بررسی بازی Elden Ring Nightreign

کمی بیش از سه سال از عرضه رسمی Elden Ring می‌گذرد. اثری که توانست به محبوبیت جاودانه‌ای دست پیدا کند تا جایی که هواداران از این بازی به عنوان بهترین اثر هیدتاکا میازاکی یاد می‌کنند. البته در این مدت یک بسته الحاقی هم برای این بازی با نام Shadow of the Erdtree عرضه شد که توانست به موفقیت چشم‌گیری دست پیدا کند. در حالی که انتظار می‌رفت استودیوی محبوب Fromsoftware با تمام قدرت به خلق اثری جدید بپردازد، در این بین Elden Ring Nightreign معرفی شد. اثری که نام بازی فوق‌محبوب این استودیو را یدک می‌کشد اما در نهایت محصولی متفاوت است. معرفی Nightreign برای بسیاری از هواداران یک شوک محسوب می‌شد. این بازی در هسته اصلی خود تفاوت‌های زیادی با نسخه اصلی و بسته الحاقی اشاره شده دارد اما هواداران در نهایت، امید زیادی به موفقیت آن دارند. حالا انتظار برای تجربه این بازی به پایان رسیده است. در ادامه با نقد و بررسی بازیسنتر از بازی Elden Ring Nightreign همراه ما شوید.

باید گفت چه طرفدار بازی‌های ساخته شده توسط میازاکی باشید یا نباشید، با هسته اصلی ساخته‌های او آشنا هستید. بازی‌هایی با ساختار داستانی و تک‌نفره که با هسته اصلی گیم‌پلی نسبتا دشوار خود مهارت‌های هر گیمری را به چالش می‌کشند. نکته‌ای که در این جمله باید به آن توجه کرد “بازی‌های داستانی و تک‌نفره” است. Elden Ring Nightreign با تمرکز روی تجربه آنلاین و چند‌نفره طراحی شده است. فکر کردن به اینکه چگونه می‌توان Elden Ring را به یک بازی آنلاین و چند نفره یکپارچه تبدیل کرد، کمی دشوار است. Nightreign به عنوان یک اثر مستقل از بازی اصلی عرضه می‌شود. اتفاقات بازی نیز در دنیایی به نام Limveld دنبال خواهد شد. دنیایی که در واقع خود آن به عنوان جهان جایگزین Limgrave شناخته می‌شود. المان‌های اصلی گیم‌پلی از چند سبک مختلف الهام گرفته شده‌اند که در سال‌های گذشته محبوبیت بسیار زیادی در میان گیمرها پیدا کرده‌اند. Nightreign تلاش می‌کند که المان‌های محبوب دو سبک روگ‌لایک و بتل‌رویال را کنار یکدیگر قرار دهد و البته ساختار نقش‌آفرینی را نیز حفظ کند. ترکیبی که شاید در نگاه اول کمی عجیب به نظر برسد. امید داشتن به ترکیب این سبک‌ها شاید عقلانی نباشد. دیگر خبری از ساختن شخصیت جدید نیست. Nightreign دارای هشت شخصیت از پیش طراحی شده است که هر کدام از آنها ویژگی‌های مخصوص به خود را دارند. گیمر با انتخاب شخصیت مد نظر خود وارد محیطی تصادفی از دنیای Limveld خواهد شد. در اینجا گیمر با دو بخش اصلی و جدید بازی مواجه می‌شود. نقشه‌ای نسبتا کوچک، دایره‌ای همانند بازی‌های بتل رویال و ساختار گیم‌پلی روگ‌لایک. هر دور از بازی که با نام Expedition شناخته می‌شود، شامل دو روز و یک مبارزه با باس نهایی خواهد بود و تجربه هر روز بازی تقریبا پانزده دقیقه به طول می‌انجامد. هدف گیمر این است که در محیط بازی به گشت و گذار پرداخته، با مینی‌باس‌های متفاوت مبارزه کرده، آیتم‌های جدید پیدا کند و در نهایت نیز سطح خود را افزایش دهد. در حین انجام این کار‌ها، دایره مربوطه نیز کوچک و کوچک‌تر می‌شود تا جایی که صرفا فضا برای مبارزه با یک باس باقی خواهد ماند. اگر گیمر بتواند این باس را شکست دهد، به روز دوم دسترسی پیدا می‌کند. این فرآیند در روز دوم نیز تکرار شده و با نابود کردن باس نهایی روز دوم، گیمر باید با باس نهایی که با نام Nightlord شناخته می‌شوند، روبرو شود. نکته جذاب در مورد Nightreign حضور برخی باس‌های سری بازی‌های Dark Souls است. حضور این باس‌ها برای طرفداران قدیمی بازی‌های استودیوی Fromsoftware حس خوبی را منتقل می‌کند. نکته‌ای که در مورد این باس‌ها وجود دارد این است که آنها نیز در این انتقال دچار تغییراتی شدند و هر کدام دارای حرکات و حملات جدیدی هستند که قبلا هرگز آنها را مشاهده نکرده‌اید.

حلقه اصلی گیم‌پلی ساده و در عین حال پیچیده است. هر کلاس یک قدرت همواره فعال (Passive) دارد. در کنار آن نیز دو قابلیت فعال (Active) برای کلاس‌ها در نظر گرفته شده که گیمر می‌تواند با تمام شدن Cooldown‌ از آنها استفاده کند. سازندگان تلاش کرده‌اند تا سبک‌های متفاوت بازی کردن را در کلاس‌های مختلف گنجانده و تنوع مناسبی را در این بخش به وجود آورند. کلاس‌های متفاوت، حس بسیار مناسب و متفاوتی را نسبت به یکدیگر ارائه می‌کنند. این مورد باعث می‌شود که تجربه بازی با هرکدام از آنها حس خوب و جذابی را به همراه داشته باشد. از سوی دیگر اما پیشرفت در بازی به دو بخش تقسیم می‌شود. پیشرفت‌های دائمی و پیشرفت‌هایی که تنها در هر دور از بازی به آنها دسترسی خواهید داشت. گیمر در هر دور از بازی آیتم‌های مصرفی و سلاح‌هایی را پیدا می‌کند که مخصوص به آن دور هستند. آیتم‌هایی که صرفا در همان دور قابل استفاده هستند. پیشرفت‌های دائمی در قالب آیتم‌هایی به نام Rite در اختیار گیمر قرار می‌گیرند. هر کلاس در ابتدا دارای سه فضا برای استفاده از Riteهای مختلف است. Rite‌ها می‌تواند در پس زمینه به افزایش قدرت شخصیت‌ها کمک شایانی کند. این آیتم به صورت تصادفی در انتهای هر دور به گیمر اهدا می‌شود و برای استفاده از آنها در کلاس‌های مختلف نیز محدودیتی وجود ندارد. بدین ترتیب گیمر‌ می‌تواند با آزمون و خطا به بهترین ساختار برای هر شخصیت دست پیدا کند و در ابتدای هر دور با قدرتی بیشتر حاضر شود. برای کمک به سریع‌تر شدن هسته اصلی گیم‌پلی حالا شخصیت‌ها با سرعت بسیار بیشتری حرکت می‌کنند و پرش از ارتفاعات بلند جریمه‌ای به همراه ندارد. در حالی که نقشه‌های بازی به صورت تصادفی ایجاد می‌شوند بعد از کمی پیشرفت در بازی، تغییرات هیجان انگیزی نیز در آنها رخ می‌دهد که می‌تواند چالش بازی را تا حد مناسبی افزایش دهد. موضوعی که مسلما می‌تواند به افزایش تنوع و البته بهبود تجربه گیم‌پلی کمک شایانی کند.

به شکل کلی گیم‌پلی Elden Ring Nightreign تجربه‌ای متفاوت و البته جذاب را نسبت به نسخه اصلی ارائه می‌کند. بخش چند نفره سریع، استفاده از المان‌های محبوب این روزهای دنیای بازی، تغییرات به جا برای کمک به گیم پلی همه از نکاتی هستند که باعث می‌شوند این اثر به محبوبیت خوبی دست پیدا کند. البته باید گفت که این بازی چندان خالی از ایراد هم نیست. هسته اصلی گیم‌پلی بر اساس گروه‌های سه نفره طراحی شده. این بدان معنی است که بهترین تجربه Nightreign همراه با دو گیمر دیگر شکل می‌گیرد. در حالی که امکان بازی تک‌نفره نیز در بازی پیاده‌سازی شده اما برای عده‌ای از گیمرها پیشرفت در این ساختار و تجربه کامل بازی بیش از حد دشوار خواهد بود. کند شدن تجربه بازی و ساختار محدود به زمان در هر دور، می‌تواند گیمر را از تجربه بازی خسته کند. بازی به صورت کلی دارای تعداد محدودی Expedition است و گیمر در نهایت با یک Nightlord برخورد خواهد کرد که از ابتدای راه مشخص خواهد بود. بدون شک Nightreign می‌تواند تا چند ده ساعت گیمرها را سرگرم کند اما به عنوان یک بازی چند‌نفره آنلاین، محتوای مناسب پایان بازی (End Game) در آن گنجانده نشده است. با این حال امید می‌رود که در آینده استودیو Fromsoftware با ارائه به‌روزرسانی‌های مختلف محتوای جدیدی برای این اثر عرضه کند اما در حال حاضر خبر رسمی در این مورد منتشر نشده. با توجه به ذات چند‌نفره و آنلاین این بازی، یکی دیگر از مشکلات اصلی و بسیار عجیب، نبود قابلیت چت صوتی در داخل محیط بازی است. گیمر‌ها می‌توانند با استفاده از سیستم Ping یکدیگر را از تصمیم خود مطلع کرده و به نتیجه نسبتا مناسبی برسند اما غیبت چت صوتی، حس خوب ارتباط با هم تیمی‌ها را به کل از بین برده است. نکته دیگری که استودیوی Fromsoftware به آن توجه نداشته، امکان بازی کردن به صورت دو نفره است. عده زیادی از گیمرها علاقه دارند تا این بازی را به شکل دو نفره با یکی از دوستان خود تجربه کنند اما در حال حاضر این قابلیت در بازی گنجانده نشده.

در بخش گرافیکی تغییرات عمده‌ای نسبت به نسخه اصلی Elden Ring قابل مشاهده نیست. Nightreign هنوز هم از لحاظ هنری جذاب و خیره‌کننده است. محیط‌های مختلف بازی در ساختار اصلی خود هنوز هم شباهت زیادی به Limgrave دارند اما تغییرات ساختاری آنها باعث شده تا کمی متفاوت به نظر برسند. مدل‌ها، شخصیت‌ها، دشمن‌های مختلف و … همگی تقریبا با کیفیتی مشابه به بازی اصلی پیاده‌سازی شده‌اند و شاید کسی هم انتظار پیشرفت شگرفی در این زمینه نداشته باشد. بزرگترین مشکل Nightreign در بخش گرافیکی، عملکرد نامناسب آن است. Elden Ring نیز در برخی از بخش‌ها دچار افت عملکرد و کاهش نرخ فریم می‌شد اما ساختار آنلاین Nightreign و سرعت و شلوغی بیشتر باعث شده تا این نقطه ضعف به خصوص روی کنسول‌ها بیشتر قابل مشاهده باشد. افت نرخ فریم تقریبا به بخش جدایی ناپذیر بازی تبدیل شده و این افت فریم به خصوص روی تنظیمات گرافیکی Performance بیشتر حس می‌شود. از سویی مشکلات لود شدن ناگهانی بافت‌های مختلف هم به وضعیت فنی بازی کمک خاصی نکرده و روی تجربه کلی گیمر تاثیر منفی دارد. به شکل کلی در بخش گرافیک فنی، Nightreign نمی‌تواند انتظار‌های موجود از یک بازی در سال 2025 را برآورده کند. البته باید گفت که این اثر در بخش موسیقی متن و صداگذاری همچون گذشته عملکردی بی‌نقص دارد. موسیقی‌های متن، همانند همیشه حماسی و مهیج هستند و می‌توانند به صورت مستقیم روی بازی و حسی که گیمر از آن دریافت می‌کند تاثیرگذار باشند. صداگذاری مناسب شخصیت‌های مختلف و همچنین صداگذاری‌های محیطی نیز به خوبی در بازی پیاده سازی شده‌اند.

در نهایت باید گفت که Elden Ring Nightreign یک تجربه جدید و البته متفاوت نه تنها برای Fromsoftware بلکه برای دنیای Elden Ring است. ایجاد ساختار‌های جدید، تغییرات تاثیرگذار در گیم‌پلی و الهام گرفتن از سبک‌های موفق و محبوب حال حاضر بازی‌های ویدیویی باعث می‌شود که تجربه Nightreign به همه هواداران Elden Ring توصیه شود. البته باید گفت که این اثر ایراد‌های خاص خود را دارد که بدون شک از تاثیرگذارترین آنها می‌توان به عملکرد ضعیف در فریم دهی و نبود حالت دو نفره اشاره کرد. به نظر می‌رسد که این بازی آزمایشی بزرگ برای ایجاد بخش آنلاین چند نفره منسجم در بازی‌های آینده Fromsoftware باشد. آزمایشی که به شکل کلی می‌توان نتیجه آن را مثبت ارزیابی کرد.