بررسی بازی Blazing Chrome

اگر از گیمر‌های بسیار قدیمی باشید و دوران حکم‌رانی آثار «آرکید» بر بازار صنعت بازی‌های رایانه‌ای را نیز به یاد آورید، حتما با سری Contra آشنا هستید. عناوینی دو‌بعدی که با ترکیب المان‌های پلتفرمینگ و تیراندازی، مدت مدیدی فرمانروای آرکید‌های اکشن امتیاز محور بودند به گونه‌ای که حتی اگر همین امروز نیز اقدام به اجرای محصولی همانند Contra 3 کنید، درخواهید یافت که این فرمول قدیمی با گذر بیش از 25 سال، هنوز هم می‌تواند هرکسی را پشت صفحه نمایش میخکوب کند. بازی Blazing Chrome، اثبات این قضیه است که مکانیک‌های بنیان نهاده شده توسط فرنچایز مذکور، حتی در دوران مدرن نیز جواب‌گو هستند و با وجود کاستی‌هایی که بیش از هرچیزی از گذر زمان پدید آمده‌اند، باز هم می‌توان ساعات خوشی را با گیم‌پلی چنین ساخته‌هایی گذراند.

Blazing Chrome از آن دسته بازی‌هایی است که برای قشر بسیار خاصی توسعه می‌یابند. بازی‌کنان جدید‌تر ممکن است به دلیل مکانیک‌های قدیمی نتوانند چنین سیستمی را در سال 2019 بپذیرند و حتی طرفدارانی که سالیانی دراز بخشی از صنعت بوده‌اند نیز احتمالا مدت‌های مدیدی است که این‌قدر به عقب نگاه نکرده و دیگر آرزوی تجربه آثار 30 سال پیش را ندارند. با این حال به نظر می‌رسد که این عنوان آن‌چنان هم نادیده گرفته نشده و کسانی که آن‌را تجربه کرده‌اند، از کیفیت بالای آن سخن می‌گویند. همین بهانه‌ای شد تا به یکی از عجیب‌ترین انتشارات سال سر زده و در کنار بررسی آن، به طور کوتاه آن‌را با محصولات جدید‌تر مقایسه کنیم.

گیم‌پلی اساسی‌ترین و حتی تنها بخش Blazing Chrome است که ارزش بررسی دارد؛ زیرا داستان جز یک میان‌پرده سی ثانیه‌ای که خود آن نیز بیشتر جنبه طنز به خود گرفته، در عمل وجود خارجی ندارد و از منظر گرافیکی نیز با یک کپی مستقیم از Contra 2 و امثال آن مواجه هستیم؛ به طوری که اگر فردی را با ماشین زمان از سال 1985 به زمان حال منتقل کنید و این اثر را به او نمایش دهید، احتمال اینکه گمان کند بازی‌های رایانه‌ای در این 35 سال هیچ پیشرفتی نداشته‌اند بالا است.

با این حال گیم‌پلی، Blazing Chrome را از یک باز‌سازی با‌نمک و دوست داشتنی از غول‌های قدیمی، به عرضه‌ای جدی تبدیل می‌کند که به راحتی می‌تواند با رقبایی همانند Broforce دست به گریبان شود. بازی‌کن در نقش یکی از چند سرباز خبره قرار می‌گیرد که وارد میدان نبرد می‌شوند و با کشتار بی‌وقفه دشمنان و فرماندهان آن‌ها، قصد بازگردانی صلح به کره زمین را دارند. همانطور که از یک شوتر 2‌بعدی کلاسیک انتظار می‌رود، کنترل‌ها بسیار ساده هستند و حرکت و تیر‌اندازی تنها با 7 کلید انجام می‌شود.دشمنان نیز تنها یک الگوی خاص را دنبال می‌کنند و جز تیراندازی مداوم به سوی شخصیت اصلی، فعالیت دیگری ندارند.

با این حال این فرمول ساده، موجب رقم زده شدن یکی از چالش‌برانگیز‌ترین تجربه‌های ایندی سال‌های اخیر شده است. اول آن‌که کماندوی قهرمان ما تنها با یک تیر از پا در می‌آید و تعداد «شانس مجدد» محدودی در اختیار دارد، به همین دلیل مرگ در Blazing Chrome بسیار خطرناک است و با توجه به آن‌که یک اشتباه کوچک در آخرین لحظات ماموریت می‌تواند شما را به آغاز آن بازگرداند، تا درک کامل مکانیک‌های تاثیر‌گذار بر گیم‌پلی می‌توانید انتظار حرص خوردن به دلیل اشتباه‌های بی‌مورد را داشته باشید.

علاوه بر چالش ایجاد شده توسط مردن بر اثر یک ضربه، یکی دیگر از دلایلی که اثر پیش‌رو را خاص می‌کند، تکیه شدید آن بر طراحی مراحل مبتنی بر تکرار است. یک‌به‌یک ماموریت‌های بازی با توجه به اصول آزمون و خطا ایجاد شده‌اند، به طوری که کامل کردن یک نقشه در همان بار اول و بدون آشنایی با ساختار آن هدفی بسیار سخت است. تله‌ها و دشمنانی که به شکل ناگهانی ظاهر می‌شوند و مخاطب را در موقیعتی بد قرار می‌دهند، پرتعداد هستند و یادگیری الگو‌های حرکتی «باس»ها نیز بدون مرگ چندین باره عملا امکان‌ناپذیر است.

چنین طراحی مشخصا برخلاف خواسته افرادی است که عناوین مختلف را یک‌بار و در جهت تجربه آن به اتمام می‌رسانند، اما در همان آغاز کار موجب ایجاد خرده‌فرهنگی پیرامون Blazing Chrome شده که در سیر آن افراد، بخش داستانی را چندین بار و با هدف رسیدن به بالا‌ترین امتیاز ممکن تکرار می‌کنند. درواقع اثر مذکور نیز به هنگامی که شما همانند یک رقاص حرفه‌ای با دشمنان مبارزه می‌کنید و فرماندهان را از سر راه بر‌میدارید در بهترین حالت خود قرار دارد و اتمام یک مرحله بدون حتی یک بار مردن و تحقیر باس آن، یکی از بهترین تجربه‌های آرکیدی هر بازی‌کنی است.

با این حال به عنوان اثری که تا این حد بر روی تجربه مجدد تمرکز دارد، در بعضی بخش‌ها کمبود محتوا مشاهده می‌شود. به طور مثال کلیات مورد ارائه در تمامی مراحل ثابت است و حتی با تغییر درجه سختی نیز جز سخت‌تر شدن کشتن دشمنان و باس‌ها، هیچ تفاوت مشخصی ایجاد نمی‌شود. تعداد ماموریت‌ها نیز در عدد شش خلاصه می‌شوند و به همین دلیل Blazing Chrome را دقیقا نمی‌توان یک سرمایه‌گذاری طولانی مدت نامید و حتی با وجود تکرار‌پذیری بالا نیز پس از مدتی به ورطه فرسایش می‌افتد. این مورد را با عدم وجود مواردی چون آیتم‌های قابل جمع‌آوری ترکیب کنید تا به پتانسیل هدر رفته در این بخش پی ببرید، پتانسیلی که می‌توانست تکرار پذیری عنوان را از خوب، به عالی ببرد.

Blazing Chrome یک شوتر کاملا کلاسیک است که شاید به مذاق گیمر‌های جدید آن‌چنان که باید خوش نیاید، اما به لطف گیم‌پلی تکرار‌پذیر و همچنین چرخه سرگرم‌کننده آن، به راحتی تمامی طرفداران قدیمی و همچنین کسانی که حاضرند شانسی به آن بدهند را درگیر خود می‌کند. با این حال کاش محتوای خود مراحل و همچنین تعداد آن‌ها بیشتر بود.