Need for Speed: Most Crashed

هیچ یک از طرفداران سری NFS، خاطرات خوش دوران NFS Most Wanted، ساخت Black Box را در ابتدای شروع نسل جدید فراموش نخواهند کرد. عنوانی که به جرئت می توان گفت تاکنون بهترین نسخه ساخته شده در بین تمامی عناوین ریسینگ آرکید و این سری محسوب می شود. بعد از آن، این سری کم کم رو به زوال گذاشته و سیر نزولی ای را در پیش گرفت که در نهایت با انتشار NFS Undercover تقریبا می شود گفت تیر خلاصی بر این سری رها شد. ناگفته نماند که EA در این بین با انتشار دو نسخه از NFS Shift سعی کرد تا با تغییر سبک بازی از آرکید، به نیمه آرکید و نیمه شبیه ساز، جانی دوباره به این سری ببخشد اما این شماره ها نیز در کنار Undercover مدفون شدند و نتوانستند رضایت طرفداران رو جلب کنند. بعد از این جریانات، EA تصمیم گرفت ساخت شماره جدید بازی را به دست استودیو قدیمی خود یعنی سازنده سری محبوب BurnOut، Criterion بسپارد. باید گفت که Criterion تا حدودی موفق شد نام و آوازه سری را با ساخت NFS HotPursuit دوباره بر سر زبان ها بیاورد. ساخته این شرکت با اینکه شباهت نسبی ای به BurnOut داشت اما به قدری زیبا ساخته شده که همه کم کم با نام NFS ـی که بر روی آن گذاشته شده بود ارتباط برقرار کردند. این بازی با اینکه باز هم نمی توانست به پای عناوین گذشته برسد، اما توانست موفقیت خوبی را برای EA و Criterion رقم بزند. بعد از گذشت یک سال نسخه جدیدی از این سری با نام NFS The Run معرفی شد و قرار بر این بود که دوباره شرکت Black Box بر روی کار آید. در یک کلام باید بگویم که The Run فاجعه ای بیش نبود. اصلا معلوم نبود چه بر شرکتی آمده که عنوانی افسانه ای همانند Most Wanted (2005) را ساخته بود. بگذریم؛ بعد از فاجعه ای که Black Box ساخت، برای بار دوم نوبت به Criterion رسید که باز قدرت خود را به رخ حریفان بکشد. در E3 امسال (2012) این شرکت عنوان جدید خود با نام NFS Most Wanted را بر روی پرده های کنفرانس برد. طرفداران از شدت هیجان به وجد آمده بودند چون با شنیدن این نام تمامی خاطراتشان از عنوان قبلی Most Wanted به سویشان می آمد. با اینکه Criterion اعلام کرد که این نام تشابه اسمی ای بیش نیست، اما طرفداران با توجه به ساخته قبلی شرکت، انتظار چیزی در حد همان MW قدیمی را داشتند. حالا بیایید با هم بررسی کنیم و ببینم که آیا Criterion باز هم توانسته به موفقیت برسد یا خیر.,,با ورود به بازی تنها یک هدف برای شما مشخص می شود. خود را به رتبه اول 10، تحت تعقیب برتر برسانید! بدون هیچ گونه مقدمه و حتی داستان، کنترل ماشین در اختیار شما قرار داده می شود تا مسابقات خیابانی و زیرزمینی را شروع کنید. بر خلاف تمامی عناوینی ریسینگی که دیده ایم، در این عنوان جمع آوری پول و خرید ماشین برای رفتن به مراحل بالاتر وجود ندارد. این بازی از سبک جدیدی استفاده می کند که اصلا معلوم نیست هدف سازنده از این کار چه بوده است. تمامی اتومبیل ها از همان ابتدای بازی در اختیار شما هستند! تنها کافی است با گشتن در داخل شهر، مکان آن ها را (که در کنار خیابان ها پارک شده اند) بیابید و سپس، هر موقع که خواستید به داخل آن تلپورت کنید! حال از خود می پرسید، اگر تمامی اتومبیل ها در اختیار ماست پس می توان با آخرین مدل از ماشین ها تمامی مسابقات را برد. باید بگویم برای این مشکل هم راه چاره ای اندیشیده اند. هر مسابقه وابسته به خود آن اتومبیل است! یعنی وقتی برای مثال سوار یک Ford GT می شوید، تعداد 6 مسابقه در سه درجه سختی آسان، معمولی و سخت، برای این اتومبیل در نظر گرفته شده است. تمامی اتومبیل ها از این قانون پیروی می کنند. یعنی اگر بخواهید مسابقه دهید، باید از مسابقات مختص هر اتومبیل استفاده کنید. مسابقات از تنوع زیادی برخوردار نیستند و در حین بازی کم کم حس تکراری بودن و یکنواختی به شما غالب خواهد شد. اگر نسخه قبلی ساخته این شرکت یعنی Hot Pursuit را تجربه کرده باشید، سبک گیم پلی بازی برای شما آشنا خواهد بود. انصافا HP گیم پلی روان و درگیر کننده ای داشت. دریفت های زیبایی که بر سر پیچ ها انجام می شد و کنترل نرم و روان با هندلینگ زیبا، از مشخصات این بازی بود. در این نسخه هم ریشه و پایه گیم پلی همان نسخه HP است منتها با این تفاوت که HP دارای محیط های بسیار بزرگ و برون شهری بود، اما اینبار بازی داخل یک شهر با خیابان های کوتاه و تنگ انجام می گیرد. آیا همان گیم پلی در این جا نیز پاسخگو خواهد بود؟ در یک کلام باید بگویم خیر. پایه گیم پلی ای که Criterion برای این سری ریخته بود دریفت کشیدن بر سر پیچ ها بود که از سرعت مسابقه نمی کاهید. این دریفت ها در مقیاس بسیار بزرگ انجام می شد چون پیچ های برون شهری HP دارای پیچ های بزرگی بودند، اما اکنون داخل شهر هستیم و تمامی پیچ ها با زاویه 90 درجه یا کمتر منتظر شما هستند؛ پس در نتیجه دیگر نمیتوان با همان سبک قبلی از پس این گونه پیچ ها برآمد.,,اینجاست که از سرعت گیم پلی کاسته می شود و مجبور هستید به جای دستی کشیدن و دریفت کشیدن، با ترمز کردن سرعت ماشین را کمتر کنید. صحبت از سرعت گیم پلی شد. بگذارید وارد بحث اصلی بشویم. ابتدا خلاصه بگویم که در این بازی شما اصلا حس سرعت رو وحشیگری رانندگان خیابانی را حس نخواهید کرد. چرا؟ چون به محض اینکه پایتان را روی گاز گذاشته اید با نوشته Crashed مواجه خواهید شد و حدود چند ثانیه شاهد صحنه تصادف خواهید بود! این مورد به قدری با اعصاب شما بازی خواهد که در بین انتخاب شکستن دیسک یا گیم پد یا سر خود توسط دیوار، تصمیم گیری خواهید کرد! این مورد شاید باعث شود خیلی از تجربه کنندگان در میانه راه دست از بازی بکشند و عطایش را به لقایش ببخشند. جالب تر این است که سرعت و شدت و نحوه برخورد شما با دیوار یا NPC ها هیچ فرقی نمی کند و در هر صورتی که با آن ها برخورد کنید Crash خواهید شد. برای مثال چه با سرعت 200 کیلومتر در ساعت، چه با سرعت 20 کیلومتر در ساعت به یک NPC برخورد کنید، به شدت کرش خواهید شد. البته در این میان ماشین شما که احتمالا بوگاتی باشد، همانند یه سطل زباله به اینجا و آنجا پرتاب خواهد شد، در حالی که اتومبیل NPC که احتمالا چیزی شبیه به یک پراید هست، محکم بر سر جایش ایستاده است! اگر بخواهم در مورد ذره ذره مشکلات Crash شدن توضیح دهم باید با یک مقاله جامع خدمت خوانندگان برسم، پس فعلا بحث Crash را در اینجا به اتمام می رسانم. از مسائل دیگری که در بعضی مواقع واقعا مشکل ساز می شود، دوربین بازی است. دوربین بازی در صحنه های پرش به قدری لرزش و تکان می خورد که رسما جاده از چشمانتان گم شده و در نتیجه کنترل ماشین از دستتان خارج خواهد شد. این موارد در هنگام مسابقه یا فرار از دست پلیس بیشتر به چشم خواهد آمد. دنیای بازی از آنجایی که به صورت Open World طراحی شده، خود نیز مشکلات جدیدی را به لیست اضافه خواهد کرد. البته این مشکل در هنگام مسابقات اذیت کننده هستند نه در دیگر مواقع. وقتی مسابقه شروع می شود، دیگر مسیر های مسابقه که ربطی به مسیر اصلی ندارند، همچنان باز هستند، بدین معنی که اگر لحظه ای سر پیچ کوچکی اشتباه کنید، دیگر راه برگشتی نیست و کیلومتر ها از حریفان خود دور خواهید شد. این کار باعث شده است که بازیکن مجبور باشد نصف زمانی که صرف تمرکز به جاده و مسیر می کند را صرف نگاه کردن به نقشه ی روی HUD بازی کند تا مسیر را اشتباه نرود که در پی این قضیه، احتمال اینکه با سرعت 300 کیلومتر در ساعت باز هم با کلمه Crash مواجه شود هست!,,حالا به بخش هوش مصنوعی بازی می رسیم که خود به تنهایی لیست بلند بالایی از مشکلات را به دوش می کشد. کلا این بازی از هوش مصنوعی جالبی بهره می برد. جالب از این نظر که معلوم نیست اصلا بر چه پایه و اساسی برنامه ریزی شده اند. اینکه با حریفانتان مسابقه می دهید یا در یک جنگ تن به تن و پدر کشتگی هستید، تا پایان بازی برایتان جای سوال باقی خواهند ماند! کافی است از یکی از آن ها سبقت بگیرید تا شاهد دیوانه شدن حریف باشید که دیوانه وار به شما ضربه وارد می کند. یا وقتی که از پشت سر، حریفتان قصد سبقت گیری از شما را دارد، به جای اینکه با سرعت هر چه بیشتر از کنار شما رد شود، با قدرت هر چه بیشتر خود را به شما نزدیک می کند و جنگ تن به تن به راه می اندازد. این مشکلات دلایلی دارند که به نظر من بر می گردند به اینکه سازنده این بازی همان خالق وسازنده سری BurnOut است. این المان ها دقیقا المان های سری BurnOut هستند که به سری NFS هم راه پیدا کرده اند. ناگفته نماند که خود شما اگر حرفتان را از مسیر منحرف و باعث Crash شدنش شوید، NOS شما برایتان پر خواهد شد! دقیقا المانی که قبلا در سری BO هم دیده بودیم. البته از کارهای جالب دیگر هوش مصنوعی که به وفور خواهید دید، همین واکنش بعد از Crash شدن است. حریفان شما حتی نصف زمانی که شما صرف دیدن صحنه آهسته کرش شدنتان می کنید هم زمان صرف نمی کنند و بلافاصله با سرعتی پا به پای شما در 3 متری پشت سرتان ظاهر می شوند؛ البته باید خوشحال باشید که چنین حرکتی انجام بگیرد و حرفیتان 5-6 متر جلوتر از شما ظاهر نشود!!! این ظاهر شدن بی مورد در بخش فرار از پلیس هم صدق می کند. اگر چشمتان به نقشه بازی باشد، به کرار شاهد ظاهر شدن پی در پی و رندوم ماشین های پلیس خواهید بود. این ظاهر شدن ها در هنگام فرار از پلیس، زمانی با اعصاب شما بازی خواهد که بعد از چندین دقیقه نفس گیر به حالت Cool Down وارد شده اید تا پلیس ها را گم کنید، در این لحظه بدون هیچ دلیلی در 10 متری شما و درست در مسیری که می روید، پلیسی ظاهر می شود و روز از نو روزی از نو. حداقل در Most Wanted قبلی مکان هایی مشخص شده بودند که در هنگام Cool Down با وارد شدن به آن مناطق دیگر مطمئن بودیم که دست هیچ پلیسی به ما نمی رسد اما اینجا اطمینان حرف آخر و شانس حرف اول را خواهند زد.,,از مشکلات دیگری که این بار محصول مشترک بین حریفان و پلیس هست و فقط بر ضد شما طراحی شده است، میخ هایی است که پلیس ها برای متوقف کردن شما بر روی خیابان نسب می کنند یا همانند Hot Pursuit از پشت ماشین بر کف خیابان رها می کنند. این میخ ها صرفا برای بازیکن طراحی شده و استفاده دیگری ندارد. یعنی اگر دیدید حریفتان با هر 4 چرخ از روی میخ رد شد و به جای اینکه سرعتش کم شود با سرعتی بیشتر از سرعت قبلی در حال ادامه مسیر است تعجب نکنید، چون حریفان به قدری هوش مصنوعی ندارد که بر سر راه وارد پیت های تعمیر شوند و با این گونه حرکت ها، Criterion ضعف AI را پوشش می دهد. صحبت از پیت تعمیر شد. این پیت ها در جای جای منطقه جاگذاری شده اند و نقش تعمیر لاستیک ها، صدمه های ظاهری ماشین و تعویض رنگ آنی را برای شما ایفا خواهند کرد. با گذشتن از این پیت ها رنگ ماشین شما به صورت شانسی تغییر خواهد کرد. یعنی شما هیچ گاه نخواهید توانست اتومبیل محبوب خود را با رنگ دلخواه و ثابتی برانید و هر موقع برای تعمیر ظاهر اتومبیل وارد یکی از این پیت ها شوید با رنگ جدیدی از شما استقبال خواهد شد. ارتقای اتومبیل و به اصطلاح Performance آن به هیچ پیتی وابسته نیست و تنها از طریق منوی بازی امکان پذیر است. این منو که برای اولین بار در سری های ریسینگ اینگونه طراحی شده هم نکات مثبت و هم نکات منفی در پی دارد. نکته مثبت این است که دیگر شما برای انجام کاری لازم نیست از محیط داخل بازی خارج شوید و در همان لحظه که در حال رانندگی یا داخل شهر هستید می توانید نیاز های خود را رفع کنید. این منو به صورت یک چندگزینه ای کوچک از سمت چپ و بالای تصویر، با فشار D-Padبه سمت راست برایتان باز خواهد شد. تمامی مسابقات، انتخاب ماشین و حتی تغییر ارتقای اتومبیل از طریق این منو صورت می گیرد. حالا نکته منفی و تقریبا بی مزه بازی همین تغییر Performance اتومبیل از طریق این منو است. فرض کنید با سرعت بالایی در حال رانندگی هستید، حالا در همین سرعت با استفاده از منو، کل Performance را تغییر دهید و به جای NOS معمولی Power Nos را بر روی ماشین خود نصب کنید! هرچند تغییراتی که در بخش موتور اتومبیل صورت می گیرد باز هم از مشکل تنوع و پرداخت نشدن به آن رنج می کشد. گزینه های تغییر Performance اتومبیل بسیار محدود هستند و بیشتر برای این طراحی شده اند که سازنده با انتقاد اینکه چرا اینگونه چیزی در بازی نیست مواجه نشوند! که البته اکنون انتقاد می کنیم که اگر هست، پس چرا چنین ضعیف پرداخت شده است؟! باز هم از تغییر ظاهر اتومبیل خبری نیست؛ مثل اینکه طرفداران این سری کم کم باید آرزوی تکرار عناوینی همچون NFS U1، NFS U2، NFS WM 2005 و NFS Carbon را با خود به گور ببرند.,,گرافیک بازی با توجه به سابقه Criterion همچنان خوب و زیبا کار شده است. شاید در مقابل عناوینی همچون Forza Horizon، از نظر رئالیسم حرفی برای گفتن نداشته باشد اما از دید زیبایی و بصری آنقدری زیبا هست که از نظر گرافیکی ایرادی به این بازی نگیریم. طراحی اتومبیل ها به خوبی کار شده است و مشکل خاصی از این بابت دیده نمی شود. اگر گرافیک ساخته قبلی این شرکت برای شما راضی کننده بود، پس از گرافیک این نسخه هم لذت خواهید برد. تنها ایرادی که شاید بتوان به آن گرفت Draw Distance آن است که در مقایسه با Horizon کمی اذیت خواهد کرد. صدا گذاری بازی هم کاملا معمولی است و چیز جدیدی برای ارائه ندارد. فقط گاها صدای اتومبیل ها بیش از حد به هم نزدیک هستند که اگر کسی به صدای اتومبیلش حساس باشد حتما از این مشکل رنج خواهد برد. چند نوع اتومبیل سوپراسپورت در بازی موجود هستند که همگی صدای Ferrari می دهند! موزیک های لیسانس شده بازی نیز دارای نوسان هستند. بعضی ها به قدری زیبا هستند که سعی در ایجاد هیجان می کنند اما بعضی به قدری بیمزه هستند که علاوه بر مشکلات خود بازی، مشکلات زندگی شخصی را نیز به یاد بازیکن خواهند انداخت.
بخش آنلاین بازی را می توان به دو بخش تقسیم کرد. سیستم مسابقات معمولی که در هر بازی ای دیده شده و سیستم رکورد زنی با دوستان در بخش تک نفره، که به لطف سیستم Autolog که قبلا در HP دیده بودیم صورت می گیرد. بخش آنلاین نیاز به توضیح زیادی ندارد. برگزاری مسابقات ساده مثل Circuit یا Spirint با دوستان و یا گشت و گذار و انجام چلنج های مختلف در حالت Freeroam که تا سقف 5 نفر، انجام می گیرد. تنها موردی که در بخش آنلاین کمبود آن احساس می شود، نبود پلیس ها و تعقیب و گریز است. سیستم Autolog بازی پیشرفت هایی نسبت به قبل داشته است. در سراسر محیط بازی دوربین های ثبت سرعت و بیلبورد ها یا تابلو های تبلیغاتی ثبت شده که اگر به صورت آنلاین وارد بازی شده باشید، شاهد نام و عکس پروفایل دوستانتان به روی آن ها خواهید بود. حالا این بر عهده خود شماست که سعی کنید با شکستن تابلوی مذکور، عکس خود را بر روی بیلبورد ثبت کنید، یا برای همیشه عکس دوستتان در بخش تک نفره به شما چشمک خواهد زد! این گونه حرکات تا حدودی به بهتر شدن و رقابتی شدن بازی کمک می کند.
در یک جمع بندی کلی، باید بگویم که این بازی نه تنها از ساخته قبلی Criterion ضعیف تر ظاهر شد، بلکه بیشتر وبیشتر به سمت عناوین BurnOut کشیده می شود. اگر از طرفداران سرسخت و قدیمی سری NFS باشید به هیچ وجه از این بازی لذت نخواهید برد و فقط خاطرات گذشته شما را عذاب خواهند داد، اما اگر سری های قبلی برایتان مهم نیست، می توانید از ساخته جدید شرکت پرآوازه Criterion لذت ببرید؛ البته اگر Crash ها به شما اجازه دهند!