بررسی بازی SpongeBob SquarePants: The Cosmic Shake

آماده‌اید بچه‌ها؟ بله ناخدا… بیش از دو دهه از حضور باب اسفنجی در جعبه جادویی می‌گذرد و در این مدت، کودکان بی‌شماری با ماجراجویی‌های او خاطره سازی کرده‌اند. استفن هیلنبرگ خالق این سری محبوب به عنوان اقیانوس نگار علاقه زیادی به خلق جهانی متفاوت با موجودات زیر دریایی داشت و همین موضوع زمینه خلق باب اسفنجی شلوار مکعبی را فراهم آورد. باب و دوست احمقش پاتریک در هر اپیزود درگیر اتفاق‌های متفاوت روزمره می‌شوند که درس جدیدی به آن‌ها می‌دهد که البته هر دو بسیار زود فراموش می‌کنند.

باب اسفنجی شهرتی جهانی دارد و زمانی که یک سوژه محبوبیت زیادی پیدا می‌کند، سوء استفاده از آن هم به موضوعی اجتناب ناپذیر بدل می‌شود. اسفنج زرد رنگ هم از این موضوع مستثنی نیست و بارها پیش آمده که شاهد ورود او به مدیاهای متفاوت باشیم. امروزه باب و پاتریک از اسباب بازی و لباس گرفته تا کاور گوشی‌های همراه و صد البته بازی‌های ویدیویی حضور دارند و به نظر سود کلانی را هم نصیب تهیه کنندگان‌شان می‌کنند. متاسفانه این دو در مدیوم ویدیو گیم موفقیت چندانی نداشته‌اند و به جز یکی دو مورد، تقریبا شکست خورده ظاهر شده‌اند اما یکی از بازی‌های مربوط به این فرنچایز حسابش با بقیه فرق می‌کند. بازی SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom دقیقا بیست سال قبل منتشر شد و توانست نظر مثبت طرفداران باب اسفنجی را به سوی خودش جلب کند. با رواج پدیده بازسازی بازی‌ها عده زیادی می‌خواستند تا عنوان محبوبشان ریمیک شود اما این موضوع تا سال ۲۰۲۰ به تعویق افتاد. در این سال نسخه‌ای با همین نام و پسوند Rehydrated منتشر شد و فروش بی‌سابقه ۲ میلیون نسخه‌ای را تجربه کرد. همین مورد به تنهایی برای سازندگان چراغ سبزی بود تا دنباله این عنوان را بسازند؛ موردی که در نهایت به ساخت بازی SpongeBob SquarePants: The Cosmic Shake منجر شد و حالا می‌توان از این عنوان بیشتر صحبت کرد.

نسخه جدید برخلاف گذشته که بازیکن را در نقش سه تا کاراکتر با قابلیت‌های متفاوت قرار می‌داد، صرفا به خود باب اسفنجی بسنده کرده و سازندگان سعی داشته‌اند تا با گشترده کردن توانایی‌های او، گیم‌پلی را متنوع‌تر کنند. داستان بازی از جایی آغاز می‌شود که باب و پاتریک با پیدا کردن یک دستگاه حباب‌ساز جادویی، فاجعه بزرگی به بار می‌آورند و شخصیت‌های بیکینی باتم را در دنیای آرزو‌هایشان زندانی می‌کنند. باب و پاتریک که به یک بالون کوچک تبدیل شده، به دنیاهای موازی سفر کرده و دوستانشان را به دنیای اصلی بازمی‌گردانند.

همان‌طور که می‌بینید داستان صرفا بهانه‌ای برای شروع اتفاقات خنده‌دار و مسخره بازی است و کارکرد بیشتری ندارد. شما در نقش باب باید به دنیاهای مختلفی بروید که هرکدامشان ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که آن‌ها را از بقیه جدا می‌سازد. به عنوان مثال آقای خرچنگ در یک دنیای وسترنی قرار گرفته و شما در نقش یک جایزه بگیر باید او را از این وضعیت نجات دهید. در سوی دیگر آقای اختاپوس قرار دارد که در بین آدم خوارها گیر افتاده و باید قبل از خورده شدن، او را از این جهان خارج کنید.

یکی از مزیت‌های نسخه TCS به تنوع محیط‌هایش برمی‌گردد؛ جایی که هفت دنیای متفاوت انتظار بازیکنان را می‌کشند که هرکدامشان دشمنان و رنگ آمیزی مخصوص به خودشان را دارند. باب گاهی به یک دزد دریایی تبدیل می‌شود و از سوی دیگر با ورود به یک دنیای جدید، در نقش نجات دهنده پرنسس سرزمین رنگین کمان قرار می‌گیرد. رنگ آمیزی مراحل واقعا لذت بخش هستند و از این نظر سازندگان فضای شاد انیمیشن را به خوبی منتقل کرده‌اند. با این حال طراحی مراحل دست کمی از فاجعه ندارند و بارها پیش می‌آید که احساس کنید که بازی چیز زیادی برای عرضه ندارد. باب یک سری مناطق را با فرمول بازی‌های پلتفرمر رد می‌کند و پس از آن مبارزات حوصله سربر از راه می‌رسند که کوچک‌ترین جذابیتی ندارند. با اینکه تنوع دشمنان به نسبت زیاد است، اما مبارزه کردن با آن‌ها هیچ هیجانی را در بازیکن ایجاد نمی‌کند و این مورد به تدریج او را از ادامه دادن بازی باز می‌دارد. البته مشکلات TCS صرفا محدود به مبارزات و ساختار مراحل نمی‌شود و مرگ‌های بی‌دلیل و احمقانه که بازیکن در آن‌ها تقصیری ندارد، از بزرگ‌ترین ایرادهایی است که بازیکن با آن دست و پنجه نرم خواهند کرد. علاوه بر این قفل شدن فریم بازی در هنگام ذخیره کردن فایل‌ها یکی از مواردی است که به مرگ‌های ناخواسته منجر می‌شود.

استفاده از صداپیشه‌های اصلی در مراحل ساخت، از امتیازات نسخه جدید باب اسفنجی محسوب می‌شود اما متاسفانه عدم تعامل باب و پاتریک در میانه مراحل، باعث شده تا مونولوگ‌های باب مدام تکرار شوند و این موضوع پس از گذشت یک ساعت به سوهان روح بازیکن بدل می‌شود. با این حال دیالوگ‌هایی که به هنگام کات‌سین‌ها می‌شنوید، خنده‌دار هستند و روح انیمیشن در آن‌ها دمیده شده است.

همان‌طور که گفتیم TCS بیش از هر چیز یک عنوان پلتفرمر است که بعضی وقت‌ها مبارزاتی را هم به همراه دارد. در کنار این موارد، پازل‌های گاه و بی‌گاه هستند که سادگ بیش از اندازه آن‌ها کمی توی ذوق می‌زند و هیچ کدام از معماها نمی‌توانند در ذهن ماندگار شوند. بخش‌های پلتفرمینگ جذابیت‌های خاصی دارند و این موضوع پس از گذشت سه یا چهار فصل بیشتر خودش را نشان می‌دهد. باب در هر دنیا توانایی‌های جدیدی کسب می‌کند که به او اجازه می‌دهد تا به نقاط خاصی از نقشه دسترسی پیدا کند. قابلیت‌هایی همچون ضربه کاراته‌ای و قلاب تنها بخشی از این موارد هستند که در طول بازی با آن‌ها مواجه می‌شوید. متاسفانه این بخش هم خالی از ایراد نیست و به خصوص در فصولی که باب روی سطوح شیب‌دار قرار می‌گیرد، کنترل بازی دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شود و مرگ‌های پی در پی و بی‌دلیل از راه می‌رسند.

با تمام کم و کاستی‌هایی که در متن اشاره شد، SpongeBob SquarePants: The Cosmic Shake برای طرفداران دو آتشه این انیمیشن دوست داشتنی ساخته شده و تجربه آن را نمی‌توان به هر کسی پیشنهاد کرد. بازی به وضوح از کمبودهایی در بخش گیم‌پلی و البته طراحی مراحل رنج می‌برد که آن را از یک اثر معمولی فراتر نمی‌برد. قیمت ۴۰ دلاری بازی اجازه پیشنهاد کردن TCS در روز لانچ را از بازیکن سلب می‌کند و شاید در فصل تخفیف‌های تابستانی، بتوان روی آن حساب بیشتری باز کرد.