میدان نبرد با طعم ویسرال

بالاخره عنوان «Battlefield Hardline» با تمامی نگرانی‌ها و شایعات پیرامونش منتشر شد و حالا باید ببینیم شرکت «Visceral» در این نسخه فرعی از سری بازی‌های پرطرفدار بتلفیلد چه آشی برایمان پخته است.
این بازی در سال 2014 بطور رسمی از طرف EA معرفی شد و طبق شایعاتی که قبلا درز کرده بود، سبک ارتشی بازی، جای خود را به سبک دزد و پلیس داده بود! تابستان 2014 بود که اولین نسخه بتای بازی بصورت عمومی منتشر شد و با بازخورد‌های بسیار منفی از طرفداران مواجه شد. ایرادات کوچک و بزرگ گیم‌پلی بازی ضربه بزرگی به آن وارد کرده بود. به خاطر همین بازخوردهای منفی، شرکت «ویسرال» تاریخ انتشار بازی را از 2014، به 2015 انتقال داد تا بتواند بیشتر بر روی آن کار کند. چند هفته قبل از انتشار بازی بتای دومی نیز برای آن در نظر گرفته شد و اینبار دیگر شاهد ایرادات عجیب و غریب نبودیم و بخش چندنفره آن امیدوار کننده‌تر از قبل به نظر می‌رسید. در نهایت نسخه کامل بازی در اختیارمان قرار گرفت تا بتوانیم نگاه دقیق‌تری به آن بیاندازیم.
بیایید از بخش تک نفره شروع کنیم. با توجه به تغییر سبک کلی بازی، شاهد داستان یک افسر پلیس به نام «مندوزا» در شهر «میامی» هستیم که در حال مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر است. پس از پیشروی در داستان، او متوجه قضایای پشت پرده‌ای از خیانت‌ها و فساد‌ها می‌شود که بصورت یک شبکه بسیار بزرگ در سراسر منطقه گسترده شده است. باید گفت داستان کلی بازی یک کلیشه به تمام معنا، حداقل در دنیای فیلم‌های هالیوودی است. بارها و بارها چنین داستان‌هایی را دیده و شنیده‌ایم و به راحتی ادامه بازی را از همان ابتدا می‌توانید حدس بزنید.

شخصیت پردازی در طول داستان آنگونه که باید انجام نمی‌پذیرد و تقریبا به هیچ وجه نمی‌توانید با کاراکتر‌ها رابطه برقرار کنید، هرچند بازی تمامی سعی خود را در این راه می‌کند، اما نتیجه چیزی نیست که انتظار می‌رود. البته ناگفته نماند که صحنه‌های هیجانی و جالبی در طول بخش تک‌نفره مشاهده خواهید کرد و حداقل بخش تک نفره بازی ارزش یک بار بازی کردن را دارد. چهره کاراکتر‌های داخل بازی از روی مدل‌های واقعی الگوبرداری شده‌اند و تمامی‌شان از بازیگران مشهوری هستند که قبلا در صنعت بازی یا سینما آن‌ها را دیده‌اید. این بخش یک نکته مثبت در نظر گرفته می‌شود و حس خوبی را به شما منتقل خواهد کرد. بازیگران نقش خود را به خوبی ایفا کرده‌اند و از این نظر مشکلی در آن دیده نمی‌شود، هرچند همانطور که بالاتر گفته شد، کلیت داستان مانع به ثمر رسیدن نکات مثبت می‌شود! به طور عجیبی تا پایان بخش تک‌نفره این نوسان خوب یا بد بودن با شما همراه خواهد بود. گاهی از آن بسیار لذت خواهید برد و گاهی کارهایی که در حال انجام آن‌ها هستید بیهوده به نظرتان خواهد رسید. برای مثال مراحلی در بازی وجود دارند که به لطف بزرگی محیط، می‌توان بدون درگیری، از کنار دشمنان رد شد و مرحله را به پایان رساند!
گیم‌پلی بازی ریشه در سبک بتلفیلد دارد. به زبان ساده‌تر پایه و اساس گیم‌پلی، همان بتلفیلدهای قدیمی است و خوشبختانه نگرانی‌ای از این بابت نخواهید داشت. بخش تک‌نفره اینبار بیشتر بر روی مخفی‌ کاری تمرکز دارد. قابلیت جدیدی به صورت «بازداشت» به بازی اضافه شده که می‌توانید بدون خون و خونریزی، فرد مسلح را خلع سلاح کرده و او را دستگیر کنید.

در این حالت امتیاز بیشتری بر خلاف کشتن او به شما تعلق می‌گیرد که برای باز کردن سلاح‌های جدید امری ضروری است و برای این کار حتما باید به صورت مخفی خود را به او برسانید تا دشمن را غافلگیر کنید، البته اگر هم بخواهید یکراست به قلب دشمن بزنید، مشکل زیادی برایتان بوجود نخواهد آمد! هوش مصنوعی بازی به تنهایی می‌تواند کل نکات مثبت بازی را زیر سوال ببرد. دشمنان به هیچ وجه رفتار قابل قبول و هوشمندی از خود نشان نمی‌دهند و شما بر روی درجه سختی آخر، یعنی هاردلاین، تفاوت زیادی بین درجات پایین‌تر نخواهید دید.
در کل بخش تک نفره آنگونه که باید شما را راضی نخواهد کرد اما همانطور که بالاتر گفته شد حداقل سبک جدیدی از بتلفیلد در قالب یک پلیس را تجربه خواهید کرد که هیجان خاص خود را دارد و انجام آن توصیه می‌شود.
در سوی دیگر، ما بخش چند‌نفره بازی را داریم که از قدیم، بخش قدرتمند و یکه تاز این سری بازی‌ها شناخته می‌شود.«ویسرال» تمام توان خود را به کار گرفته تا لطمه‌ای به تجربه طرفداران قدیمی سری وارد نشود و هنوز هم حس و حال گیم‌پلی نرم و روان این سری را احساس کنند. باید بگویم که آن‌ها در این امر موفق بوده‌اند و گیم‌پلی کلی بازی همان چیزی است که انتظارش را دارید. اما این بخش در بعضی موارد که به آن‌ها اشاره خواهم کرد لطمه دیده و باعث می‌شود تا حدودی کار این شرکت را به طور تمام و کمال به انجام نرساند.
در کنار مودهای محبوب Conquest و Team Deathmatch، مودهای جدیدی که به سبک و سیاق دزد و پلیسی است، به بازی اضافه شده که الحق بعضی از آن‌ها بسیار لذت بخش و اعتیاد آور‌اند.

Blood Money، Hotwire، Rescue،Crosshair و Heist مودهای جدیدی هستند که به بازی اضافه شده‌اند. در مود BM که می‌توان گفت محبوب‌ترین و سریع‌ترین مود این بازی است، هر دو گروه پلیس و دزد باید از پولی که در میانه نقشه مشخص شده پول برداشه و به پایگاه خود بازگرداند. هر تیمی که بتواند سریعتر به سقف معین شده برسد برنده بازی است. اما این کار به همین راحتی هم نیست و دو تیم می‌توانند علاوه بر پول اصلی، به صندوق‌های یکدیگر نیز دستبرد بزنند، که کار را بیش از پیش سخت‌تر و هیجان‌انگیزتر می‌کند.
در Hotwire بیشتر جنگ‌های سواره مدنظر هستند و هرتیمی که «بسته‌ای» را بیشتر در دست داشته باشد امتیاز بیشتری می‌گیرد. این مود با استقبال خوبی مواجه نشد و شاید بتوان گفت کمترین تعداد بازیکن را دارد. در Rescue، پلیس‌ها باید گروگان‌ها را از دست دزدها نجات دهند و در Crosshair پلیس‌ها باید شخص مهمی را بدور از دسترس دزدها، به محل فرار برسانند.
همانند بتلفیلد 4 اینبار نیز شاهد مبارزات 64 نفره بر روی کنسول‌های نسل هشتمی و کامپیوتر هستیم. کلاس‌های بازی با کمی تغییرات اسمی و قابلیتی بازگشته‌اند. برای مثال کلاس اسنایپر که قبلا با نام Reconشناخته می‌شد، اینبار با نام Professional معرفی می‌شود و قابلیت جاگذاری دستگاه Respawn، از کلاس اسنایپر به کلاس تعمیرکار منتقل شده است. قابلیت باقی کلاس‌ها تقریبا دست نخورده باقی مانده‌اند. اولین ضربه‌ای که بخش چندنفره از آن می‌خورد، تنوع بسیار کم تعداد سلاح‌های بازی است. در هر کلاس حدود 5 اسلحه اصلی و 5 سلاح کمری وجود دارد که برخی از آن ها نیز مشترک و برخی دیگر قفل هستند که آزاد کردن هر کدام از آن‌ها برای خودشان داستانی دارند!

خوشبختانه در این شماره از بازی، همانند BF4 برخی از سلاح‌های تخصصی مشترک نیستند و دیگر شاهد تیراندازی یک کلاس ساپورت (در اینجا Enforcer) با سلاح تک‌تیرانداز نیستیم! هر کلاس اسلحه مخصوص به خود را دارد و در انتخاب کلاس خود باید دقت کنید. این تفاوت شامل دو گروه پلیس و دزد نیز می‌شود و در هر طرف شاهد سلاح‌های متفاوتی خواهید بود.
سلاح‌ها و وسایل مربوط به آن‌ها، به خودی خود قابل استفاده نیستند و برای استفاده از آن‌ها ابتدا باید آن‌ها را بخرید! با توجه به کارهایی که در طول بازی انجام می‌دهید، مقداری پول به شما تعلق می‌گیرد که برای خریداری سلاح‌ها و موارد مختلف استفاده می‌شود. این خود چالش جدیدی پیش روی شما خواهد گذاشت چون برای جمع آوری پول مورد نیاز برای خرید وسایلی که دوست دارید، باید به همراه دیگران در فعالیت‌های مختلفی شرکت کنید تا میزان درآمد خود را بالا ببرید.
وسایل نقلیه در این شماره نیز وجود دارد اما دیگر به سبک جنگ‌های ارتشی نیست. در اینجا خبری از تانک و هواپیمای جت و هلیکوپترهای جنگی نیست. وسایل نقلیه شامل ماشین‌های معمولی، موتور و اتومبیل‌های مسلسل‌دار ضدشورش و مبارزه با قاچاقچیان هستند. دو نوع هلیکوپتر‌ نیز در بازی وجود دارد که سلاح‌های آن‌ها فقط محدود به مسلسل است. به علت نبود وسایل نقلیه ارتشی برای از بین بردن سریع دیگر اتومبیل‌ها، سطح سلامتی تمامی وسایل نقلیه پایین آمده و همانند سری BF Bad Company، می‌توانید با سلاح‌های سنگین، هلیکوپترها را سرنگون کنید.
در کلاس‌ها خبری از RPG و اینگونه موارد نیست و باید آن‌ها را از جای جای نقشه بردارید. نقشه‌ها به علت تمرکز بر روی پیاده نظام، نسبت به BF4 کوچکتر هستند و جنگ‌ها متمرکز‌تر و بیشتر یادآور وسعت نقشه‌های BF3 خواهند بود.

طراحی نقشه‌ها و محیط‌ها براستی زیبا مهندسی شده‌اند و در 2 روز ابتدایی، تمامی آن‌ها را خواهید آموخت و خیلی زود به آن‌ها عادت خواهید کرد. ایرادی که به این بخش وارد است نبود تخریب‌پذیری به اندازه شماره‌های پیشین است. در بعضی از نقشه‌ها محیط به کلی تخریب می‌شود اما در بعضی دیگر، تخریب پذیری در حداقل مقدار خود قرار دارد و محدود به ریختن یک برج از پیش تعیین شده می‌شود.
قالبیت جدیدی نیز به نام Reputation و Perk اضافه شده که با بدست آوردن مقداری امتیاز، قابلیتی برایتان آزاد می‌شود که می‌تواند تاثیر بسزایی را در روند بازیتان ایجاد کند. برای مثال با آزاد کردن قابلیت اول در کلاس اسنایپر خواهید توانست سریعتر از نرده‌بان‌ها بالا بروید. در هر دور از بازی تا سقف 4 عدد Perk می‌توانید آزاد کنید که این کار مستلزم بازی خوب شما و کمک‌های مداوم Hacker تیم است!
Hacker همان فرمانده در بتلفیلد 4 ، با کمی تفاوت است. او می‌تواند دوربین‌های مداربسته در نقشه را بدست بگیرد، منابع گازی ساختمان‌ها را فعال کند و در صورت لزوم به کمک گروه‌های هم تیمی بشتابد و آن‌ها را در میدان نبرد یاری کند. تاثیر یک هکر در این بازی و مخصوصا مود Blood Money واقعا چشم‌گیر است و یک هکر خوب در کنارتیمش ‌می‌تواند سرنوشت بازی را تغییر دهد.
در کل بخش چندنفره «بتلفیلد: هارد لاین» راضی کننده است و همان حس و حال قدیمی گیم‌پلی‌های این سری را به همراه دارد. شاید برای کسانی که عاشق تانک و جت سواری هستند این بازی تا حدودی ناامید کننده باشد اما برای کسانی که عاشق پیاده نظام هستند گزینه بسیار خوبی می‌تواند باشد.

قبل از این که توضیحات بخش چندنفره را به پایان برسانم، بد نیست اشاره‌ای نیز به سرعت بسیار بالای بازی داشته باشم که برای تک‌تیراندازها مشکلات زیادی را به همراه دارد. در نسخه چهارم بازی سرعت حرکت بازیکن بالا رفته بود و این امر کار را برای تک‌تیراندازها در نسخه‌های کنسولی سخت می‌کرد. حالا دوباره سرعت بازی بالاتر رفته و مشکلات تک‌تیرانداز‌ها چند برابر شده است! مشکلات شماره چهارم بازی در چند ماهه اول انتشار از قبیل «رابربندینگ» و مشکلات «نت کد» در این بازی تقریبا نیستند و با خیال راحت می‌توانید در سرورهای قدرتمند «ویسرال» به بازی بپردازید.
گرافیک بازی در بخش تک‌نفره و چندنفره تا حدودی متفاوت است. در بخش تک نفره گرافیک دائما در حال نوسان است. گاهی بسیار زیبا به چشم می‌آید و گاهی قدیمی و شبیه به نسخه‌های قبلی! گاهی از دیدن منظره بارانی شهر لذت خواهید برد، و گاهی با دیدن نمای یک ساختمان، به نسل هشتمی بودن کنسول خود شک خواهید کرد. خوشبختانه در کنار این موارد، ما نرخ فریم 60 ثانیه را داریم که گاها و در موارد کمی افت می‌کند اما در کل بسیار پایدارتر از نسخه قبلی است. در بخش چندنفره، گرافیکی تقریبا برابر با BF4 را شاهد هستیم. به نظر می‌رسد بعد از BF4 شرکت «ویسرال» هیچ زحمتی برای ارتقای کیفیت کلی بازی نکشیده، زیرا رزولوشن اجرایی بر روی کنسول‌ها، همانند نسخه چهارم این سری است! انمیشین‌ها تغییرکرده‌اند و به نظر می‌رسد بهتر شده‌اند. انمیشین‌های زیادی برای ضربات رو در رو در نظر گرفته شده که به زیبایی اجرا می‌شوند و لحظات خوشی را برایتان رقم می‌زند. کافی است یک بار با چوب بیسبال شما را هدف قرار دهند تا شاهد انمیشن زیبایش باشید! چهره کاراکتر‌ها نیز بسیار زیبا و زنده طراحی شده‌اند و حالات مختلف ترس و ناراحتی و … را می‌توان در آن‌ها دید.

در بخش صداگذاری، سری بتلفلید همیشه حرف اول را می‌زده و اینبار نیز از این قائده مستثنا نیست. صداگذاری بازی باز هم پیشرفت داشته و شاهد طبیعی‌ترین صدای مبارزه با سلاح در بین تمامی بازی‌های هم‌ سبک هستیم. صدای تیراندازی در یک اتاق کوچک، یک هال بزرگ و یا فضای باز، همگی متفاوت هستند و صدای گذشتن گلوله از کنار گوشتان، حس بسیار خوبی را بریتان تداعی خواهد کرد. در بخش صداپیشگی نیز «ویسرال» و بازیگران، خوب عمل کرده‌اند. در بخش تک نفره که در کار بازیگران هالیوودی شکی نیست. در بخش چند نفره نیز شاهد صحبت‌های متعدد و اکثرا خنده‌دار از طرف کاراکترها هستیم که البته بیشتر شامل فحش و بدگویی هستند. خوب، کسی از افراد دزد و قاچاقچی انتظار صحبت‌های محترمانه ندارد!

کلام آخر:
این بازی از خیلی جهات و به ظاهر هیچ شباهتی به سری بتلفید ندارد اما در بطن خود گیم پلی اصیل این سری را به دوش می‌کشد. شاید در نگاه اول فکر کنید شرکت «ویسرال» تغییرات زیادی را در بازی اعمال کرده اما باید گفت اینگونه نیست و هنوز هم برای طرفداران پیاده نظام سری «بتلفیلد»، می‌تواند یک «بتلفیلد» خوب باشد، که تا انتشار شماره بعدی می‌تواند آن‌ها را سرگرم کند. شوخی‌های متعدد و موارد جالبی که شرکت «ویسرال» در این بازی جای داده، نشان دهنده این است که آن‌ها اصلا سعی در کپی برداری از نسخه‌های قبلی نداشته‌اند و قصد آن‌ها ارائه یک دید تازه و به اصطلاح سرگرم‌کننده‌تر از نام بتلفیلد بوده است. حالا سوال اصلی اینجاست که آیا می‌تواند به این بازی به چشم یک بتلفیلد فرعی نگاه کرد؟ و آیا اصلا می‌تواند نام بتلفیلد بر روی آن گذاشت؟ جواب من این است؛ با کمی ارفاق، بله، چرا که می‌توان همانند نسخه‌های قبلی، از بخش آنلاین آن تا صدها ساعت لذت برد.