بررسی بازی Amid Evil

با نگاهی به آثار منتشر شده چند سال اخیر، به نظر می‌رسد بدون آن که خودمان فهمیده باشیم وارد رنسانسی برای شوترهای کلاسیک شده‌ایم. از یک طرف Doom و Wolfenstein با مدرنیزه کردن فرمول خود، دوباره بر سر زبان‌ها افتادند، از طرفی در بازار بازی‌های به اصطلاح Middle Market شاهد ظهور دوباره Shadow Warrior بودیم. اگر هم نگاهی به آثار مستقل بندازیم، شاهد بازی‌های امیدوارکننده‌ای همچون Ion Maiden و WRATH خواهیم بود. اما این متن به شرکت New Blood Interactive و بازی جدیدشان اختصاص داده شده است؛ این استودیو سال گذشته Dusk را منتشر کرد که حکم ادای دینی برای Blood داشت، و حالا با بازی Amid Evil ، ساخت استودیوی Indefatigable (تلفظش با خودتان!) بازگشته تا یاد امثال Heretic و Hexen را زنده کند و واقعا خوشحالم که می‌توانم بگویم بار دیگر در هدف خود کاملا موفق شده‌اند.

قهرمان بازی Amid Evil، جنگجوی تبر به دست بی نام و نشانی است که در راستای نجات سرزمین خود، به دنیاهای مختلف سفر می‌کند و در میان راه، هر جنبنده‌ای که سر راهش باشد را به خاک و خون می‌کشد. از آنجایی هم که Amid Evil Guy به راحتی روی زبان نمی‌چرخد، تصمیم گرفتم او را «امید» خطاب کنم. (Amid، اِمید، اُمید. گرفتید؟). امید در طول مدت 8 ساعته بازی به 7 دنیا سفر می‌کند که هر کدام حال و هوا و البته، دشمنان و موجودات بد ریخت متفاوتی دارند. در دنیای اول با فرقه‌ای مواجه می‌شوید که ماه را پرستش می‌کنند و در دنیایی دیگر با خورشیدپرستان سر و کار دارید. یک دنیا تقریبا حالتی علمی تخیلی به خود می‌گیرد و دیگری انگار مستقیما از زیر قلم لاوکرفت بیرون آمده است. این مراحل، غالبا بزرگ و پر از اتاق‌ها و راه‌های مخفی طراحی شده‌اند که در ترکیب با گرافیک هنری ساده و کلاسیک و نورپردازی خیره‌کننده جلوه بسیار زیبایی به خود گرفته‌اند.

اما اگر از من بپرسید، لقب به یاد ماندنی‌ترین مرحله به دنیای Arcane Expanse تعلق می‌گیرد؛ در این اپیزود، امید وارد دنیایی می‌شود که سرتاسر از جادو تشکیل شده است. هم از نظر طراحی بصری و هم از نظر طراحی مرحله و دشمنان، این دنیا نشان‌دهنده Amid Evil در بهترین شکل خود است. همچنین در ابتدای این مرحله، یک قطعه موسیقی پخش می‌شود که باعث شد برای چند دقیقه‌ای دست از کیبورد بردارم و همراه با گوش سپردن به آن، نگاهی به منظره زیبای جلوی رویم بندازم. فکرش را نمی‌کردم که از بین این همه بازی، اثری در مورد کشتار محض مرا تحت تاثیر قرار دهد. تا بحثش هم هست بگویم که موسیقی بازی ساخته Andrew Hulshult هست که به نظر می‌رسد مسئول موسیقی کم و بیش تمامی شوترهای کلاسیک چند سال اخیر باشد.

اما برسیم به اصل مطلب؛ اصلا امید چه سلاح‌هایی برای خون و خون‌ریزی در اختیار دارد؟ ابتدایی‌ترین سلاح امید همان تبری است که بالاتر اشاره کردیم. این تبر با اینکه قدرتمند است اما احتمالا در حالت عادی ده بار هم از آن استفاده نخواهید کرد. سپس به Staff of the Azure Orb می‌رسیم. عصایی جادویی که گلوله‌های انرژی شلیک می‌کند و بیشتر به درد دشمنان ضعیف‌تر می‌خورد. Whisper’s Edge شمشیری است که نوارهای قدرتمندی از انرژی پرتاب می‌کند که می‌تواند چند دشمن را همزمان از پا در آورد و احتمالا جزو سلاح‌هایی می‌شود که زیاد مورد استفاده قرار گیرد. Voltride یک نیزه سه شاخ است و با قدرت الکتریسیته، تنها سلاح hitscan بازی به شمار می‌رود و حتی می‌تواند برای کشتن گروهی دشمنان نیز به کار رود. اسلات شماره 5 به Celestial Claw اختصاص گرفته که حکم همان راکت لانچر را دارد، البته اگر راکت لانچرها به جای موشک، سیاره‌های کوچک‌شده شلیک کنند! حتی یکی از اچیومنت‌های بازی نیز به شلیک کره زمین اختصاص داده شده است! سلاح بعدی Star of Torment است که تا حدی نقش شاتگان Amid Evil را ایفا می‌کند؛ سلاحی بسیار قدرتمند که با شلیک کریستال‌هایی، نه تنها اکثر دشمنان عادی را با یک ضرب از پا در می‌آورد بلکه آن‌ها را نیز به دیوار یا زمین میخ می‌کند! در نهایت هم Aeturnum را داریم که عملا همان BFG است منتها با رنگ بنفش!

اما کار اینجا تمام نمی‌شود. امید با کشتن هر دشمن، روحش را در اختیار می‌گیرد که با توجه به تیپ دشمنان، اندازه‌اش متغیر است. هنگامی که این ارواح به حد نصاب می‌رسند، می‌توانید با فشردن کلیک راست امید را وارد حالت Soul Mode کنید که باعث می‌شود تمام سلاح‌ها بسیار کشنده‌تر شوند. به طور مثال، امید تبرش را همانند ملخ قایق می‌چرخاند و هر که جلویش باشد را تکه تکه می‌کند (نکته جالب؛ هنگامی که زیر آب هستید به معنای واقعی کلمه می‌توانید از این قابلیت همانند موتور قایق استفاده کنید!). Celestial Claw به جای سیارات، ستاره شلیک می‌کند و Aeturnum یک سیاهچاله تولید می‌کند که در صورت بی‌دقتی حتی امید را هم می‌تواند زمین‌گیر کند. Soul Mode حتی برای باس‌های بازی نیز بسیار کاربردی است. ترکیب این حالت به همراه سلاح Star of Torment به حدی قدرتمند است که می‌توانید آن را یک نوع تقلب حساب کنید!

اینجا به انتقاد اول من می‌رسیم که البته چندان هم مسئله بزرگی نیست. در طول بازی، دائما این احساس را داشتم که از Soul Mode به اندازه کافی استفاده نمی‌شود. از آنجایی که مدتی طول می‌کشد تا بتوانید نوار روح خود را پر کنید، دائما روح‌هایم را برای استفاده در مواقع مورد نیاز ذخیره می‌کردم اما این موقعیت‌ها از دید من، دیر به دیر و کم پیش می‌آمدند. حالا یا تعداد دشمنان کم است یا Soul Mode زیادی طول می‌کشد، اما در هر صورت اکثر مواقع احساس می‌کردم که بیشتر این ارواح، بیهوده به هدر می‌روند در حالی که می‌توانستم مفیدتر از آن‌ها استفاده کنم. البته این تجربه در درجه سختی نرمال بود و شاید در درجات بالاتر چنین مشکلی وجود نداشته باشد.

در کل هم بخواهیم حساب کنیم، Amid Evil مشکل بزرگی ندارد و مشکلات کوچکش هم نه آن چنان به تجربه بازی صدمه می‌زنند و نه اصلا تعدادشان زیاد است. طراحی مراحل بازی غالبا بسیار خوب انجام شده اما بعضا هم با نمونه‌های ضعیف‌تری سر و کار خواهید داشت. چه بخش‌های پلتفرمینگ باشد، چه مواقعی که بازی تصمیم می‌گیرد شما را در راهروهای باریک با دشمنان زیاد گیر بیاندازد و قابلیت فرار از حملاتشان را شدیدا محدود کند. اما همانطور که گفتم این مواقع کم پیش می‌آیند و به تجربه بازی صدمه نمی‌زنند. اگر هم روراست باشیم، حتی بزرگ‌ترین بازی‌های این سبک هم شامل یکی دو مرحله نه چندان جالب می‌شوند. مورد دیگری هم که یک بار برایم پیش آمد، این بود که در یکی از مراحل توسط یکی از دشمنان بزرگ جثه در گوشه‌ای گیر افتاده بودم و با Star of Torment سعی در کشتن او داشتم. اما در کمال تعجب هیچ کدام از شلیک‌هایم به او اصابت نمی‌کرد و تا خواستم سلاحم را تعویض کنم او مرا کشته بود. هیت باکس دشمنان به غیر از این مورد، هیچ مشکلی نداشت و به همین دلیل هم این مورد برایم باعث تعجب بود.

با این اوصاف هیچ دلیلی برایم باقی نمی‌ماند که بازی را پیشنهاد نکنم. اگر Dusk کافی نبود، حالا Amid Evil ثابت می‌کند که چرا باید کارهای آینده New Blood Interactive را جدی بگیریم و زیر نظر داشته باشیم. اگر از طرفداران شوترهای کلاسیک هستید که پس اصلا به نظر من نیازی ندارید و احتمالا تا کنون بازی را تهیه کرده‌اید اما اگر کوچکترین علاقه‌ای به ژانر اول شخص دارید، به هیچ وجه تجربه ماجراجویی‌های خونین امید را از دست ندهید.