بررسی بازی American Fugitive

مدت‌ها قبل و پیش از اینکه راکستار با سومین شماره سری Grand Theft Auto پا به دنیای سه بعدی بازی‌های کامپیوتری بگذارد، نسخه‌های ابتدایی این بازی به صورت دو بعدی ساخته می‌شدند و زاویه دوربین نیز از بالا به پایین (Top-Down) بود. گرچه این زاویه در نسخه سوم نیز با وجود سه‌ بعدی شدن محیط و اشیا وجود داشت، اما آخرین ملاقاتمان با چنین دوربینی را باید نسخه مخصوص کنسول‌های دستی، یعنی Chinatown Wars بدانیم؛ شماره‌ای که بیش از ۱۰ سال پیش عرضه شد. حال استودیوی مستقل و کوچکی از ناتینگهام به نام Fallen Tree Games، در اولین تجربه ساخت بازی کنسولی‌شان، سعی در بازآفرینی تجربه‌ای دارند که بسیاری از مخاطبان سری GTA، خاطرات قدیمی‌شان را با آن گذرانده‌اند. عنوان American Fugitive که یک Sandbox سه بعدی با دوربین بالا به پایین به شمار می‌رود، در واقع وام‌دار المان‌هایی است که پیش‌تر در شماره‌های کلاسیک GTA با آن‌ها روبرو شده بودیم. در ادامه به بررسی جزئی‌تر این بازی خواهیم پرداخت.

American Fugitive مینیمال است. ساده و جمع‌و‌جور. بیشتر روی تجربه‌ منحصر به فرد و خاطره‌انگیزش تکیه دارد و سعی نکرده تا ایده‌های جدید و خارق‌العاده‌ای را به مخاطبان عرضه کند. داستان که در یکی از شهرهای کوچک حاشیه‌ای در دهه ۸۰ میلادی روی می‌دهد، از جایی شروع می‌شود که شخصیت اصلی بازی، Will Riley، با تماسی مشکوک از سوی پدرش به خانه او می‌رود و در عین ناباوری با جسد بی‌جانش مواجه می‌شود. حضور در صحنه جرم کافی است تا قهرمان قصه ما توسط پلیس دستگیر و به زندان انتقال یابد. در ادامه و طی چند میان‌پرده (اگر بتوانیم اسم آن‌ها را میان‌پرده بگذاریم!)، ویل از زندان فرار می‌کند و به دنبال قاتل اصلی پدرش و کشف اسرار مرموز این قتل می‌رود.

داستان American Fugitive روایت کننده حکایتی سر راست است و اگرچه حفره‌های داستانی را در ذهن مخاطبی ایجاد می‌کند و روند معماگونه‌اش چندان ساده به نظر نمی‌رسد، اما در پسِ آن، ایده‌ خاصی خودنمایی نمی‌کند. با این حال همین بهانه ساده بستر مناسبی برای روی دادن اتفاقاتی است که بر روی چنین داستانی سوار شده‌اند.

گیم‌پلی American Fugitive بیشتر شامل دو بخش می‌شود. کنترل شخصیت اصلی و همچنین راندن وسایل نقلیه. هندلینگ ماشین‌های به کار رفته در این عنوان به لطف فیزیک بسیار خوبشان، تا حد زیادی لذت‌بخش است و درست از آب درآمده، در طرف دیگر اما کنترل شخصیت روی زمین چندان چنگی به دل نمی‌زند. جدای از حرکت گاهاً خشک شخصیت و گیر کردن در آبجکت‌های محیطی، گان‌پلی بازی نیز راحت نیست و پیشبرد مبارزات آن دشواری‌هایی را برای مخاطب به همراه خواهد داشت.

روند گیم‌پلی نیز همانند داستان بازی، ساده و بی‌آلایش و تا حد بسیاری زیادی شبیه به نسخه‌های قدیمی GTA است. ماموریت‌های موجود در American Fugitive اگرچه در محیط جهان‌باز روی می‌دهند، اما پیشبرد این مراحل اغلب خطی است و برای انجام دادنشان باید از نقطه A به B بروید و کار پیش پا افتاده‌ای را انجام دهید. در حالی که برای به اتمام رساندن تمامی ماموریت‌های AF صرف زمانی حدود ۵ ساعت کافی است، اما ساده بودن بیش از حدشان باعث می‌شود تا حتی بازی در همین مدت نیز تکراری و خسته کننده جلوه کند. جدای از این، در گشت و گذارهای آزاد در نقشه نه چندان بزرگ AF، کارهای زیادی برای انجام دادن پیدا نخواهید کرد. اینجا خبری از مراحل جانبی جذاب نیست و به انجام مسابقه با ماشین، بخش Time Trial، Stunt Jump و پیدا کردن یک سری مکان مشخص، محدود می‌شود. البته فروشگاه‌هایی نیز طراحی شده‌اند که می‌توانید از آن‌ها آیتم‌های مختلفی را خریداری کنید یا اگر دلتان برای دستبرد زدن تنگ شده، دست به سرقت بزنید.

علاوه بر فروشگاه‌ها، تقریباً تمام ساختمان‌هایی که در حین تجربه این عنوان خواهید یافت قابل ورود هستند. البته درون هیچ‌یک از آن‌ها طراحی نشده، اما مینی‌گیم کوچکی برای گشت و گذار در اتاق‌های خانه‌ها و ساختمان‌های موجود در بازی طراحی شده تا آیتم‌هایی را در آن مکان‌ها پیدا کنید. سیستم Inventory موجود در American Fugitive نیز لیست بلند بالایی از انواع و اقسام اشیای مختلفی را شامل می‌شود که می‌توان همزمان آن‌ها را حمل کرد. نکته جالب اینجاست که هرکدام از این وسایل را باید در جایگاه خاصی استفاده کرد و وجود آن‌ها چندان بی‌علت نیست. مثلاً برای دزدیدن ماشین‌ها و باز کردن درِ آن‌ها، می‌توان از دیلم، آچار، چوب بیسبال و … استفاده کرد. در کنار Inventory، سیستم آپگرید کردن قدرت‌های شخصیت نیز گنجانده شده که اگرچه ساز و کار ساده‌ای را دنبال می‌کند، اما تا حدودی باعث تنوع در گیم‌پلی می‌شود.

نکته دیگری که احتمالاً بیش از هرچیزی در خلال بازی کردن به آن توجه خواهید کرد، تعداد بسیار زیاد ماشین‌های پلیس در نقشه است. گاهاً با وجود تعداد بالای پلیس‌ها، درست بعد از اینکه ماشینی را بدزدید یا وارد خانه‌ای بشوید، پلیس از گوشه‌ای ظاهر می‌شود و شما را دنبال می‌کند. درجات تحت تعقیب بودن نیز همانند سری GTA، با ۵ ستاره از یکدیگر متمایز می‌شوند و به سرعت پس از ارتکاب جرم یا کشتن پلیس‌ها، به حداکثر درجه تحت تعقیب بودن خواهید رسید. همین‌قدر که پلیس به سرعت به دنبالتان می‌‌آید، از سوی دیگر به سرعت نیز می‌توانید از دستشان فرار کنید. کافی است به پشت خانه‌ای بروید و با تعویض یا در آوردن لباستان مطمئن باشید که پلیس‌ها شما را گم خواهند کرد!

طراحی محیطی با استایل حومه شهر و نیز وسایل نقلیه، ساختمان‌ها و جزئیات به کار رفته در آن، همگی با همان سبک مینیمال صورت پذیرفته‌اند و در کل قاب‌هایی دوست‌داشتنی را پدید می‌آورند. خصوصاً توجه به موارد جزئی و ریز مانند حیوانات و اشیایی که همگی قابل برداشتن هستند، چهره جذابی را به جلوه بصیری American Fugitive داده است. همانطور که بالاتر نیز اشاره شد، فیزیک بسیار خوب اجسام که به خصوص در حین رانندگی خودنمایی می‌کند، تجربه استفاده از اتوموبیل‌ها را تا حد بسیار خوبی لذت بخش کرده است و یکی از نقاط قوت این عنوان به شمار می‌رود.

با اینکه American Fugitive فاقد صداگذاری برای شخصیت‌هاست و تمامی دیالوگ‌ها به صورت متنی نمایش داده می‌شوند (که می‌توان برخی از دیالوگ‌ها را به صورت انتخابی گزینش کرد که البته هیچ‌ تفاوتی در داستان یا حتی دیالوگ‌های بعدی شخصیت‌ها ایجاد نمی‌کند!)، اما افکت‌های صوتی آنقدر خوب هستند که بتوانیم از بخش صداگذاری رضایت داشته باشیم. همچنین وجود موسیقی‌های بسیار زیبا و به‌جا در مواجهه با موقعیت‌های مختلف، می‌تواند یکی از معدود دلایلی باشد که بخواهیم به طور آزادانه در نقشه حرکت کنیم و با وارد شدن به ساختمان‌های گوناگون خود را سرگرم کنیم تا کمی بیشتر از موسیقی لذت ببریم.

در نهایت باید اذعان داشت، با اینکه استودیوی کوچک Fallen Tree Games تا پیش از این تنها به توسعه بازی‌های موبایل می‌پرداخت، اما پیاده‌سازی ایده‌هایی که روزگاری باعث سرگرمی تعداد زیادی از مخاطبان می‌شد، تا حد خوبی در American Fugitive انجام گرفته است. گرچه برخی نارسایی‌ها و کمبودها در محتوا و نحوه پیاده‌سازی المان‌ها (احتمالاً به خاطر نبود تجربه کافی از سوی سازنده) باعث شده تا عنوان مورد نظر نتواند به قدر قابل توجهی موفق عمل کند.