بررسی بازی Patapon 1+2 Replay

سبک اکشن – ریتمیک یکی از جذاب‌ترین سبک‌های بازی سازی است؛ اینکه وسط مبارزه باید به زمان دکمه زنی برای خلق ملودی دقت کنیم، یکی از حساس‌ترین و در عین حال چالش برانگیز ترین بخش‌های این سبک می‌باشد. حالا امسال یکی از خوش‌نام ترین ناشرهای روز یعنی باندای نامکو (Bandai Namco) به همراه تیم جدید تیم SAS CO LTD با یکی از قدیمی ترین و خاطره‌انگیزترین فرنچایزهای سبک ریتمیک در دوران PSP یعنی Patapon 1+2 Replay برگشته است؛ موجوداتی به شکل یک چشمی که دست و پا دارد، به دنبال رستگاری می‌گردند به همین دلیل سفر پر پیچ و خم خود را برای رسیدن به هدف والای خود شروع می‌کنند. اما سوال اصلی این است که آیا تجربه این سفر نسبتا طولانی با این موجودات بامزه و عجیب، ارزش دارد یا نه؟!

اولین نکته‌ای که در مورد این بازی وجود دارد، این است که ما با یک ریبوت از این فرنچایز قدیمی طرف هستیم. بازی شامل نسخه اول و دوم می‌باشد و داستان فرنچایز به طور کلی تغییر آنچنانی‌ نکرده است. در بازی Patapon 1 شما در نقش The Almighty (خدای قبیله پاتاپون) می باشید؛ که با زدن طبل‌های کوبه‌ای ارتش پاتاپون ها را در جنگ رهبری می‌کنید. سالیان قبل پاتاپون‌ها توسط ارتش زیگاتون‌ها شکست می‌خورده و از سرزمین خودشان تبعید می‌شوند؛ حال شما با بازگشت در نقش خدای قبیله پاتاپون‌ها، وظیفه دارید تا دشمنان زیگاتون را شکست دهید و سرزمین خود را پس بگیرید. در نسخه دوم شخصیتی به‌نام Hero Patapon (قهرمان پاتاپون) در بازی معرفی می‌شود؛ قهرمانی خاص که این قدرت را دارد که به شکل‌های مختلفی تبدیل شود و قدرت‌های منحصر فردی دارد. در بازی Patapon 2 قبیله ای به‌نام Karmen Tribe دشمنان اصلی شما محسوب می‌شوند؛ قبیله‌ای عجیب با فرهنگ و اعتقادات متفاوت با پاتاپون‌ها که به دنبال هدف مقدسی به‌نام “it” می‌گردند که سال‌ها قبل خود پاتاپون‌ها به‌دنبال همچین هدفی بودند. بازی Patapon برخلاف ظاهر ساده‌ای که دارد، داستانی پر از معنای تقدیر و هویت را در خود جای داده است؛ شاید خیلی از بازیکنان ذره‌‌ای به داستان این بازی توجه نداشته باشند؛ اما این موضوع به این معنا نیست که بازی از داستان بی بهره بماند.

به طور کلی که از داستان عبور کنیم، وارد مبحث جذاب گیم‌پلی می‌شویم. در بازی‌های Patapon در هر نسخه در کل شما برای دستور دادن به ارتش خود، سه فرمان حرکت، حمله و دفاع را دارید که با ترکیب کردن دکمه های کنترلر، می‌توانید دستورات خود را مثل یک فرمانده از طریق سازهای کوبه‌ای، به ارتش پاتاپون خود بدهید. همان‌طور که قبل‌تر اشاره کردم، بازی در سبک اکشن – ریتمیک است؛ فرمان‌های شما به ارتش پاتاپون خود، به‌ صورت یک ریتم یا ملودی 4 ضربی داده می‌شود، بعد از انجام دادن فرمان، پاتاپون‌‌های دستور شما را اجرا کرده و منتظر فرمان بعدی شما می‌باشند. نکته مهمی که در مورد فرمان های شما وجود دارد، این است که شما باید طبق یک ضرب یا ریتم کاملا دقیق طبل‌ها را به صدا در بیاورید؛ اگر ضرب‌ها را درست و به موقع انجام ندهید، ارتش پاتاپون‌ها ریتم حرکات خود را ازدست می‌دهند و به شما به شکل بامزه‌ای اعتراض می‌کنند؛ اما اگر شما چندین ریتم را به درستی بزنید، ارتش شما وارد حالت Fever Mode می‌شود. در این حالت پاتاپون‌ها سریع‌تر، قوی‌تر و تاثیرگذار تر از قبل با دشمنان مبارزه می‌کنند و این عمل شما را ترغیب می‌کند تا بهتر بازی کنید. همچنین در حالت Fever که قرار دارید، ملودی و آهنگ پس زمینه بازی، شادتر و هیجانی‌تر می‌شود؛ اما حتی در حالت Fever هم ممکن است ریتم را اشتباه زده یا همزمان با ضرب آهنگ نزده باشید؛ آن وقت قدرت ارتش پاتاپون‌ها دوباره ضعیف‌تر می‌شود.

این درست است که بازی در سبک اکشن – ریتمیک قرار دارد؛ اما بازی برای جذاب‌تر شدن سیستم مبارزات خود، از ژانر RPG (نقش آفرینی) هم ایده گرفته است. بخصوص در نسخه دوم بازی که شما می‌توانید پاتاپون‌های مختلف با قدرت ها و ویژگی های خاص را بسازید تا در مقابل باس فایت‌ها و دشمنان عادی، قوی‌تر عمل کنید. اما بازی‌ Patapon 1+2 Replay از عناصر استراتژیک هم بی بهره نیست؛ شما قبل از مبارزه می‌توانید ارتش خود را در یگان های مختلف با سلاح‌ها و ابزارهای دفاعی متفاوت، دسته بندی کنید. پاتاپون‌ها در کلاس‌های مختلفی قرار می‌گیرند. از مبارز با شمشیر و تبر گرفته تا تیراندازهایی که از راه دور به دشمنان آسیب می‌رسانند. اما عناصر استراتژیک این بازی به همین‌جا ختم نمیشه؛ در کنار تنوع سلاح‌ها و تجهیزات، بازی در سیستم ارتقای پاتاپون‌ها و همچنین تجهیزات آنها بسیار خوب عمل کرده است. به لطف توسعه درخت تکامل در بازی دوم، حالا شما در کنار درست کردن پاتاپون‌های بیشتر، می‌توانید پاتاپون‌های مختلف با ویژگی‌های منحصر به فردی را بسازید؛ به عنوان مثال وقتی که بازی را تجربه می‌کردم، بیشتر ارتش پاتاپون‌های من به آتش و برق مقاوم بودند و به راحتی باس فایت‌هایی که از این المان های برای حمله استفاده می‌کردند را شکست می‌دادم و این المان تجربه بازی را برای من عمیق‌تر کرد.

 یکی دیگر از نکات جذاب گیم‌پلی بازی Patapon، سیستم مدیریت منابع آن است؛ البته این مورد در بازی هم نکات مثبت و هم نکات منفی را به همراه دارد. شما از طریق انجام دادن یک سری مراحل شکار کردن، منابع متفاوتی را بدست می‌آورید. نکته مهم این است که شما باید تصمیم بگیرید که این منابع را صرف ساخت پاتاپون‌های جدید می‌کنید یا پاتاپون‌های قبلی را ارتقا می‌دهید. این مکانیزم به خودی خود بسیار جذاب است؛ اما نکته بشدت منفی ای که دارد، ساختار تکراری مراحل است. مراحل شکار برای بدست آوردن منابع، بشدت تکراری و خسته کننده می‌باشد. وقتی برای ساخت یک پاتاپون خاص داشتم دو ساعت این مراحل را تجربه می‌کردم، متوجه شدم که سازنده اصلا به لول دیزاین این مراحل اهمیتی نداده است. و ناراحتی من به این دلیل است که شما برای شکست دادن باس های آخر بازی دوم نیاز به پاتاپون‌های متنوعی دارید تا بتوانید در کمترین حالت ضعف خود قرار داشته باشید؛ در نتیجه شما باید بارها و بارها مراحل تکراری شکار را انجام دهید تا بتوانید پاتاپون‌های مختلف را بسازید و ارتش خود را قوی‌تر کنید.یکی دیگر از نقاط ضعف ریبوت Patapon 1+2 Replay، تکراری شدن بازی اول پس از سه ساعت ابتدایی می‌باشد؛ هر چقدر بازی دوم کامل‌تر و جذاب‌تر پیش می‌رود، نسخه اول بسیار ساده و خسته کننده می باشد. نکته بسیار منفی نسخه اول بازی، تنوع کم دشمنان و باس فایت‌ها نسبت نسخه دوم است. هر چقدر بازی در نسخه دوم باس‌ها و دشمنان متفاوتی را جلوی شما قرار می‌دهد، نسخه اول برای شما مثل یک زمین تمرین برای نسخه دوم می‌ماند. انگار که نیازی به نسخه اول بازی برای این مجموعه ریبوت نبوده است.

از نکات منفی بازی کمی عبور کنیم و به موسیقی و گرافیک هنری بازی بپردازیم. اگر بگوییم بازی در گیم پلی و لول دیزاین خوب عمل کرده است، باید این میزان را برای موسیقی و گرافیک هنری بازی چندین برابر کرد. سر و صداهای پاتاپون‌ها موقع حمله، اعتراض کردن آن‌ها برای وقت‌هایی که فرمان را درست انجام ندهیم و حتی موسیقی پس زمینه بازی در هر مرحله مخصوصاً نسخه دوم بازی، تجربه‌ای به یادماندنی را برای هر فردی رقم می زند. صداهای سازهای کوبه ای در ضرب‌های متفاوت دقیقا شما را به یاد قبیله‌های سرخ پوست‌ها می‌اندازد که گرد آتشی حلقه زده و در حال رقصیدن می‌باشند. تنها ایرادی که می‌توان از موسیقی بازی گرفت، میزان کم تنوع کمبوها برای مبارزات است. اگر بازی ریتم‌‌های بیشتری را در اختیار بازیکن قرار می‌داد، چالش مبارزات و تنوع آن‌ها بازی را تبدیل به یک اثر به یادماندنی می‌کرد. اما در مورد گرافیک هنری بازی، ایرادی به چشم من برخورد نکرد؛ بازی از ظاهر بانمک پاتاپون‌ها گرفته تا انیمیشن حرکات آن‌ها هنگام زدن ریتم توسط شما بی‌نظیر عمل کرده است. نمی‌شود انیمیشن حرکات پاتاپون‌ها، باس فایت‌ها و دشمنانی مثل زیگاتون‌ها و کارمن‌ها را هنگام حمله و پیروزی یا شکست آن‌‌ها ببینید و لبخند نزنید.

در کل باید گفت که بازی‌های اکشن – ریتمیک در سبک خودشان می‌توانند بسیار سرگرم کننده باشند؛ بازی Patapon 1+2 Replay شاید یک اثر بی‌نقص و عالی نباشد، اما می‌توان آن را جزئی از بازی‌هایی قرار داد که ارزش تجربه کردن را دارد. درست است که بازی مکانیزم های پیچیده‌ای در سیستم مبارزات خود ندارد، اما تیم SAS CO LTD به کمک ناشری Bandai Namco توانسته است یک تجربه لذت‌بخش و به یادماندنی را برای طرفداران سبک اکشن – ریتمیک با یک مکانیزم ساده و با ترکیبی از عناصر سبک های استراتژیک و نقش آفرینی خلق کند. با اینکه این اثر تفاوت خاصی نسبت نسخه های قبلی خود ندارد، اما می‌توان آن را یک بازگشت موفق برای این فرنچایز قدیمی و دوست داشتنی دانست.