بررسی بازی Bleak Faith: Forsaken

شاید بد نباشد تا اصطلاح جدیدی تحت عنوان «میازاکی افکت» یا «اثر میازاکی» را به دایره لغات دنیای ویدئو گیم اضافه کنیم. می‌توانیم از این اصطلاح برای استودیوهایی استفاده کنیم که تحت تاثیر بازی‌های هیدتاکا میازاکی و استودیو FromSoftware قرار می‌گیرند و تصور می‌کنند می‌توانند یک بازی سولزلایک مشابه با آثار این استودیو بسازند. اما نتیجه کار فرسنگ‌ها با هدف این سازنده‌ها فاصله داشته و گاهی خروجی کار تبدیل به یک فاجعه تمام عیار می‌شود. بازی Bleak Faith: Forsaken یکی از همین دسته آثار به شمار می‌رود که به تازگی نسخه کنسولی‌اش نیز عرضه شده است. در این مطلب قصد داریم با بررسی‌ ساخته استودیو Archangel Studios ببینیم که چه‌طور می‌توان یکی از بدترین سولزلایک‌های تاریخ را ساخت. پس با بازیسنتر همراه باشید.

در سال‌های اخیر تب ساخت بازی‌های سولزلایک بین استودیوهای بازی‌سازی به شدّت فراگیر شده است. اما با یک بررسی سطحی نیز می‌توان نتیجه گرفت که به جز چند عنوان خاص – مثل بازی Lies of P – بخش عمده‌ای از این بازی‌های سولزلایک آثار به شدّت ضعیفی بوده‌اند. احتمالاً سازنده‌هایی که سرمایه‌هایی کلان برای ساخت آثارشان ندارند، با نگاهی به بازی‌های فرام سافتور تصور می‌کنند که این بازی‌ها می‌توانند یک گزینه ایده‌آل برای اثر بعدی‌شان باشند؛ چون بازی‌های سولزلایک معمولاً سیستم مبارزات عجیب و غریبی ندارند، میان‌پرده‌های سینماتیک پر زرق و برقی برای‌شان ساخته نمی‌شود، داستان‌سرایی برای مخاطب به صورت مستقیم صورت نمی‌گیرد و به طور خلاصه از دور این‌طور به نظر می‌رسد که ساخت چنین آثاری ممکن است راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر از بازی‌های سایر سبک‌ها باشد. در کنار تمام این موارد، این روزها بازی‌های سولزلایک طرفداران خاص خودشان را دارند و اگر بازی‌ای بتواند استانداردهای این سبک را رعایت کند، این گروه از گیمرها اقبال بالایی به آن نشان می‌دهند.

احتمالاً با در نظر گرفتن این موارد، یک تیم بازی‌سازی دو نفره در استودیو شخصی‌شان با نام Archangel Studios تصمیم گرفتند تا مراحل توسعه یک بازی سولزلایک به نام Bleak Faith: Forsaken را آغاز کنند. در نتیجه ایده‌ها و طرح‌های اولیه خود را در وبسایت Kickstarter قرار دادند و به سرعت موفق شدند بودجه لازم برای توسعه بازی (رقمی حدود ۳۰ هزار دلار) را جمع‌آوری کنند‌. البته باید به این نکته هم اشاره کنیم که ایده ابتدایی Bleak Faith: Forsaken تا حدی جالب به نظر می‌رسید؛ یک بازی اکشن نقش‌آفرینی با اِلِمان‌های بازی‌های سولزلایک که برای اولین بار قرار بود در یک محیط جهان‌باز (Open World) جریان داشته باشد. توجه کنید که در آن زمان هنوز بازی الدن رینگ معرفی هم نشده بود. در نهایت این تیم بازی‌سازی دونفره بعد از چندین بار عقب انداختن تاریخ عرضه بازی، چند ماه پیش نسخه مخصوص PC و اخیراً نیز نسخه کنسولی Bleak Faith: Forsaken را عرضه کردند. اما برخلاف تمام وعده‌های سازندگان در کمپین جمع‌آوری سرمایه برای این بازی، نتیجه کار چیزی نیست جز یک فاجعه تمام‌عیار!

شروع Bleak Faith: Forsaken با یک میان‌پرده سینماتیک بسیار ضعیف همراه می‌شود. میان‌پرده‌ای که بدون یک خط دیالوگ، تصاویر مبهمی را به شما نشان می‌دهد و بدون دادن ذره‌ای اطلاعات به پایان رسیده و به شکل عجیبی شما را وارد بازی می‌کند. در واقع بدون این که شما متوجه شوید در چه مکان و زمانی هستید و در نقش چه کسی قرار گرفته‌اید بازی شروع می‌شود. اما از ظاهر شخصیت متوجه می‌شوید که شخصیت اصلی بازی یک ربات انسان‌نما است که به دلایل نامشخصی باید با یک سری ربات و موجود دیگر بجنگد و راهش را در یک سرزمینی بسیار بزرگ (با نام Omnistructure) پیدا کند. در کمال تعجب هر چه در بازی نیز پیش می‌روید چیزی از داستان دستگیرتان نمی‌شود و ممکن است شما هم مثل من به نقطه‌ای برسید و به این فکر کنید که اصولاً داستانی در بازی وجود ندارد. شخصیت‌های بسیار کمی به صورت پراکنده در دنیای بازی وجود دارند که با چند خط دیالوگ ساده و گُنگ با شما ارتباط برقرار می‌کنند. اما این دیالوگ‌ها نیز به شما کمک نمی‌کند که متوجه شوید داستان از چه قرار است. با وجود تمام مشکلات ریز و درشت Bleak Faith: Forsaken، در برخورد ابتدایی من با دنیای بازی این سوال برایم پیش آمده بود که این ساختمان‌های سر به فلک کشیده بی‌روح و به طور کلی این ترکیب شدن اِلِمان‌های سنتی و مدرن در دنیای بازی به چه شکل تولید شده‌اند و چه بر سر دنیای این بازی آمده است؟ ولی نه تنها هیچ‌وقت در طول تجربه بازی به پاسخی برای این سوالات دست پیدا نکردم، بلکه ایرادات Bleak Faith: Forsaken چنان من را از بازی زده کرد که دیگر پیدا کردن این پاسخ‌ها اهمیتی برایم نداشت.

یکی از بزرگ‌ترین ایرادات Bleak Faith: Forsaken که در همان دقایق ابتدای بازی به شدت خودنمایی می‌کند، سیستم کنترل فاجعه و باگ‌های پرتعداد بازی است. بارها و بارها در طول مبارزه با دشمنان به باگ‌های عجیب و غریب برخورد می‌کنید. از فرو رفتن شخصیت اصلی و حتی دشمنان در اشیاء درون محیط تا عمل نکردن ضربات‌تان. تقریباً هیچ چیز در مبارزات بازی – که جزو ارکان اصلی یک بازی سولزلایک محسوب می‌شود – در Bleak Faith: Forsaken به درستی عمل نمی‌کند. دشمنان معمولی پرتعداد بازی تقریباً هیچ چالشی را برای شما ایجاد نمی‌کنند و به راحتی آب خوردن می‌توانید آن‌ها را از پیش رو بردارید. دشمنان بزرگ‌تر نیز به همین شکل عمل می‌کنند و به هیچ وجه تهدید جدی‌ای برای شما به حساب نمی‌آیند؛ در واقع آن‌ها فقط وقت بیشتری را از شما تلف می‌کنند. اما شرایط به شکل عجیبی در خصوص باس‌های بازی متفاوت است. در حالی که شما به راحتی می‌توانید لشکری از دشمنان بازی را قتل عام کنید، ناگهان یک باس عظیم الجثه در مقابل‌تان قرار می‌گیرد که به راحتی و با ۱ یا ۲ ضربه شما را نابود می‌کند. به زبان ساده هیچ منطقی در میزان سختی بازی به چشم نمی‌خورد. این مشکل وقتی بیشتر خودنمایی می‌کند که شما متوجه می‌شوید هیچ جهت‌یابی به درد بخوری در Bleak Faith: Forsaken وجود ندارد. سازندگان بازی شما را دل یک دنیای بزرگ پر پیچ و خم – که فاقد منطق در طراحی‌اش است – رها کرده و شما ممکن است از هر کجای بازی سر در بیاورید. حالا به تمام این مواردِ آزاردهنده، محیط‌های بزرگی که طراحی‌شان به شدت ناامیدتان می‌کند را نیز اضافه کنید. تکسچرهای بی‌کیفیت، لود شدن موارد مختلف جلوی چشم شما، نورپردازی بد و چندین و چند عامل دیگر باعث می‌شود تا تحمل Bleak Faith: Forsaken هر لحظه سخت‌تر از قبل شود.

اگر بخواهیم در مورد موارد منفی این بازی صحبت کنیم، این مطلب به درازا می‌کشد. در نتیجه بد نیست کمی هم با ذره‌بین به دنبال موارد مثبت این بازی بگردیم. اگر اتهام کپی‌برداری مستقیم سازندگان Bleak Faith: Forsaken از بازی‌های فرام سافتور را نادیده بگیریم، طراحی دشمنان و به طور خاص باس‌های بازی از تنوع بالایی برخوردارند. به نظر می‌رسد با توجه به فضای کلی بازی، دست سازندگان برای طراحی دشمنان متنوع در بازی کاملاً باز بوده است. در این بازی شما با دشمنان مختلفی مثل ربات‌ها، موجوداتی زامبی مانند، اسکلت‌ها، شوالیه‌های مختلف و بسیاری موارد دیگر مواجه می‌شوید که از این حیث می‌توان از سازندگان Bleak Faith: Forsaken تقدیر کرد. مورد دیگری که نسبت به سایر بخش‌های بازی بهتر عمل می‌کند، موسیقی‌ها و طراحی‌ صداهای استفاده شده در این عنوان است. صداها و موسیقی‌هایی که در طول بازی به گوش‌تان می‌رسند، در حد قابل قبولی متناسب با دنیای بازی ساخته شده‌اند.

در آخر هم باید اشاره کنیم که Bleak Faith: Forsaken مجموعه‌ای از نکات ضعیف و المان‌های ناسازگار است که هیچ‌کدام از آن‌ها با یک‌دیگر جور در نمی‌آیند و نتیجه کار چیزی نیست جز یک فاجعه تمام‌عیار که واقعاً نمی‌توان آن را تحمل کرد. اگر به فکر اعصاب، زمان و پول‌تان هستید، پیشنهاد می‌کنیم که هیچ‌وقت سراغ تجربه این بازی نروید.