.

اکسترکشن با همان موتور گرافیکی سیج توسعه پیدا کرده و از لحاظ بصری شاهد هیچ‌گونه پیشرفتی نسبت به سیج نیستیم. سایه‌های پویا و کیفیت خوب آن‌ها در کنار نورپردازی خوب مراحل، نکات مثبت این عنوان محسوب می‌شوند، اما غیر از آن نمی‌توان هیچ‌گونه پیشرفتی را در این عنوان پیدا کرد. صداگذاری هم وضعیت مشابه‌ای دارد. صدای اسلحه‌ها، شخصیت‌ها و بقیه موارد دقیقا از عنوان سیج به اکسترکشن منتقل شده‌اند. تنها موارد جدید در این بین صدای دشمنان و موزیک‌های جدید هستند.

نتیجه‌گیری:

شاید اگرExtraction به عنوان یک بسته الحاقی برای Siege عرضه شده بود، می‌توانستیم آن را عنوانی قابل قبولی نام ببریم، اما حال که این بازی در قالب یک اثر مستقل عرضه شده باید گفت با عنوانی ضعیف و تکراری طرف هستیم که نه پیشرفتی نسبت به Siege داشته‌است و نه حتی توانسته نکات مثبت Siege را هم تکرار کند . در کنار داستان کلیشه‌ای و سطحی بازی، باقی موارد همانند گیم‌پلی هم نتوانستند در قالب یک عنوان PVE جذابیت خود را حفظ کنند و اکسترکشن را به عنوانی تکراری تبدیل کرده‌اند. تنها موارد مثبت اثر را می‌توان به لول دیزاین نسبتا خوب و نحوه استفاده از اپراتور ها خلاصه کرد.